Bonfire

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πόσο ουσία έχουν οι αυθόρμητες μουσικές συζητήσεις με φίλους και οι αλήθειες που κρύβουν τα όσα λέγονται μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Μια τέτοια, προ αρκετών ημερών είχε συμβεί με γνωστή συντάκτρια του χώρου, καταλήγοντας στο πόσο απρόσμενα εντυπωσιακό ακούγεται το τελευταίο άλμπουμ των βετεράνων Bonfire, παρά τα ολούθε red flags που έφερε σε πρώτο πλάνο.

Βλέπετε, κυκλοφορία της γνωστής και μη εξαιρετέας ιταλικής melodic metal εταιρείας, με εξώφυλλο που σου «φωνάζει» να την αποφύγεις πάση θυσία, κι έπεται μετά από ένα "almost unplugged" δίσκο και τα απανωτά re-recordings των πρώτων τριών άλμπουμ τους, δεν θέλει και πολύ να είσαι κάπως επιφυλακτικός κατά πόσο η έμπνευση έχει γυρίσει έπειτα από διακοπές διαρκείας.

Έκπληξη, λοιπόν, και μάλιστα τεράστια, αφού πάνω που πας να πεις κακή κουβέντα για την παραλλαγή του riff του "Lost Queen" που θα έκανε το "I Will Rise" εφάμιλλη επιτυχία του γνωστού άσματος του Σάκη Ρουβά στα early ‘00s, να σου το βιρτουοζέ lead που γυρίζει το διακόπτη και σου τραβάει το ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα, το άλμπουμ είναι απολαυστικό, με φοβερές ερμηνείες του Dyan Mair, απίθανες lead κιθάρες με ευπρόσδεκτο, ψευδεπίγραφα νεοκλασικό ηχόχρωμα, ποικιλία, έμπνευση και τον παράγοντα του εύληπτου σε πρώτο πλάνο.

Τρομερή προσθήκη, δε, αποδεικνύεται ο νέος - Έλληνας - τραγουδιστής της μπάντας, ο οποίος δίνει μια πλούσια, ανανεωτική πνοή στο σχήμα, χάρη στη στιβαρή, εύπλαστη και άκρως αισθαντική φωνή του. Άλλωστε, σε κάθε σχήμα ανάλογου ηχητικού προσανατολισμού ένας ικανός τραγουδιστής μπορεί να κάνει τη διαφορά, και οι Bonfire πέτυχαν διάνα σε αυτήν τους την επιλογή - με όσους παρακολουθήσαμε τον Κώστα σε κάποια από τις unplugged εμφανίσεις του ανά την Ελλάδα, να το γνωρίζουν από πρώτο χέρι.

Με ένα άλμπουμ που ξεκινάει από το catchy, μελωδικό hard rock και φθάνει μέχρι τις παρυφές του ευρωπαϊκού power metal, οι Bonfire φαίνεται πως περνάνε μια δεύτερη δημιουργική νιότη. Ποικιλόμορφο, δίχως συνθετικές «κοιλιές», αλλά με πληθώρα κολλητικών τραγουδιών που επανέρχονται στο μυαλό ανά πάσα στιγμή, το "Higher Ground" αποτελεί μια από τις πιο δυνατές δημιουργικές στιγμές μιας μπάντας με 40 χρόνια στην πιάτσα - τρομερό επίτευγμα, το δίχως άλλο.