Twisted Tower Dire

Είναι αλήθεια πως δυσκολεύομαι να πιστέψω πως έχουν περάσει 15 χρόνια από την κυκλοφορία του "Hail Northern Virginia", της πρώτης demo tape που είχαν ηχογραφήσει οι Twisted Tower Dire. Ήταν εποχές που ψαχνόμουνα κάπως με underground κυκλοφορίες και γενικότερα με νέες μπάντες, οδηγούμενος από την περιέργεια και τη χαρά να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα, όντας έφηβος.

Τα χρόνια όμως όντως περάσανε και οι Twisted Tower Dire κυκλοφορούν την πέμπτη full-length δισκογραφική απόπειρα, χωρίς δυστυχώς να έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν και να ξεφύγουν από την underground σκηνή. Άδικα ή δίκαια δε θα το αναλύσω σε αυτό το κείμενο, καθώς πρόκειται για μια συζήτηση που δε μπορεί να περιοριστεί σε λίγες γραμμές και αφορά χιλιάδες συγκροτήματα τα οποία μοχθούν καθημερινά να κάνουν το παραπάνω βήμα στην καριέρα τους με αμφίβολα αποτελέσματα.

Το "Make it Dark" κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες, προκαλώντας μου ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς σαν άλλος Mr. Jeckyl τείνω να αδιαφορήσω για αυτό το δίσκο, ενώ κάθε φορά που τον ακούω ο Mr. Hide που κρύβεται μέσα μου θεωρεί πως έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά καλό άλμπουμ. Καταρχάς, αυτό που με ξένισε κάπως είναι η μικρή διάρκεια του άλμπουμ, καθώς μόλις που ξεπερνάει τα 36 λεπτά. Από την άλλη, όμως, η ύπαρξη μόνο 8 τραγουδιών με μέση διάρκεια τα 4 λεπτά κάνει το δίσκο πιο άμεσο και ευκολοάκουστο, χωρίς να κουράζει με τραβηγμένα μέρη και ανούσιες επαναλήψεις. Πρόκειται για ένα τυπικό δείγμα μελωδικού heavy/power metal, με καλή δουλειά στις κιθάρες σε όλα τα επίπεδα (riff / lead / solo), που στην πλειονότητά του κυριαρχούν οι γρήγορες ταχύτητες και τα υψίφωνα φωνητικά του Jonny Aune, με καλογραμμένα τραγούδια στα οποία μας δείχνουν την αγάπη τους για μπάντες όπως οι Iron Maiden και οι Judas Priest, οι οποίες σαφώς και έχουν επηρεάσει τη μουσική τους. Δε θέλω να μπαίνω στη διαδικασία να ξεχωρίζω τραγούδια, όμως σίγουρα τα "Snow Leopard", "White Shadow" και "Torture Torture" μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, ενώ το "The Stone" μου θυμίζει τόσο πολύ τους Riot που πραγματικά έβγαλα το cd από το στερεοφωνικό για να βεβαιωθώ πως δεν έχω κάνει κάτι λάθος.

Ένα άλλο θετικό γεγονός που συμβάλλει στο να συμπαθήσω ακόμη περισσότερο αυτό το άλμπουμ είναι ο μουσικός αναχρονισμός που μου βγάζει, καθώς οι συνθέσεις αποπνέουν έντονα 80-ίλα και το συναίσθημα που βγάζουν είναι αρκούντως δυνατό για να σε κάνει να ξεχάσεις, έστω και παροδικά, την έλλειψη πρωτοτυπίας. Και η λέξη παροδικά δε χρησιμοποιείται τυχαία, καθώς το στοίχημα της διαχρονικότητας του δίσκου το έχουν χάσει, κάτι που εύκολα γίνεται αντιλυπτό από την πρώτη ακρόαση.

Το "Make It Dark" απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη κάστα οπαδών, οι οποίοι ενδιαφέρονται για την underground σκηνή και θέλουν αυτό που θα ακούσουν να είναι δική τους επιλογή και όχι προιόν διαφήμισης και «hype» και που ίσως θεωρούν πως «όσο πιο λίγοι, τόσο το καλύτερο». Αυτοί λοιπόν βρήκαν μια δυνατή κυκλοφορία για το 2011. Για τους υπόλοιπους... enter at your own risk.