Max & Igor Cavalera, Blame Kandinsky @ Gagarin 205, 18/11/16

Καλή φάση, αλλά γενικά ήταν όλο λίγο άρπα-κόλλα

Από τον Νικόλα Ρώσση, 21/11/2016 @ 12:09

Το αίμα νερό δεν γίνεται.

Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Απλά ήθελα να το πω, αφού πάω στοίχημα όλο και κάποιος «συνάδελφος» θα το χρησιμοποιήσει για να πει πόσο φανταστική ήταν η συναυλία, διότι ΔΕΝ ήταν.

Πάμε στο ζουμί ευθύς αμέσως...

Το κοινό γεμάτο προσδοκίες αποθεώνει στο καλημέρα με το "Roots Bloody Roots" το συγκρότημα, αλλά αυτοί είναι μάλλον πολύ μουδιασμένοι. Όμως, ολόκληρο το Gagarin με τον αυξημένο μέσο όρο ηλικίας, ενώ τρελαίνεται στο χοροπηδητό από την πόρτα ως την μπάρα, τελικά και πολύ γρήγορα μέχρι το ρεφρέν ηρέμησε και άραξε. Μια μικρή ανάταση ψιλό-γίνεται στο "Cut Throat" και στο "Ratamahatta", ομολογώ ότι ένιωσα το πρώτο (και τελευταίο) μικρό ρίγος, το οποίο μου «έπεσε» διαπιστώνοντας ότι τα χρόνια πέρασαν και η απόδοση του κουρασμένου λαρυγγιού του Max, που δεν μπορεί να πει και πολλά ta-ta-ta-ta-ta, δεν πρόκειται να ισιώσει. Η βοήθεια από την κονσόλα με delay από το υπερπέραν για να μπορέσει ο Max να βγάλει καμιά κραυγή, επίσης ήταν άτσαλα εμφανής.

Max Cavalera

Φτάνοντας στο "Straighthate" και έπειτα στο "Spit" τα πράματα αναθάρρησαν, αλλά στο "Lookaway" ο Iggor φαινόταν ότι ήθελε να λιποθυμήσει. Γενικά, τα λιγότερο χιτάκια του δίσκου μάλλον αποδόθηκαν καλύτερα, ίσως γιατί δεν περιμέναμε και πολλά από αυτά. Το "Itsari" ήταν ένα ευχάριστο ρυθμικό διάλειμμα από τον Igor (και τον Max με ένα floor tom) και αμέσως μετά το "Ambush", ήρθε το "Endangered Species" και το "Dictatorshit" που πλέον εκεί το συγκρότημα ζεστάθηκε για τα καλά και ο Max πήρε τα πάνω του, αλλά το "Roots" είχε πλέον τελειώσει.

Και εκεί που αναρωτιόμουν αν θα ακολουθήσει κάτι ακόμα, γιατί ομολογουμένως η μία ώρα που διήρκησε το βασικό σετ του "Roots" δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο κρεσέντο, ο Max ξεκινά κάτι που αρχικά φάνηκε ως ένα impromptu (εννοώντας απροβάριστο) encore, το οποίο κάποια στιγμή μετά από αρκετό χαζολόγημα μεταξύ Max και Igor και αφού ακούμε λίγες νότες από το "Troops Of Doom", καταλήγει με όλη την μπάντα στο "Procreation Of The Wicked".

Igor Cavalera

Καλή φάση, αλλά γενικά ήταν όλο λίγο άρπα-κολα και φαινόταν πολύ έντονα.

Μετά τους Celtic Frost, νομίζω ότι άγγιξαν για λίγο το "Policia" (διορθώστε αν κάνω λάθος) και επιστρέφουμε στο ξεκάθαρο χαζολόγημα πάλι. Ακόμα και ο Igor κάποια στιγμή, κοιτώντας κάποιον στο πλάι της σκηνής και δείχνοντας τον Max, έγνεψε κάτι που φαντάζομαι σήμαινε «daffuck, δεν ξέρω τι παίζει με τη φάση του Max, κάνει ότι του έρθει». 

Και όντως, παίζοντας διάφορα ψευτοριφάκια καταλήγει να παίζει και το "Symptom Of The Universe", όπου πριν χαρούμε το σταματάνε για να δώσει τη θέση του σε ένα ακόμα full band τραγούδι, το οποίο ήταν το "Ace Of Spades". Αυτό ίσως να αποτέλεσε το πραγματικό highlight της συναυλίας, αφού το έπαιξαν σε μια διαγαλαξιακά γρήγορη και φανταστικά διασκεδαστική εκτέλεση. Και κάπου εκεί αρχίζει πάλι να γρατζουνά ο Max και πολύ εύστοχα είπε ένας τυπάκος δίπλα μου: «Εντάξει μπάρμπα ληξ’ το τώρα».

Max Cavalera

Ο κόσμος αρχίζει να φεύγει, αλλά οι περισσότεροι κάθονται φωνάζοντας "Sepultura" γιατί πιστεύουν (και εγώ μαζί) ότι θα παίξουν κάτι από το λαμπρό παρελθόν τους, αλλά ο Max γκαρίζοντας "Roots Bloody Roots", δίνει το σήμα για να παίξουν άλλη μια φορά σε εναλλακτική, όμως, εκτέλεση το κλασικό τραγούδι. Γιατί; Τόσα χρυσά τραγούδια. Πάλι το "Roots"; Και έτσι περίεργα; Γιατί;

Ο Max και ο Igor παρόλο που δεν έχουν ξεπεράσει τα πενήντα όπως π.χ. ο Hetfield ή ο Araya, βρίσκονται εκτός φόρμας και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Η συναισθηματική αξία της συναυλίας δεν μπορεί να υπολογιστεί, αλλά πρακτικά το 50% των αληθινών Sepultura της καρδιάς μας δεν βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε.

Cavalera

Ωραία, αυτό ήταν το κυρίως πιάτο. Ας πούμε και για τα γύρω-γύρω τώρα, που έχουν ενδιαφέρον από πολλές απόψεις.

Πρώτον, το support Blame Kandinsky. Μπαίνοντας στο κατάμεστο Gagarin ένα-δύο λεπτά μετά την εκκίνηση του set τους, χάνω γρήγορα την μπάλα, αφού οι εναλλαγές των riff γινόντουσαν με τέτοια ταχύτητα, που δεν μπορούσε να τις επεξεργαστεί ο εγκέφαλος μου.

Βέβαια, έβλεπα ότι έπαιζαν καλά και μάλιστα φαινόταν και αρκετά τεχνικό, αλλά λόγω του απαίσιου ήχου τους δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Επίσης, στις άπειρες παύσεις των τραγουδιών (κάθε δύο με έξι δευτερόλεπτα) σταματούσαν όλοι μαζί, οπότε μπορούσα να αντιληφθώ ότι είναι και πολύ δεμένοι.

Blame Kandinsky

Αλλά χωρίς πλάκα, τα παιδιά ήταν ιδανική επιλογή για το ζέσταμα με την πάρα πολύ δυναμική τους σκηνική παρουσία και φοβερή ενέργεια, δηλαδή καμία σχέση με τους σχετικά ψόφιους Καβαλέρες που ακολούθησαν.

Δυστυχώς, όμως, με τόσο φασαριόζικο υλικό, αν ο ήχος δεν βοηθάει, το μόνο που μένει είναι η πώρωση της μπάντας και αυτό δεν μου αρκεί.

Και ας πάμε στο δεύτερον.

Αντιλαμβάνομαι ότι ζούμε σε χαλεπούς καιρούς κρίσης και επιχειρηματίες και συγκροτήματα δεν τα βγάζουν πέρα εύκολα. Αλλά και εγώ μεγαλώνοντας έχω κάποιες ξενέρωτες, αλλά ουσιαστικές απαιτήσεις, οι οποίες προβλέπονται και από τους νόμους. Δεν ξέρω πόσο κόσμο μπορεί να υποδεχθεί το Gagarin, αλλά ένιωσα ότι είχε ξεπεράσει τη χωρητικότητα του. Η σαρδελοποίηση θεωρώ πως είναι εξευτελιστική. Δεν μπορείς να κινηθείς, να ανασάνεις, να πας τουαλέτα ή να πάρεις ακόμα και μια μπύρα (και αυτό φαντάζομαι κάπως θα επηρεάζει τους ιθύνοντες). Πόσο μάλλον σε περίπτωση ενός απρόβλεπτου γεγονότος, και δεν εννοώ τρομοκρατική επίθεση ή φωτιά για να με πείτε γραφικό, αλλά έναν σεισμό π.χ., που είναι πραγματικά ρεαλιστικό για την Ελλάδα, όπου η υπερχείλιση του κόσμου από τα σκαλιά, τον εξώστη και τον κυρίως χώρο θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ποδοπατημένους μεταλλάδες.

Αυτά που λέτε.

Φωτογραφίες: Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com

SETLIST

Roots Bloody roots
Attitude
Cut-Throat
Ratamahatta
Breed Apart
Straighthate
Spit
Lookaway
Dusted
Born Stubborn
Itsari
Ambush
Endangered Species
Dictatorshit

Encore
Procreation Of The Wicked
Policia
Ace Of Spades
Roots Bloody Roots (reprise)

  • SHARE
  • TWEET