Satan's Host

Οι Satan's Host είναι το πιο περίεργο και πιο extreme project που έχει ασχοληθεί το υπέρτατο true metal λαρύγγι, που ονομάζεται Harry 'Tyrant' Conklin (ex-Jag Panzer, Tyrant, Titan Force κλπ, εδώ με το προσωνύμιο «Leviathan Thisiren»), και παράλληλα το πνευματικό παιδί του guitar virtuoso (ή τουλάχιστον έτσι θέλει να αποκαλείται ο ίδιος) Patrick Evil. Η μπάντα είναι μία προσπάθεια πρόσμιξης ετερόκλητων -φαινομενικά- ιδιωμάτων του heavy metal: Έχουμε δηλαδή τις παραδοσιακές US Power Metal μελωδίες και λογικές στις ενορχηστρώσεις και τις δομές των τραγουδιών, με τον Conklin να κινείται, αναμενόμενα, πιο πολύ στο ύφος των Jag Panzer παρά σε αυτό των (λατρεμένων μου) Titan Force, αλλά και μια λυσσαλέα μανία στο παίξιμο, πολύ κοντά στο death, ακόμα και στο black metal, με πολλά blast beats, δίκαση κατά ριπάς και occult στίχους επιπέδου πρώτου LP Venom (και... βγάλε).

Θα μπορούσε να ήταν ενδιαφέρον όλο αυτό το εγχείρημα, όπως σε μεγάλο βαθμό ήταν το προηγούμενο, "Virgin Sails" του 2013, αλλά δυστυχώς, το καινούργιο, διπλό άλμπουμ των Satan’s Host, διάρκειας 80 λεπτών, είναι ένα μεγαλεπήβολο αλλά κουραστικό άλμπουμ, που μέσα στα δύο-τρία πρώτα τραγούδια έχεις καταλάβει τι «παίζεται» και μονολογείς ότι αν δεν τραγουδούσε αυτός ο αγέραστος τρελάρας ο Conklin, θα είχε τη μισή αξία από αυτήν που τελικά έχει. Πραγματικά, ο άνθρωπος, στα 53 του, δεν έχει χάσει ίχνος από την αίγλη του και την έκταση της φωνής του και για πολλοστή φορά στριγγλίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, ερμηνεύει με πάθος, βρυχάται εδώ κι εκεί με ιδιαίτερη επιτυχία και τελικά σώζει από τη λήθη το "Pre-Dating God", το οποίο μπορεί να αποτελέσει κάλλιστα εγχειρίδιο προς επίδοξους heavy / power metal τραγουδιστές για το «πώς γίνεται η δουλειά»...

Δεν λείπουν τα καλά τραγούδια στο "Pre-Dating God". Για την ακρίβεια, τρία-τέσσερα κομμάτια είναι αρκούντως πωρωτικά και είμαι βέβαιος ότι ζωντανά θα ακούγονται ακόμα καλύτερα: Πρόκειται για το ομώνυμο τραγούδι (που υπάρχει και σε bonus, classic metal έκδοση στο δεύτερο CD), το "Valley Of Blood" (riffάρα και ψαρωτικά τύμπανα), το "After The End" (με την εντυπωσιακή εισαγωγή και έναν Tyrant όνειρο) καθώς και τη bonus διασκευή στο έπος των Grim Reaper, "See You In Hell", την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε metal DJ που βλέπει το κοινό του από κάτω να χασμουριέται, προκειμένου να ανάψει πάλι τα αίματα. Τα υπόλοιπα κομμάτια έχουν ενδιαφέροντα σημεία κατά τη διάρκειά τους (π.χ. το εναρκτήριο "Hell's Disciples"), όμως για κάποιον λόγο διαρκούν περισσότερο από όσο τους πρέπει, κουράζοντας υπερβολικά τον ακροατή με τους πολλούς στίχους και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα (όλα τα κομμάτια είναι διάρκειας 5 - 5,5 λεπτών και άνω!). Γενικά, θεωρώ μείον του δίσκου τη διάρκειά του, πιθανότατα αν κρατούσαν τα μισά τραγούδια από αυτά που τελικά περιέχει ή έστω τα κομμάτια δεν ήταν τόσο «τραβηγμένα απ’ τα μαλλιά», το αποτέλεσμα θα ήταν αρκετά πιο ευχάριστο και απολαυστικό.

Τι μας μένει λοιπόν από το "Pre-Dating God"; Μας μένει και μας εντυπωσιάζει με το παραπάνω ο Conklin. Θα έλεγα ότι αξίζει έστω να ακούσει το "Pre-Dating God" κάθε οπαδός του, για να επιβεβαιώσει και πάλι το μεγαλείο του. Η δε παραγωγή, αν και εντελώς generic, είναι εστιασμένη στη φωνή του Conklin και τον αβαντάρει ιδανικά. Μας μένουν επίσης μερικά riff και κάποια τσαχπίνικα solo του Patrick Evil. Δεν είναι Chastain, δεν είναι Malmsteen, φυσικά και δεν είναι Schuldiner, αλλά το λέει η καρδιά του. Μας μένει και μισή χούφτα πραγματικά καλών τραγουδιών και ένα (μάλλον δύο... ένα πρασινωπό και ένα μπορδοροδοκόκκινο, για το part 1 και το part 2, αντίστοιχα) όμορφο εξώφυλλο από τον Joe Petagno (βλ. Motörhead). Αυτό που μένει σε μένα περισσότερο, είναι η εξής απορία: Γιατί ο Tyrant να προτιμά να κλειστεί στο στούντιο με μια μπάντα σαν τους Satan's Host αντί να ασχοληθεί με το φυσικό του «σπίτι», τους Jag Panzer, τους οποίους άφησε να θαλασσοδέρνονται στο ψάξιμο του νέου τραγουδιστή για το επερχόμενό άλμπουμ τους...