The Pretty Reckless

Light Me Up

Interscope (2011)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 10/02/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δε θα ντραπώ. Έχω μία μικρή αδυναμία στις female fronted μπάντες και, πάλι, σιγά μη ντραπώ, συνήθως όχι για τη μουσική τους. Είναι το rawk στυλάκι που προμοτάρεται, το «ρε φιλαράκι, η τύπισσα είναι αλάνι» ή κάποιος ανάλογος ρηχός παράγοντας; Δεν ξέρω, αλλά μετά απ' την υπερσφαλιάρα που έφαγα με τους Paramore, κατέντησα ένα κυνικό τσουτσέκι. Εκεί που ήμουν ρομαντικούλης και γούστερνα που μία παρεΐτσα ξεκίνησε τη μπάντα στα 14 της και μ' αυτή γύρναγε τον κόσμο και ζούσε το όνειρο (sic), το όνειρο που σίγουρα όλοι κάποτε είχαμε/έχουμε, να σου γύρναει ο άλλος και σου λέει: «Ξέρεις, ναι, σας δουλεύαμε. Δεν υπήρξε ποτέ όλο αυτό, και ο μανατζαρέος μας τα 'χε κάνει πλακάκια με τον δισκογραφιά, και φά' τα κουτεντέ».

Στο συγκεκριμένο τομέα τίποτα δε βοηθά και τη συγκεκριμένη μπάντα. Δημιούργημα, λέει, της Taylor Momsen, ανήλικης starlet που πέρασε σε πιο λαμπρά φώτα της δημοσιότητας χάρη στη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά Gossip Girl, στην οποία υποδύεται την Jenny, που φαντάζομαι θα 'κανε κάτι σημαντικό και θα συνέβη κάτι ενδιάφερον που θα συνεχίζεται στο επόμενο επεισόδιο. Έτσι, λοιπόν, το μάτι μου τα κοιτά όλα αυτά μισό και από τη στιγμή που δεν έχω το ρομαντικό στοιχείο να πιαστώ, πρέπει να με πιάσει η μουσική.

Οι Pretty Reckless είναι ένα χαριτωμένο hard rockίζον συγκρότημα, που -εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα  μοντέρνα female fronted ονόματα, τα οποία κυρίως γαργαλάνε αδιάφορα τ' αυτιά μας με το άγευστο pop-punk τους- καταφέρνει να ξεχωρίζει. Το singlάκι "Make We Wanna Die" είναι όντως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Η ιδιαίτερη βραχνάδα στη φωνή της Momsen δίνει γενικότερα ένα σκοτεινιάρικο χαρακτήρα στο δίσκο, αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι προσδίδει και αυτή την έννοια της «τρέλας», στην οποία αναφέρονται οι στίχοι του κομματιού. Για την επιτυχία βέβαια του συγκεκριμένου κομματιού βοηθάει και το βαθυστόχαστο concept του video clip, που δεν είναι άλλο από την ίδια να περπατάει και να γδύνεται (ξαναπάρε το link λοιπόν, γιατι είμαι σίγουρος πως δεν το πάτησες πριν). Από την άλλη, νιώθω λιγάκι άβολα που η του '93 γεννηθείσα Momsen χορεύει ημίγυμνη στην οθόνη τη δικιά μου, αλλά και σχεδόν δύο εκατομμύρια άλλων. Oh well.

Τα κομμάτια, λέει, τα γράφει όλα η ίδια, πράγμα που με κάνει ακόμα πιο σκεπτικό για την όλη μπάντα, αλλά είπαμε, δε φταίω εγώ, άλλοι με κάνανε έτσι. Όπως και να 'χει, στα 10 κομμάτια του δίσκου ξεχωρίζουν αρκετά, όπως τα γκρουβάτο "Miss Nothing" και το γλυκόπικρο "Just Tonight", αλλά στην ουσία δε μιλάμε για τη μπάντα που θα αλλάξει το ρου της μουσικής ιστορίας, αλλά και ούτε για άλλο ένα ντεμιροκ πυροτέχνημα with a pretty face, μιας και φαίνεται πως έχουν κάτι περισσότερο να πουν.
  • SHARE
  • TWEET