Oceana

Μεταξύ μας δηλαδή κιόλας, αν δεις τη φράση "featuring Novembre's Massimiliano Pagliuso", mixing/mastering by Swedish producer Dan Swanö, ή και, artwork by Travis Smith, θες πολύ πίεση στη συνέχεια για να μπεις στη διαδικασία ακρόασης τού νέου άλμπουμ "The Pattern" των Ιταλών Oceana; Μάλλον όχι, απαντώ εγώ για σένα.

Οι Oceana ξεκίνησαν τη μουσική τους διαδρομή πίσω στο 1994. Το 1996 βγάζουν το πρώτο τους E.P και κάπου εκεί φαίνεται πως ο δρόμος από τη Ρώμη μέχρι τη δισκοθήκη των ακροατών ήταν αρκετά μακρύς. Το 2019 μπαίνουν στο στούντιο και επιτέλους σήμερα έχουμε στα χέρια μας το πρώτο ολοκληρωμένο studio άλμπουμ.

Το τρίο, Massimiliano Pagliuso (Vocals, guitars, bass, keyboards) Gianpaolo Caprino (Guitars) και Alessandro "Sancho" Marconcini (Drums) δείχνει πως κατέχει από καλλιτεχνικές αλχημείες. Η ανάμειξη progressive metal στοιχείων με αυτά του Ευρωπαϊκού στυλ death doom παίρνουν σάρκα και οστά στα 11 κομμάτια που περιβάλλουν το "The Pattern".

Το πρώτο single "You Don't Know" κυκλοφόρησε στις αρχές Γενάρη και η αλήθεια είναι πως μου προξένησε ανάμεικτα συναισθήματα. Ακούγοντας τη φωνή τού Pagliuso στα ήπια φωνητικά ένιωσα αμέσως τον Μεσογειακό τόνο και αυτή τη χροιά τής φωνής τού Νότου. Κάτι που συνήθως βγάζουν μπάντες από Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία. Αναρωτήθηκα γιατί όχι κάτι άλλο, πιο σκληρό, κάτι που να δικαιολογεί τον όρο death doom και να βγάζει αγριάδα. Βιάστηκα όμως. Ο "Massi" δεν με απογοήτευσε και έτσι η συνέχεια έρχεται και βαριά και άγρια. Η αλήθεια είναι πως σχεδόν σε όλα τα κομμάτια υπάρχει μια αδιόρατη αλλά συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης.

Το "The Pattern" είναι μεγάλο, ισχυρό και με κρυστάλλινο ήχο. Όμορφες μελωδικές γραμμές με καθαρά φωνητικά που εξελίσσονται σε κάτι ας πούμε death. Κι αν το ιστορικό τους αναφέρει πως οι επιρροές τους έρχονται από Edge Of Sanity σε Katatonia, από Paradise Lost σε Duran Duran, και από Metallica σε Dream Theater αυτό που ακούω εγώ μάλλον έρχεται από ακόμα πιο πίσω και οι κλασσικές metal αναφορές ακούγονται ξεκάθαρα. Σημειώνω παρεμπιπτόντως ότι μέσα στο άλμπουμ βρίσκεται και η διασκευή τού "The Unforgiven" (ναι, του γνωστού, του παλιού, του κλασσικού κομματιού) και είναι πραγματικά καλή.

Στην ολότητα του το άλμπουμ πλέει θα έλεγα σε ασφαλή νερά. Δεν υπάρχουν απρόοπτα και εκπλήξεις που να σε κάνουν να πεταχτείς από τη χαρά σου ή να απογοητευτείς. Αντιθέτως οι - κατά τα άλλα δεξιοτέχνες - Oceana, βγάζουν όλο τους το ταλέντο και τις γνώσεις τους με εκλεπτυσμένο τρόπο χωρίς υπερβολές αλλά με γούστο. Ιταλιάνοι βλέπεις. Περίμενες κάτι λιγότερο;

Facebook
Bandcamp