Hellshock

Από την καρδιά της περίφημης hardcore / metal σκηνής του Portland, οι Hellshock κατάφεραν την πρώτη δεκαετία του αιώνα να δημιουργήσουν μια αξιοσημείωτη δισκογραφία. Με τρία full length αλλά και αρκετά splits και EP, έδωσαν στον ‘80s crust ήχο μια κατάμαυρη Bolt Thrower-ική ώθηση, συνθέτοντας παράλληλα μια επιδραστική, και αναγνωρίσιμη ταυτότητα. Το σκοτάδι των Hellshock αντανακλούσε τη βία των σύγχρονων κοινωνιών και την αποξένωση, τη φρίκη του πολέμου και των συνεπειών του, το γενικότερο τέλμα.

Απρόσμενα λοιπόν, πριν μερικούς μήνες ανακοίνωσαν πως επιστρέφουν με το τέταρτο άλμπουμ τους. Η ομότιτλη κυκλοφορία, διαδέχεται το "They Wait For You Still" του 2009, με την μπάντα να έχει κυκλοφορήσει στο ενδιάμεσο μια, επίσης ομότιτλη συλλογή καθώς και το διμερές EP "Low Men In Yellow Cloaks" το 2014. Τα LP τους, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και εδώ όμως, έχουν άλλη χάρη. Από το φανταστικό εξώφυλλο μέχρι την τελευταία νότα, οι δέκα αυτές συνθέσεις δεν φρεσκάρουν απλώς τη μνήμη, αλλά αφήνουν και το στίγμα τους στο παρόν.

Είναι θεμιτό και αποδεκτό πως τέτοιες κυκλοφορίες αφορούν έναν στενό πυρήνα οπαδών του σκληρού ήχου. Πράγματι, ο ήχος των Hellshock, αν και εμφανώς προσαρμοσμένος στο σήμερα, δεν ηχεί ουσιωδώς αλλοιωμένος, και δεν καταφεύγει σε «τεχνάσματα» που θα αποξενώσουν. Βέβαια, όπως και στην, παραπλήσια περίπτωση των Nightfell, οι εξοντωτικές μελωδίες κάνουν τη διαφορά. Η ρυθμική μηχανή βγάζει καπνούς πολέμου, και το ποδοβολητό είναι πραγματικά αλάνθαστο. Είναι όμως τα φωνητικά του Joel "Grizzle" Smith και οι κιθάρες του Brian Hopper (Detestation, Cut-Throat) και του νέοπα Robbie Collup που κλέβουν τις εντυπώσεις.

Από την πρώιμη death metal ισοπέδωση, μέχρι τα, hardcore λογικής αλλά οριακά thrash εκτέλεσης leads, οι Hellshock δείχνουν πως συνεχίζουν να φιλτράρουν άψογα τις επιρροές τους. Το αποτέλεσμα, προσφέρει από μνημειώδη κομμάτια όπως το "Necropolis" και το αδιανόητο "Dreams Of Megatherions", μέχρι απολύτως ταιριαστούς καταιγισμούς ("They Wait For You Still", "Death Of Speech", "Echopraxia"). Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν συνεπάγεται πως ο δίσκος υστερεί πουθενά ποιοτικά.

Τα σχεδόν 40 λεπτά του "Hellshock" είναι συμπαγή και αιχμηρά ως μαύρος γρανίτης. Μάλιστα, συχνά πυκνά, όπως στο σόλο του "The Power Lies", η ένταση κομματιάζει τον χώρο, αφού ο τρόπος που συγκρούονται με τα ηχεία τα riffs και τα κοψίματα δεν έχει χάσει σπιθαμή ενέργειας στο πέρας των ετών. Παράλληλα, όταν η εισαγωγή του "Speech Of Death" κατεδαφίσει με τη δραματικότητά της οτιδήποτε σταθεί στο διάβα της, γίνεται αντιληπτό πως ακόμη και όταν καταφύγουν σε πιο ατμοσφαιρικές τεχνοτροπίες, οι Hellshock δεν παίρνουν τα μάτια τους από τον στόχο.

Όπως και στην, τρόπον τινά παρόμοια, επιστροφή των Extinction Of Mankind πριν μερικά χρόνια, οι Hellshock κυκλοφορούν ένα δίσκο αντάξιο της πορείας τους. Μάλιστα, υπό προϋποθέσεις, και δεδομένης της πιο black, και αργόσυρτης, χροιάς που διαθέτει, και εξαιτίας της παραγωγής, η πίσσα του "Hellshock" θα αποτελέσει ξεχωριστή κυκλοφορία στις καρδιές όσων τους ακολουθούν. Αν όμως είναι, η πρώτη σου επαφή με τη δισκογραφία τους, τότε η ποιότητά του είναι τέτοια που μπορεί να νοηθεί και ως μια άψογη και κορυφαία στιγμή τους.

Το μυστικό είναι πως το άλμπουμ διαθέτει προσωπικότητα. Μάλιστα, κυκλοφορώντας σε μια εποχή που οι μιμητές του death metal ήχου των τελών των ‘80s έχουν αυξηθεί και τα revivals δίνουν και παίρνουν, ενώ όλο και νεότερα σχήματα καταφεύγουν στο hardcore / crust αναζητώντας τη χαμένη ενέργεια, πνοή αλλά και κρισιμότητα του ακραίου μεταλ ήχου, το "Hellshock" ξεχωρίζει. Η ορμή των Αμερικανών είναι αδιαπραγμάτευτη, και χάρη στην ποιότητα των συνθέσεων τους, οι οποίες αν και άμεσες δεν ηχούν επουδενί απλοϊκές ή επιφανειακές, ηχούν ικανοί να πείσουν και το πιο δύσπιστο πως δεν είναι ακόμη μια αναβίωση.

Οι Hellshock βλέπετε, θα μπορούσαν να μην κυκλοφορήσουν τίποτα άλλο και να παραμείνουν άξιοι μνείας. Το γεγονός πως η επιστροφή τους συνεχίζει από εκει που σταμάτησαν, και με ανοδική πορεία, είναι συγκινητικό. Παράλληλα όμως, είναι και ένα άλμπουμ εφόδιο, ένα μέσο εκτόνωσης του αρνητισμού και μετουσίωσης του σε μουσικάρες, αρχής γενομένης από το φανταστικό εναρκτήριο lead του "They Wait For You Still". Είναι ένας εξαιρετικός δίσκος.

Bandcamp
Youtube