Guhts

Μπορεί το "Regeneration" να ακούγεται περίεργος για τίτλος ντεμπούτου, όμως βγάζει νόημα αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται βασικά για ένα σχήμα που προέκυψε από τα δύο τρίτα των Witchkiss, την τραγουδίστρια Amber Burns και τον κιθαρίστα Scott Prater. Μετά από ένα EP το 2021, το "Blood Feather", ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν και την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, έχοντας στο πλάι τους τον Brian Clemens και τον Daniel Martinez σε ντραμς και μπάσο αντίστοιχα. Ουδεμία εντύπωση που έχουν ήδη κάνει έναν μικρό αλλά αισθητό ντόρο στους underground κύκλους, μιας και ήδη από τα singles που είχαν κυκλοφορήσει –αλλά και το προαναφερθέν EP– έδειχναν ήδη ένα πολύ καλό αισθητήριο σε post-metal και sludge φόρμες, αλλά και εντυπωσιακές συνθέσεις καθαυτές.

Το "Regeneration" είναι ένας καθολικά εντυπωσιακός δίσκος, με επτά κομμάτια γεμάτα όγκο και ορμή, και τα φωνητικά της Burns να αποτελούν το πλέον μαγνητικό παράγοντα της μουσικής τους. Ήδη με το μπάσιμο του οκτάλεπτου "White Noise", η αντιπαραβολή βαριάς μουσικής με ιδιαίτερες φωνητικές μελωδίες που αμφιταλαντεύονται μεταξύ αγγέλου και στρίγγλας, οι συνειρμοί πάνε αβίαστα σε εγχειρήματα όπως το "Mariner" από τους Cult of Luna και την Julie Christmas, την Chelsea Wolfe εποχής "Hiss Spun", και την σύμπραξή της με τους Converge (αν και σε πολύ πιο αργόσυρτες, ήπιες και shoegazy κατευθύνσεις).

Αυτά και μόνο θα αρκούσαν ως παράσημα για να περιγράψουμε το δίσκο, όμως ας βουτήξουμε πιο βαθιά, εκεί που το άλμπουμ δείχνει πραγματικά την αξία του. Μετά από δύο κομμάτια που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον, το "Til Death" και το single "The Mirror" –που φανερώνει για πρώτη φορά την ικανότητα των GUHTS να γράφουν και πιο μελωδικά κομμάτια–, έρχεται ο οδοστρωτήρας του "Handless Maiden" και το προσωπικό αγαπημένο "Eyes Open", που με την παιχνιδιάρικη πιανιστική μελωδία από πίσω (θυμίζει το "Enola Gay" από OMD, έτσι;) τονίζει ακόμη περισσότερο τη μανιακή εκφορά των στίχων, καθώς οι κιθάρες πίσω από την παραμόρφωσή τους σπρώχνουν σε ονειρικά επίπεδα την σύνθεση, κι ας βαράνε στακάτα οι μπαγκέτες κρατώντας μας σαν άγκυρες στο έδαφος. Μαζί με το κήτος που κλείνει το άλμπουμ, το δεκάλεπτο "The Wounded Healer", αποτελούν τις ξεκάθαρες κορυφές. Τρία τραγούδια, τρεις διαφορετικές διάρκειες, τρεις συγκλονιστικές συνθέσεις που δείχνουν ότι οι GUHTS θα μας εκπλήξουν πολύ θετικά στο μέλλον. Τύμπανα τελετουργικά, ιδιαίτερες κιθάρες, όγκος, κι ένα λαρύγγι που δείχνει τι μπορεί να κάνει όταν αφήνεται ελεύθερο να τεντωθεί στα άκρα. Όλο το συγκρότημα μοιάζει λοκαρισμένο στην ατμόσφαιρα, οι ιδέες ξεχειλίζουν έμπνευση, η ατμόσφαιρα αιχμαλωτίζει, και το συναίσθημα κορυφώνεται με κάθε κραυγή.

Τα υλικά είναι μάλλον απλά, οι νεωτερισμοί προσεγμένοι και τοποθετημένοι ώστε να κεντρίζουν την περιέργεια, αλλά να μην θεωρείται πειραματικό το άκουσμα, και οι επτά καλοδουλεμένες συνθέσεις δείχνουν ότι το συγκρότημα ξέρει να γράφει τραγούδια που σου μένουν. Το γεγονός δε ότι, ήδη από το εξώφυλλο, φαίνεται να καταπιάνονται και με μία θεματική σώματος και αφηγήσεις θηλυκοτήτων για την επίτευξη μίας συλλογικής ενισχυτικής εμπειρίας, κάνει το συγκρότημα πιο συμπαθητικό, ενώ δείχνει ότι χρησιμοποιούν την οργή, την ωμότητα, και την απόγνωση της μουσικής τους, για να πουν ιστορίες που τις χρειάζονται. Από τα ντεμπούτα που έχουμε ακούσει ως τώρα και θα ακούσουμε φέτος, το "Regeneration" κερδίζει με άνεση την υποστήριξή μας, και ευελπιστώ να είναι το πρώτο βήμα προς μία καλλιτεχνικά και συναισθηματικά φορτισμένη πορεία που θα παρασέρνει και θα αιχμαλωτίζει.

Bandcamp