Auriferous Flame

Προφανώς και ήταν θέμα χρόνου, πότε θα παρουσίαζε νέα δημιουργία ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης που βρίσκεται μπροστά - και όχι πίσω - από μπόλικα projects ή αλλιώς διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Spectral Lore, Mystras, Fortress Of The Pearl & Clarent Blade αποτελούν το καθένα με τον τρόπο τους, κομμάτι ενός ανθρώπου, ο οποίος δε σταματά να εξερευνά τον αχανή κόσμο τής metal μουσικής. Φέτος - και προς το παρόν - ο Ayloss δίνει τη σκυτάλη στους Auriferous Flame (αυτός ο πληθυντικός με τσακίζει), σε έναν δεύτερο δίσκο που απέχει αρκετά από το περσινό ντεμπούτο του(ς). Και κάπως έτσι θα πορευθεί το κείμενο έως τέλους με τη χρήση ενικού / πληθυντικού.

Σε αυτή την ιδιότυπη σκυταλοδρομία, όπου οι Spectral Lore δίνουν στους Mystras και αυτοί στους Auriferous Flame και πάει λέγοντας, υπάρχει λόγος και νόημα για την ύπαρξή τους, όσο και αν η σύγκρουση ιδεών να φαντάζει αναπόφευκτη. Ενδεχομένως, μουσικά σημεία να βρίσκονται ή να μπορούσαν να βρεθούν από το ένα project στο άλλο, το σύνολο πάντως είναι αυτό που θα δικαιώσει τον δημιουργό για κάθε ένα εξ αυτών. Φροντίζει ο ίδιος για την ξεχωριστή τους υπόσταση, ενώ ταυτόχρονα τολμά να διαφοροποιείται εντός συγκεκριμένου project. Καλή ώρα όπως κάνει τώρα, προτάσσοντας τον black / thrash χαρακτήρα έναντι τού πιο ατμοσφαιρικού ντεμπούτου.

Καθώς το μάτι κεντράρει αρχικά στο εξαιρετικό εξώφυλλο, κόμικ αισθητικής, ταυτόχρονα ξεκινάει και η προσπάθεια ανάγνωσής του: η ξεκούραση τού ιππότη μετά τη μάχη ή η περισυλλογή πριν ριχτεί σε αυτή; Πρόκειται για στάση παραίτησης ή πνευματικής προετοιμασίας; Απορίες που λύνονται άπαξ και βάλει κανείς τους στίχους ως απαραίτητο συμπλήρωμα στην ακρόαση τού δίσκου. Εξάλλου, ανέκαθεν αποτελούσαν σημαντικό μέρος των δημιουργιών τού Ayloss, με ισχύ και βαρύτητα ανάλογη της μουσικής του. Τυχαίο δείγμα: “Dragonlike shadows slither from mountainous heights, shaped by the profane branch of alchemy. Held in leash by the sweaty hands of kings, their scream will someday plunge the world in blood”, εκ της ομώνυμης, ελληνικής κοπής και μοναδικής επικής σύνθεσης στον δίσκο, η οποία εν τέλει και ακολουθώντας το γενικό του πνεύμα, εξελίσσεται σε black / thrash χείμαρρο.

Σε περίπτωση που αναπολείτε στιγμές Slayer - στριφνής ριφολογίας, εδώ θα τις βρείτε και θα αγαλλιάσετε, αφού προτιμώνται έναντι των πιο μελωδικών τευτονικών, που με τη σειρά τους δεν απουσιάζουν, απλά είναι διακριτικά παρούσες. Ο συγκεκριμένος ακραίος ήχος προσεγγίζεται σε διάφορες πτυχές του, είτε μιλάμε για την πρώιμη περίοδο τού black metal, τις απαρχές τού thrash, τις δυσαρμονίες που χαρακτήρισαν πιο πρόσφατες μαυρομεταλλικές περιόδους, ενώ παράλληλα κλείνει το μάτι στους Immortal περιόδου 2000, έχοντας ως κοινό σημείο την επιθετικότητα, την κατά μέτωπον επίθεση, επενδύοντας ουσιαστικά στην αρχέγονη φύση του συγκεκριμένου ήχου.

Σποραδικά και επιβλητικά πλήκτρα συμπληρώνουν το εγχείρημα, τεντώνοντας ακόμα περισσότερο το μουσικό εύρος που επιθυμεί να καλύψει ο δημιουργός, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ενδεχόμενη σύνδεση με τα υπόλοιπα έργα του. Ταυτόχρονα, καθιστά σαφές μέσω του “Ardor For Black Mastery” πως το εν λόγω project στέκεται ισάξιο απέναντι στα πλείστα άλλα που βρίσκονται υπό τη σκέπη του, αποτελεί μια μικρή έκπληξη λόγω της ηχητικής στροφής που ακολούθησε, έχοντας ως κορωνίδα της, τις οργισμένες και άκρως αποτελεσματικές ερμηνείες ενός πολυπράγμονα καλλιτέχνη.

Bandcamp