Goat Girl: «Άτομα με διαφορετικό αυτοπροσδιορισμό, περιπολούνται περισσότερο»

Οι Goat Girl, το φεμινιστικό post-punk φαινόμενο της Μεγάλης Βρετανίας, ξεκίνησαν με θράσος και πάθος από τους ανεξάρτητους χώρους του Λονδίνου, για να καταφέρουν πάρα πολύ γρήγορα να αναγνωριστεί το ταλέντο τους και να εμφανιστούν στις μεγαλύτερες εναλλακτικές σκηνές του κόσμου. Με ένα ντεμπούτο σαν το "Goat Girl" και το δεύτερο αδερφό του, το περισσότερο εναλλακτικό και σουρεαλιστικό αλλά εξίσου επιθετικό κοινωνικά "On All Fours", η τετράδα έχει κινήσει το ενδιαφέρον του ιδιώματος παγκοσμίως.

Θα ήταν άδικο άλλωστε να μην βρεθούν στο προσκήνιο, αφού τις χαρακτηρίζουν σκληρές δηλώσεις για την αντιμετώπιση του γυναικείου και όχι μόνο φύλου στη μουσική βιομηχανία αλλά και ώριμες για την ηλικία τους τοποθετήσεις, στιχουργικά μα και διαπροσωπικά σε πληθώρα κοινωνικών θεμάτων. Η μοίρα πάντα βέβαια φέρεται σκληρά στους δυνατούς και τις καταράστηκε με μια περιπέτεια υγείας της κιθαρίστριάς τους, στην οποία στάθηκαν όλες μαζί δυνατά και φαίνεται πλέον να έχουν ξεπεράσει. Κανείς όμως δεν ξεπερνά τις σοκαριστικά εκρηκτικές τους εμφανίσεις και για καλή μας τύχη, θα καταφέρουμε να απολαύσουμε μια εμφάνισή τους στο απόγειο της καριέρας τους, στα πλαίσια του Ejekt Festival στις 2 Ιουλίου. Οι Goat Girl μας συστήνονται στο Rocking.gr και σίγουρα δε στερούνται κοφτερών δηλώσεων.

Καλησπέρα, χαίρομαι που σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Αρχικά, μιας που σας φιλοξενούμε για πρώτη φορά, πείτε μας λίγα πράγματα για το όνομά σας. Ξέρω μόνο ότι προέρχεται από μια παράσταση του Bill Hicks με όνομα "Goat Boy", πείτε μας περισσότερα για την έμπνευση και τη δημιουργία του.

Ναι πράγματι, από εκεί προέρχεται το όνομά μας, το νόημα του βέβαια έχει εξελιχθεί μαζί μας. Η μυθολογία που σχετίζεται με τις κατσίκες είναι πολύ ενδιαφέρουσα για εμάς, το πως δηλαδή συνήθως μπορούν να είναι αντιπρόσωποι του διαβόλου. Μερικές φορές μιλάμε και σαν κατσίκες.

Το γεγονός ότι βρέθηκαν σοβαροί άνθρωποι της μουσικής βιομηχανίας να ενδιαφερθούν για εμάς, μας φάνηκε τρελό

Ξεκινήσατε την παρουσία σας επί σκηνής σε διάσημους ανεξάρτητους χώρους του Λονδίνου όπως το The Windmill (όπου και πρωτογνωριστήκατε). Πως είναι η εμπειρία του να σας ανακαλύπτουν σε τόσο νεαρή ηλικία όπως εσείς, από μια εταιρία όπως η Rough Trade;

Ναι, ήταν πολύ σουρεαλιστικό, ήμασταν τόσο μικρές και απλά δημιουργούσαμε μουσική για πλάκα έτσι το γεγονός ότι βρέθηκαν σοβαροί άνθρωποι της μουσικής βιομηχανίας να ενδιαφερθούν για εμάς, μας φάνηκε τρελό. Συνεχίσαμε όμως να προχωράμε με αυτή την ευκαιρία και τώρα κοίτα που είμαστε! Νιώθουμε ευλογημένες.

Τώρα που μπορείτε να κοιτάξετε προς τα πίσω, πώς νιώθετε ότι έχετε εξισορροπήσει τις DIY καταβολές σας ενώ περιοδεύετε σε μεγάλες σκηνές και παραγωγές σε όλο τον κόσμο;

Δεν περιορίζουμε τις εμφανίσεις που κάνουμε απλά σε μεγάλες και επιβλητικές, θεωρούμε ακόμη πάρα πολύ σημαντικό να παίζουμε σε συναυλίες μικρής εμβέλειας ή συλλογής χρημάτων για ένα σκοπό.

Έχουμε κοινές ιδεολογικές βάσεις επί της πατριαρχικής καταπίεσης

Οι Goat Girl είναι ένα συγκρότημα χωρίς ετεροκανονικούς άντρες στη σύνθεσή τους. Ήταν αυτό μια συνειδητή επιλογή και δήλωση ενός ασφαλούς χώρου εντός του συγκροτήματος, ή απλά συνέβη;

Μάλλον συνέβη στην πορεία κάπως έτσι είναι η αλήθεια. Βγάζει όμως απόλυτο νόημα ότι κατέληξε οργανικά να είναι έτσι, μιας που όλα έχουμε κοινές ιδεολογικές βάσεις επί της πατριαρχικής καταπίεσης που είναι ένα θέμα για το οποίο συζητάμε συχνά.

Εχετε επίσης επιλέξει να παρουσιάζεστε ως μέλη του συγκροτήματος με προσωνύμια που μοιάζουν όμως αρκετά στα πραγματικά σας ονόματα όπως η Lottie Pendlebury ως Clottie Cream, η Rosy Jones ως Rosy Bones κτλ. Το διαβάζω αυτό ως μια αποστασιοποίηση του εαυτού από την σκηνική περσόνα, αλλά γιατί κάνατε πραγματικά αυτή την επιλογή;

Στην πραγματικότητα ήταν ένας τρόπος για να διασκεδάσουμε λίγο παραπάνω, υπάρχουν αμέτρητες ευκαιρίες για αυτό όταν είσαι δημιουργικός. Εκείνη την περίοδο είχα εμπνευστεί έντονα από punk μουσικούς όπως η Poly Styrene (X-Ray Spex), οπότε ήταν κάτι σαν ένας φόρος τιμής προς εκείνη, κατά κάποιον τρόπο.

Τα άτομα που προσδιορίζονται με περιθωριοποιημένα φύλα περιπολούνται περισσότερο με κάθε δυνατό τρόπο - πώς μοιάζουν, τι λένε

Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι νιώθετε πως πάντοτε πρέπει να αποδεικνύετε τους εαυτούς σας περισσότερο από άλλους άνδρες καλλιτέχνες της γενιάς σας. Έχουν ακόμη ανάγκη οι θηλυκές και non binary ταυτότητες να είναι πιο θυμωμένες και πιο δυνατές για να ακουστούν ως καλλιτέχνες;

Ναι, έτσι νομίζω, όχι όμως και πάρα πολύ θυμωμένες γιατί αλλιώς γίνονται ενοχλητικά διαπεραστικές, χαχα. Τα άτομα που προσδιορίζονται με περιθωριοποιημένα φύλα περιπολούνται περισσότερο με κάθε δυνατό τρόπο - πως μοιάζουν, τι λένε κτλ. Ποτέ κανείς δεν αντιλαμβάνεται απλά την ονομαστική σου αξία - τα πάντα σχετικά με εσένα αναλύονται.

Νιώθετε τουλάχιστον ότι αυτή η κατάσταση σταδιακά βελτιώνεται; Υπάρχουν κάποιοι όχι αρσενικά αυτοπροσδιοριζόμενοι καλλιτέχνες που νιώθετε ότι κάνουν τη διαφορά σήμερα; Θα μας ναφέρετε μας κάποια ονόματα;

Υπάρχουν άτομα με περιθωριοποιημένα φύλα που κάνουν τη διαφορά από την δημιουργία της pop μουσικής και βασικά ακόμη πιο πριν από αυτή. Όπως για παράδειγμα οι παλιότεροι κιθαρίστες της blues μουσικής που αψηφούσαν τους κοινωνικούς ρόλους του φύλου. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που μας εμπνέουν και σήμερα επίσης… οι Little Simz, Mica Levi, Sudan Archives, για να ονομάσουμε μερικούς.

Πολλοί έχουν σχολιάσει για το μουσικό σας ταξίδι από το "Goat Girl" στο δεύτερο σας δίσκο "On All Fours" τη λέξη «ωρίμανση», τόσο για μουσικούς όσο και για στιχουργικούς λόγους. Ισχύει αυτό για τους δίσκους σας ή είναι απλά διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος;

Αυτοί οι δίσκοι είναι αντιπροσωπευτικοί του συναισθήματος και του πως ακριβώς νιώθαμε την εκάστοτε περίοδο που γράφτηκαν. Το "On All Fours" μπορεί ίσως απλά να ιδωθεί ως πιο ώριμο επειδή ήμασταν κυριολεκτικά μεγαλύτερες σε ηλικία σε σχέση με όταν γράψαμε το "Goat Girl".

Ετοιμαζόμαστε να ηχογραφήσουμε καινούριο δίσκο. Εξερευνούμε αυτή τη φορά μια βαρύτερη και σκοτεινότερη πλευρά σε αυτή την κυκλοφορία

Η μουσική σας δεν έχει υπάρξει ντροπαλή στο να εξερευνά πολλούς ήχους, από post-punk σε ηλεκτρονική μουσική και πολλά στοιχεία pop και rock υποϊδιωμάτων. Έχει περάσει και αρκετός καιρός από τότε που κυκλοφόρησε το "On All Fours". Είστε έτοιμες να μας χαρίσετε καινούρια μουσική και που νιώθετε ότι θέλετε αυτή να κυμαίνεται από άποψη ήχου;

Ναι, είμαστε πάρα πολύ έτοιμες! Διασκεδάζουμε πάρα πολύ γράφοντας μουσική αυτή ακριβώς την περίοδο και ετοιμαζόμαστε να ηχογραφήσουμε καινούριο δίσκο. Εξερευνούμε αυτή τη φορά μια βαρύτερη και σκοτεινότερη πλευρά σε αυτή την κυκλοφορία.

Είστε ένα συγκρότημα που η καριέρα του εκτοξεύθηκε τις χρονιές της πανδημίας, πως σας έχει επηρεάσει αυτό;

Ήταν πάρα πολύ παράξενο ειδικά εφόσον κυκλοφορήσαμε ένα δίσκο επί του οποίου δουλεύαμε πάρα πολύ καιρό και μετά δεν ήμασταν σε θέση να τον ερμηνεύσουμε ζωντανά για τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε προηγουμένως. Είμαστε όμως πολύ ενθουσιασμένες για να κυκλοφορήσουμε νέο υλικό και να το πάμε στα άκρα στις ζωντανές μας εμφανίσεις.

Το άγχος είναι μεγάλη επίπτωση των συνεχών εγκλεισμών λόγω καραντίνας και του κόσμου που άλλαξε γύρω μας, αλλά και ταυτόχρονα κεντρικό θέμα των στίχων σας. Πως σας βοηθά η μουσική να το διαχειριστείτε;

Πιστεύω ότι το να δίνεις φωνή στα αγχωτικά συναισθήματα μπορεί να τα απαλύνει έστω και λίγο. Επίσης, το να διαλύεις τα drums βοηθά!

Να χρησιμοποιείς την πλατφόρμα σου για να διοχετεύσεις στο κοινό ενημέρωση για τις αδικίες στον κόσμο, ειδικά από τη στιγμή που εμείς είμαστε σε μια προνομιούχα θέση

Τοποθετείστε επίσης συχνά επί κοινωνικών θεμάτων όπως για παράδειγμα το κίνημα Black Lives Matter και το Brexit. Πόσο σημαντικό είναι για τις Goat Girl να χρησιμοποιούν τη μουσική ως πλατφόρμα για κοινωνική εγρήγορση και επικοινωνία;

Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείς την πλατφόρμα σου για να διοχετεύσεις στο κοινό ενημέρωση για τις αδικίες στον κόσμο, ειδικά από τη στιγμή που εμείς είμαστε σε μια προνομιούχα θέση και δεν πρέπει ποτέ αυτό να το παίρνουμε ως δεδομένο.

Τα εξώφυλλα των δύο δίσκων σας είναι πολύχρωμα και με έμφαση στο σουρεαλιστικό στοιχείο. Ποια είναι η σημασία της οπτικοποίησης για εσάς και από που εμπνέεστε για τα εξώφυλλα που επιλέγετε;

Το εξώφυλλο ειδικότερα του "On All Fours" (από τους Toby και Aidan Evans-Jesra) δημιουργήθηκαν ενώ ταυτόχρονα οι καλλιτέχνες άκουγαν το δίσκο που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη, οπότε εμπνεύστηκαν από τους στίχους και τα ηχοτοπία που είχαμε δημιουργήσει εμείς.

Επισκέπτεστε τέλος, την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι για πρώτη φορά στα πλαίσια του Ejekt Festival, μαζί με τους Florence And The Machine, The Editors και Warpaint. Πώς νιώθετε για την πρώτη σας εμπειρία εδώ;

Πολύ ενθουσιασμένες!