Within Progress

Για να χτιστεί και να διατηρηθεί μια σκηνή χρειάζεται να υπάρχουν τα συγκροτήματα, οι οπαδοί (που συχνά είναι και μουσικοί) και ενδεχομένως τα μέσα για να επικοινωνούνται και να μοιράζονται τα όσα συμβαίνουν σε αυτή. Για να μην πλατιάσουμε και βγούμε εκτός θέματος ας επικεντρωθούμε στην prog σκηνή και στο κομμάτι της εντός συνόρων.

Αν εξαιρέσουμε συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Fates Warning και οι Tool - ή τέλος πάντων λίγα ονόματα που για διαφορετικούς λόγους υπερβαίνουν τα πλαίσια του prog ιδιώματος και πιάνουν κοινό που δεν ασχολείται επισταμένα με τον χώρο - γενικά δεν υπήρχε ποτέ ιδιαίτερα διευρυμένη βάση οπαδών στο εν λόγω πεδίο, στη χώρα μας. Αυτό άρχισε να αλλάζει με την ταυτόχρονη εμφάνιση/ανέλιξη εγχώριων συγκροτημάτων όπως οι Need, οι Mother Of Million ή οι Poem και με την απήχηση της οποίας έτυχαν συγκροτήματα όπως οι Leprous ή ακόμα και οι Tesseract (όπως απεδήχθη από τις εμφανίσεις που έκαναν στα μέρη μας). Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανυθεί και εκφάνσεις του prog που διεθνώς ανθίζουν, αλλά δεν έχουν ακόμα κάνει αίσθηση στη χώρα μας.

Σε ένα κομμάτι αυτού ακριβώς του κενού έρχονται να πατήσουν πόδι - και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο - οι Θεσσαλονικείς Within Progress, μιας κι η prog πυξίδα τους μοιάζει να είναι στραμμένη προς την Αυστραλία και την εξαίρετη prog/alt σκηνή της. Μια σκηνή που παραμένει φρέσκια, ιδιαίτερη και συνεχίζει να έχει επιρροή στο ευρύτερο prog στερέωμα, μέσω συγκροτημάτων όπως οι Karnivool κι οι Dead Letter Circus. Οι δυο μπάντες αυτές δεν αναφέρονται τυχαία, καθότι είναι τα πρώτα και βασικά σημεία αναφοράς που μου έρχονται στο νου ακούγοντας το ντεμπούτο άλμπουμ των Within Progress.

Αυτό δεν σημαίνει ούτε πως αντιγράφουν, ούτε πως περιορίζονται συνθετικά ή ηχητικά. Αντιθέτως, όσο περισσότερο ακούω τα τραγούδια που περιλαμβάνει το "Inner", τόσο περισσότερες πηγές επιρροής διακρίνω και αναγνωρίζω πως η ενσωμάτωση τους έχει γίνει με πολύ σωστό τρόπο, τέτοιον που δίνει βάση στους Θεσσαλονικείς να χτίσουν σταδιακά δική τους ταυτότητα. Και εν τω μεταξύ παρουσιάζουν μια δουλειά που έχει πολλά θετικά στοιχεία.

Στο πρώτο σημείο που θέλω να σταθώ είναι στον πολύ καλό ήχο που έχει το άλμπουμ. Καθαρός, με ωραίες δυναμικές και πολύ σωστή ισορροπία που δίνει τη δυνατότητα και να ακουστούν τα πάντα σωστά, αλλά και να αναδειχθούν τα πολύ καλά παιξίματα των μελών της μπάντας. Το τελευταίο αποτελεί και το δεύτερο σημείο αναφοράς, καθότι είναι - σε μένα τουλάχιστον εμφανές - ότι τα παιδιά έχουν μελετήσει και εντρυφήσει σε επίπεδο λεπτομέρειας, κάτι που κάνει τα τραγούδια ακόμα πιο ενδιαφέροντα κι απολαυστικά. Ειδική μνεία, όμως, θα κάνω στα φωνητικά του Ευθύμη Παπαδόπουλου, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά γιατί συχνά είναι η αχίλλειος πτέρνα αντίστοιχων εγχώριων δουλειών και στην προκειμένη περίπτωση το κράμα Ian Kenny/Kim Benzie/Chester Bennington της φωνής του προσδίδει πόντους στο συνολικό αποτέλεσμα.

Όσον αφορά στο συνθετικό κομμάτι κι εδώ οι Within Progress έχουν κάνει πραγματικά καλή δουλειά, έστω κι αν χρειάζεται λίγος παραπάνω χρόνος - και συνεπώς λίγες περισσότερες ακροάσεις - για να αναδείξουν κάποιες συνθέσεις τα «πραγματικά τους χρώματα» (σ.σ.: να σημειωθεί ως απόπειρα χαζού λογοπαιγνίου, διότι περιλαμβάνεται τραγούδι που λέγεται "True Colours"). Το εναρκτήριο "Sky We Want, Sky We Love" βέβαια δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία και ξεχωρίζει από το πρώτο άκουσμα, αποτελώντας την αγαπημένη μου σύνθεση μέσα από το άλμπουμ, ενώ από κοντά έπονται το "Absolute Circle", το πιο φορτισμένο "Sunlight Whispers" και το "Buridan’s Paradox" με το πολυφωνικό φινάλε, αν και συνολικά το συνθετικό επίπεδο είναι σταθερά υψηλό. Επίσης, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες βρίσκω και τις δυο πιο διαφορετικές συνθέσεις, το σχεδόν instrumental "Us, The Constellation" και το ατμοσφαιρικό κλείσιμο του "Pathos" με το πολύ ωραίο πιάνο, αφήνοντας ακόμα περισσότερες υποσχέσεις για τους ορίζοντες που μπορεί να εξερευνήσει η μπάντα στο μέλλον.

Ενδεχομένως υπάρχουν επιμέρους σημεία προς βελτίωση, πράγμα απολύτως λογικό καθότι θα προκύψουν και ως προϊόν ωρίμανσης και εμπειρίας. Όμως, η ουσία - και το ευτύχημα - είναι πως υπάρχει αυτή η απαραίτητη βάση στη μουσική των Within Progress, όπως από την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Βάζουν, λοιπόν, το δικό τους λιθαράκι στο μεγάλωμα της σκηνής και μένει να τους δοθούν οι ευκαιρίες που τους αξίζουν, ώστε να ανοίξουν τα φτερά τους για ολοένα ωραιότερα και μεγαλύτερα πράγματα.