Glenn Hughes

Music For The Divine

Frontiers (2006)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 11/09/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στο νέο του άλμπουμ ο Hughes προχωρά ακόμη ένα βήμα από το "Soul Mover" (www.rocking.gr/review290.php) το οποίο τώρα δείχνει ότι ήταν περισσότερο ένας πειραματισμός σε όλες τις μουσικές του καταβολές και τον βοήθησε να διαλέξει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει τελικά.

Το "Μusic For The Divine" δείχνει ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι και (δυστυχώς βέβαια για πολλούς οπαδούς του) ο Hughes θα γυρίσει προσωρινά τουλάχιστον την πλάτη στο hard rock. Το πόσο είναι καλό αυτό είναι και θέμα γούστων, αλλά συγκρίνοντας τα τελευταία δύο άλμπουμ με τις αμέσως προηγούμενες κυκλοφορίες είναι φανερό ότι πλέον ο Ηughes έχει απελευθερωθεί και βγάζει καλύτερες μουσικές, πιο προσωπικές και λιγότερο στερεότυπες.

Τα περισσότερα τραγούδια του "Music For The Divine" είναι υψηλού επιπέδου και κινούνται σε funk δρόμους και ρυθμούς. Δυνατές στιγμές αποτελούν τα "Steppin On", "Monkey Man" και "Too High", ενώ ξεχωριστή αξία έχουν και οι πιο εσωστρεφείς και συναισθηματικές συνθέσεις "This House" και "The Divine" (τα δύο τελευταία αν κυκλοφορούσαν από ονόματα όπως Lenny Kravitz ή Seal θα έπαιζαν όλη μέρα σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα). Μέτριο τραγούδι δεν υπάρχει, ενώ ως bonus βρίσκουμε και την πολύ καλή διασκευή στο "Nights In White Satin" με τον John Frusciante στην κιθάρα (που συμμετέχει σε άλλο ένα τραγούδι ακόμη, το "This Is How I Feel" - στα υπόλοιπα ο γνωστός J.J. Marsh). H συγκεκριμένη εκτέλεση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο soundtrack του προπαγανδιστικού "Stealth" και πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα και δυναμική. Ξεχωρίζει βέβαια η ερμηνεία του Hughes και η κιθάρα του Frusciante που δίνει μια διαφορετική αίσθηση στο κλασσικό κομμάτι του Justin Hayward.

Συνολικά το άλμπουμ είναι υπέροχο και δείχνει πως ο Hughes θα συνεχίσει την πορεία του με τον Chad Smith (και καλά θα κάνει αφού έχουν φανερά ταιριάξει μουσικά).

Ο Glenn Hughes βρήκε λοιπόν το δρόμο του (και τον κατάλληλο συνοδοιπόρο) και είναι έτοιμος να μας δώσει ξανά πολύ μεγάλα πράγματα.
Όπως o Robert Plant που βρήκε στους Strange Sensation το χαμένο μαγικό συστατικό που χρειαζόταν για την επιστροφή του στις πολύ υψηλού επιπέδου κυκλοφορίες, έτσι και ο Hughes ανακαλύπτει στον Chad Smith την αδελφή μουσική ψυχή με την οποία όπως φαίνεται θα ανέβει σε νέες κορυφές. Ο Plant βέβαια έκανε στροφή στις μουσικές της Αιγύπτου και του Μαρόκου ενώ ο Hughes στρέφει το βλέμμα του στο funk rock. Αποτέλεσμα: Kαι οι 2 μεγαλουργούν για τον απλό λόγο ότι ακολουθούν αυτή την εποχή αυτό που τους λέει η καρδιά τους και όχι πιο "φτηνοί" παράγοντες.

Move your Divine Soul λοιπόν με funky διάθεση και 2 μεγάλους μουσικούς σε πολύ δυνατές στιγμές!

  • SHARE
  • TWEET