D.R.U.G.S

Destroy Rebuild Until God Shows

Decaydance (2011)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 22/02/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τόσο, μα τόσο δράμα. Αυτό φαίνεται να είναι το μόνο πράγμα που ακολουθεί τον Craig Owens από πίσω. Και όχι ακριβώς με την έννοια της τραγωδίας, αλλά περισότερο με αυτήν της υπερβολής. Μετά λοιπόν από ένα πικρό overdose με Xanax, και το γλυκήτατο πόδι που έφαγε από τους Chiodos, επέστρεψε με το ντεμι-supergroup του να ξανακερδίσει μια θέση στο post-hardcore πάνθεον.

Η αποψάρα μου ανέκαθεν ήταν πως ο Owens πρόκειται για μια ψωνισμένη απομίμηση του Αnthony Green, άλλου ήρωα του είδους (Saosin, Circa Survive) και πάλαι πότε band member του Οwens στους Sound Of Animals Fighting, μιας και η προβολή που αναζητά και οι δηλώσεις του απλά στα μάτια μου τον έκαναν ένα τιτανομέγιστο attention whore.

Αποψάρα βέβαια που δικαιώνεται με κάθε κομμάτι του δίσκου, μιας και η στιχουργική του δουλειά, ενώ σποραδικά θέλει να προβάλει κάποιο Χ πόνο, το μόνο που καταφέρνει είναι να είναι, το λιγότερο, γραφικός, ενώ σε άλλες περιπτώσεις είναι απλά αχώνευτος. Από την άλλη, παραδίδει μαθήματα Chorus 101 στο πώς να συνθέτει κανείς πιασάρικα ρεφραίν. Ακολουθώντας την τεχνική «επαναλαμβάνω την ίδια λέξη δύο φορές για να πιάσω το tempo», όντως καταφέρνει να δημιουργήσει μια σειρά από κολλητικά τραγούδια.

Μουσικά, πάντως, η μπάντα από πίσω δίνει ρέστα. Μέλη των Story Of The Year, From First To Last και Matchbook Romance συνεργάζονται άψογα στο να δημιουργήσουν αυτό το ευχάριστο post-hardcore πατιρντί, που δυστυχώς όμως πλαισιώνεται από τη στιχουργική κλοουνερή του Owens. Στίχοι όπως «If you had a sex life (sex life) would you even worry about mine?» με έκαναν απλά να απορήσω με το τι περνάει από το μυαλό αυτού του ανθρώπου, που, ενώ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ασπαστεί μία συγκεκριμένη σκηνή, την προσεγγίζει τελείως ανάποδα, με αποτέλεσμα να μετράει μούτζες, παρά εύσημα.

Για όσα καλοδουλεμένα "Graveyard Dancing" και "Mr Owl Ate My Metal Worm" υπάρχουν στο δίσκο, έρχονται άλλα τόσα ενοχλητικά "Sex Life" και "I'm The Rehab You're The Drugs", που αυτομάτως ανακαλείς όσα καλά πας να πεις για την προσπάθεια αυτή. Δυστυχώς, έτσι όπως τα ξαναδιαβάζω, φαίνεται απλά σαν ένα κείμενο στοχευμένο με χολή προς τον κύριο Owens, αλλά όταν είναι κανείς τόσο προκλητικός, θα πρέπει να περιμένει να κουβαλήσει το μεγαλύτερο ζύγι. Και να τελειώσω με το τελευταίο μου καρφί, ναι, οι Chiodos είναι πολύ καλύτερα τώρα χωρίς δαύτονε.
  • SHARE
  • TWEET