Kalandra

Κάτι ξεχωριστό υπάρχει εκεί στο βορρά. Είναι η παράδοση; Είναι το κλίμα και η γενικότερη μελαγχολία που γεννά το σκοτάδι μηνών; Ίσως να είναι λίγο απ’όλα. Τους Νορβηγούς Kalandra ομολογώ ότι δεν τους είχα ανακαλύψει πριν έρθουν παρέα με τους Leprous στη χώρα μας. Και τι ανακάλυψη. Το προ τετραετίας ντεμπούτο τους "The Line", με τράβηξε στο μυστηριώδη κόσμο του. Φέρνοντας μαζί την ενστικτώδη αισθητική των Wardruna, με μια πιο rock προσέγγιση αλλά και μια αγγελική φωνή που φέρνει στο μυαλό την επίσης εκ Νορβηγίας ορμώμενη Aurora, δε χρειάστηκε πολύ για να με κερδίσει και να έχει διάρκεια σαν άκουσμα. Η εξαιρετική τους εμφάνιση πέρσι επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα αλλά και την ικανότητά τους ως μουσικό σχήμα.

Έτσι λοιπόν, το "A Frame Of Mind" μπήκε με συνοπτικές διαδικασίες στη λίστα με τις αναμενόμενες κυκλοφορίες για το 2024. Μια δουλειά με σαφώς εσωτερικό χαρακτήρα, τουλάχιστον θεματολογικά, μεταφέροντας εμπειρίες, αναμνήσεις και βιώματα, μέσα από το πλαίσιο που δημιουργεί το ίδιο μας το μυαλό τόσο τη στιγμή που συμβαίνουν, όσο και όταν τα ανακαλούμε στη μνήμη μας.

Η μουσική κατεύθυνση παραμένει στην ίδια λογική με το "The Line". Ακροβατώντας μεταξύ pop, rock και folk επιρροών, η έμφαση δίνεται στα φωνητικά, όπου η Katrine Stenbekk με την αέρινη χροιά της και τις καλοδουλεμένες πολυφωνίες ξεχωρίζει. Οι πρώτες απαλές νότες του "Ι Αm" ξεδιπλώνουν ένα πιο σκοτεινό περιεχόμενο, μιλώντας για το πως το παρελθόν και οι τραυματικές εμπειρίες μας διαμορφώνουν σαν άτομα. Μια πιο proggy πλευρά της μπάντας φανερώνεται στο "Are You Ready", ανεβάζοντας την ένταση αλλά κρατώντας αυτό το μυστηριώδες ύφος που πλανάται σε όλο το δίσκο.

To πρώτο single που είχε κυκλοφορήσει, "The State Of The World" (με το εκπληκτικό βίντεο), λειτουργεί ακόμη καλύτερα στη ροή του άλμπουμ με το κινηματογραφικό του ύφος και την πλούσια ενορχήστρωση.

It may be naive, but i must believe - Inside every human there’s kindness still

Όταν θέλουν να περπατήσουν σε βαρύτερα μονοπάτια, το καταφέρνουν εξίσου καλά. Το σκοτεινό "Bardaginn", αναμφίβολα έχοντας σαν βάση του τις folk επιρροές, ξεχωρίζει υφολογικά και τονικά. Η χρήση της Νορβηγικής γλώσσας λειτουργεί ιδανικά στα πλαίσια αυτού του ήχου. Αντίστοιχα, το πειραματικό "I’ll Get There One Day" μοιάζει να αψηφά (ξανά) οποιαδήποτε "πρέπει" και να ανοίγεται στον ακροατή μέσα από υφολογικές και ηχητικές αλλαγές - πηγαίνοντας από σχεδόν ανατολίτικες μελωδίες σε ένα ηλεκτρονικό, αισιόδοξο χτυποκάρδι με τα πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Εκεί που με κέρδισε ιδιαίτερα το "A Frame Of Mind", είναι στο κλείσιμό του. Σαν να έχει μεσολαβήσει μια δύσκολη δοκιμασία, εσωτερικής αναζήτησης και πάλης, μια χαραμάδα αισιοδοξίας αφήνει το φως να έρθει και να σε ζεστάνει. Το "Segla" ακούγεται επιβλητικό και ισοπεδωτικό, συναισθηματικά κι όχι ηχητικά. Χωρίς καν να έχει κρουστά. Το νοσταλγικό "I Remember A Time" σαν νανούρισμα, κλείνει αυτό το ταξίδι με μια γλυκιά μελαγχολία.

Σαν το ιδανικό φθινοπωρινό soundtrack, αυτός ο δίσκος ξεχωρίζει όχι γιατί παρουσιάζει κάτι τόσο ξεχωριστό. Πτυχές αυτού του ήχου έχουμε ακούσει έτσι κι αλλιώς από διάφορους συμπατριώτες τους. Είναι η ειλικρίνεια και η ευθύτητά τους που μιλάει στην καρδιά, και εν τέλει σε τραβάει στον κόσμο τους.