Dub Pistols: «Στη Μεγάλη Βρετανία φτάσαμε στο ίδιο, τραγικό σημείο που βρισκόμασταν πριν 40 χρόνια»

Ο Barry Ashworth των Dub Pistols μας μίλησε, λίγο πριν τις εμφανίσεις τους στη χώρα μας

Από τον Γιάννη Βόλκα, 17/05/2023 @ 15:11

Οι Dub Pistols έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας πολλές φορές και οι συναυλίες τους πάντα συνοδεύονται από ένα μεγαλειώδες party. O ίδιος ο Barry Ashworth, χαλαρός στην αυλή του σπιτιού του, δεν δείχνει να το ξεχνά αυτό. O Barry δεν δείχνει να ξεχνά τίποτα και έχει ζήσει ουκ ολίγα τα τελευταία 40 χρόνια. Από τα clubs του Λονδίνου στην εποχή των δίδυμων πύργων στην Αμερική και πάλι πίσω, οι συνεργασίες του με τον αείμνηστο Terry Hall των The Specials, οι πολλές δραστηριότητες του, φιλανθρωπικές και μη. Αυτά και άλλα, σε μια πολύ όμορφη συζήτηση λίγο πριν την εμφάνιση των Dub Pistols στη Θεσσαλονίκη (Block 33, 19/05/23) και Αθήνα (Arch Club, 20/05/23).

Dub Pistols

Καλησπέρα Barry, πού σε βρίσκουμε? Σπίτι?

Ναι, βρίσκομαι στην αυλή του σπιτιού.

Μοιάζει ωραία και ήσυχα. Σαν εξοχικό.

Ναι, βρίσκομαι στο βόρειο μέρος του Hertfordshire. Είναι πολύ ήρεμα εδώ. Περικυκλωμένος από... τίποτα.

Σίγουρα χρειάζεσαι λίγη ηρεμία με τη ζωή που κάνεις.

Έχω περάσει τα τελευταία 35 χρόνια σε party όλων των ειδών και ακόμα περιοδεύουμε εντατικά. Γιαυτό όταν γυρίζω σπίτι, θέλω απόλυτη ηρεμία. Αν έμενα στην πόλη μάλλον θα ήμουν νεκρός τώρα. Πότε δεν ήμουν μαθημένος να μένω σπίτι. Έβγαινα κάθε βράδυ αλλά αυτό πλέον δεν είναι και η καλύτερη επιλογή.

Αυτόν τον καιρό περιοδεύετε στη Μεγάλη Βρετανία, σωστά;

Ναι, είμαστε σε περιοδεία. Βγάλαμε νέο δίσκο πριν από… Δεν θυμάμαι, αλήθεια, πότε βγήκε.

Θα σε βοηθήσω, βγήκε πριν δυο μήνες.

Σωστά, πριν δυο μήνες. To "Frontline" βγήκε από τη δική μας εταιρεία ενώ η περιοδεία είχε ήδη ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο. Ξεκινήσαμε από κάποιες συναυλίες στην Ταϊλάνδη και από τότε περιοδεύουμε συνεχόμενα και θα συνεχίσουμε τις δικές μας εμφανίσεις μέχρι τον Μάιο όπου θα αρχίσει η περιοδεία στα festivals.

Απ' ό,τι παρατήρησα, η περιοδεία πάει πολύ καλά. Πολλές sold out εμφανίσεις…

Πραγματικά, και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο εδώ. Ξέρω ότι και στην Ελλάδα έχετε και εσείς μεγάλες δυσκολίες. Γενικότερα το πολιτικό σύστημα εδώ είναι αρκετά προβληματικό. Φυσικά και η περίοδος του Covid δεν βοήθησε καθόλου αλλά και το brexit ήταν η απόλυτη καταστροφή. Δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με το τι λέει η κυβέρνηση. Είναι ξεκάθαρο από κάθε άποψη ότι η χώρα είναι άνω κάτω αυτήν τη στιγμή. Ξέρω ότι οι Έλληνες θα καταλάβουν τι εννοώ. Έχω στενές σχέσεις με Έλληνες και γνωρίζω και τη δική σας κατάσταση.

Dub Pistols

Μεταξύ άλλων, έρχεστε στην Ελλάδα λίγο πριν τις εκλογές.

Ναι το έμαθα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα και μετά τη συναυλία με πήραν για να συμμετάσχουμε σε μια πορεία, κάτι που ήταν μια εμπειρία που σου «ανοίγει τα μάτια».

Θυμάσαι πότε συνέβη αυτό;

Ειλικρινά δεν θυμάμαι αλλά από ότι φαίνεται κάθε φορά που έρχομαι υπάρχουν πορείες στην Ελλάδα. Θα θεωρούσα τον εαυτό μου πολιτικό ακτιβιστή και έτσι αυτό που δεν μου φαίνεται καθόλου κακό.

Οι πολιτικοί πάντα μας δίνουν μια αφορμή να διαμαρτυρηθούμε, σωστά;

Η όλη κατάσταση μου θυμίζει την περίοδο που ξεκίνησε η μουσική μου καριέρα στα τέλη του ’70 και την αρχή του ‘80 με τους Clash και τους Specials και γενικότερα με την περίοδο της Margaret Thatcher. Βρισκόμασταν σε ένα οικονομικό τέλμα και όλα έδειχναν έτοιμα να «πάρουν φωτιά». Η μουσική των Clash, των Specials και όλο το 2-Tone κίνημα ήταν τελείως πολιτικοποιημένο και με είχε επηρεάσει πολύ, τόσο μουσικά όσο και ως άνθρωπο.

Αυτό που μου περιγράφεις αυτήν τη στιγμή δεν είναι και το βασικό θέμα του τίτλου του δίσκου;

Ουσιαστικά μιλάμε για την ίδια χρονική περίοδο. Αναφέρομαι στις ταραχές στο Brixton του 1981. Τα πάντα ξεκίνησαν στο Railton Road το οποίο αποκαλούσαν τότε "Frontline". Όλα ξεκίνησαν εκεί, και τα πράγματα δείχνουν ότι μετά από 40 χρόνια φτάνουμε ξανά στο ίδιο σημείο. Συντηρητικές κυβερνήσεις, ρατσισμός, οικονομική και πολιτική καταστροφή. Σαν να κάνουμε κύκλο.

Τόσο αληθινή και τόσο τραγική διαπίστωση. Ας ελαφρύνουμε λίγο την κουβέντα και ας πάμε στη μουσική. Για να είμαι ειλικρινής είμαι οπαδός των πρώτων σας δίσκων και σε κάποια σημείο έχασα λίγο την επαφή με τη μετέπειτα μουσική σας. Άκουσα φυσικά τον καινούργιο σας δίσκο αλλά θα μπορούσες να συγκρίνεις τους παλιούς δίσκους με τις πρόσφατες κυκλοφορίες σας;

Εξαρτάται. Αν αναφέρεσαι στο "Point Blank", τότε δεν ήμασταν μπάντα. Ήμουν DJ και ουσιαστικά ο στόχος ήταν να δημιουργήσω κομμάτια για τον εαυτό μου. Ήταν το beat, το big beat ή όπως αλλιώς θέλεις να το ονομάσεις. Το "Cyclone" τότε μπήκε στο βιντεοπαιχνίδι "Tony Hawk’s Pro Skater 2" και έγινε hit. Αργότερα πήγαμε στην Αμερική για να υπογράψουμε με την Geffen και εκεί μας ήθελαν να είμαστε περισσότερο «μπάντα» και έτσι άλλαξε και ο τρόπος σύνθεσης των κομματιών. Ο χρόνος που περάσαμε στην Αμερική σίγουρα μας επηρέασε και έτσι μπήκε πιο πολύ το hip-hop στη μουσική μας. Εκείνη την περίοδο έγινε το 9-11 (πτώση των δίδυμων πύργων) και η ζωή εκεί άλλαξε για όλους με κάποιο τρόπο. Γυρίσαμε πίσω στη Μεγάλη Βρετανία αλλά δυσκολευτήκαμε να «σπάσουμε» το συμβόλαιό μας με την Geffen. Υπήρχαν εταιρείες που ήθελαν να μας υπογράψουν αλλά δεν μπορούσαμε γι αυτό τον λόγο. Από την άλλη πλευρά, εκείνη την εποχή αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί με τον Terry Hall των Specials και έτσι άρχισε μια διαφορετική περίοδο εξέλιξης για την μπάντα. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις;

Dub Pistols

Ναι καταλαβαίνω. Μια φυσική εξέλιξη πραγμάτων.

Ακριβώς όπως το είπες. Στην αρχή ήταν, αυτό που αποκαλούμε, dancefloor, και πάντα υπάρχουν στοιχεία στη μουσική μας. Όπως, επίσης πάντα θα υπάρχουν roots reggae στοιχεία. Επίσης υπήρξαν drum ‘n’ bass στοιχεία τα οποία προήλθαν από τα διάφορα remixes που κάναμε στο παρελθόν τα οποία, όταν τα παίζαμε live, έφεραν πολύ ενέργεια και άλλαζαν τελείως τον τρόπο που αντιδρούσε το κοινό. Για αυτό τον λόγο αρχίσαμε να γράφουμε κάποια στιγμή συνθέσεις με πιο πολλά drum ‘n’ bass στοιχεία.

Πάντως, ανεξάρτητα από το είδος της μουσικής πάντα υπάρχει ένα party feeling στη μουσική σας.

Για να είμαι ειλικρινής, είμαι, κάπως, ξακουστός, για την εποχή μου στα διάφορα parties γιαυτό και τα live μας έχουν την ενέργεια αυτή. Όλα ξεκινούν από την εποχή που ήμουν DJ. Όπως ήθελα τότε ένα κομμάτι να ξεσηκώσει το κοινό, έτσι και τώρα όταν συνθέτω ένα κομμάτι, φαντάζομαι πως θα είναι στα live.

Νωρίτερα αναφέρθηκες στον Terry Hall των Specials. Ακούγεται ότι στις επερχόμενες συναυλίες σας θα κάνετε ένα μικρό tribute. Εκτός από το "Gangsters" (κομμάτι των Specials που έχουν διασκευάσει οι Dub Pistols στον δίσκο τους "Speakers And Tweeters" με τη συμμετοχή του Terry Hall) τι άλλο να περιμένουμε;

Σίγουρα θα κάνουμε κάτι! Θυμάμαι, ηχογραφούσαμε ένα από τα τελευταία μας κομμάτια με τη συμμετοχή του Chezidek και με πήρε τηλέφωνο ο Lynval Golding (επίσης των Specials) για να μου πει ότι ο Terry Hall μόλις είχε πεθάνει. Ο ίδιος είχε μιλήσει λίγο νωρίτερα μαζί του και τα τελευταία του λόγια ήταν "Love Love Love". Έτσι και το συγκεκριμένο κομμάτι, το ονομάσαμε "Love" και θα κάνουμε μια πολύ ιδιαίτερη εκτέλεση του κομματιού. Υπάρχει και μια επιρροή από Joe Strummer, ενός ακόμα μουσικού που θαύμαζα πολύ.

Αν θυμάμαι καλά έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που παίξαμε στην Αθήνα και πέντε ή έξι στη Θεσσαλονίκη. Οι συναυλίες μας είναι πλέον πολύ διαφορετικές, κρατούν κοντά στη δυο ώρες, μπορεί και περισσότερο. Ανυπομονώ πραγματικά. Η Ελλάδα είναι πάντα ένα ιδιαίτερο μέρος για μας και μια από τι πρώτες χώρες που μας «αγκάλιασε» από πολύ νωρίς. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία φορά μοιάζει πάρα πολύ μεγάλο.

Πόσο μεγάλη σημασία έχουν για σένα οι στίχοι; Είναι σημαντικοί ή σε απασχολεί περισσότερο αν θα χορέψει ο κόσμος;

Πιστεύω ότι είναι ένας συνδυασμός και των δυο. Σε πολλά από τα τραγούδια μας υπάρχει κάποιο «μήνυμα» που θέλουμε να περάσουμε. Ο δίσκος "Six Million Ways To Live" έχει μεγάλο πολιτικό υπόβαθρο. Μετά την πτώση των δίδυμων πύργων πολλοί άνθρωποι ήθελαν να ξεχάσουν και να απέχουν από τα πολιτικά δρώμενα. Στο "Worshipping The Dollar" όμως επιστρέψαμε σε πιιο πολιτικοποιημένα τραγούδια. Τώρα πλέον είναι ένας συνδυασμός τραγουδιών με βαθύτερο νόημα και κομματιών για party. Υπάρχουν και κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια τα οποία είναι αρκετά πολιτικοποιημένα όπως το "Money Buys Money". To μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι σημαντικό. Είναι όμως επίσης σημαντικό να περάσουμε καλά.

Ίσως να γνωρίζεις το πρόγραμμα Tonic στο οποίο συμμετέχω ενεργά (το οποίο ίδρυσε ο Terry Hall) το οποίο υποστηρίζει άτομα με ψυχολογικά προβλήματα. Δυστυχώς έχασα αρκετούς φίλους οι οποίοι αυτοκτόνησαν κατά την περίοδο του Covid. Κάναμε και μια διασκευή στο "Blue Monday" για τον λόγο αυτό. Τα έσοδα του κομματιού πηγαίνουν στον οργανισμό. Έχοντας προσωπική εμπειρία ψυχολογικών προβλημάτων τα οποία συχνά βγαίνουν στην επιφάνεια μετά από κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ, έχω δει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει σε έναν άνθρωπο και έτσι είμαι παθιασμένος στο να βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ.

Έχεις απόλυτο δίκιο και το θέμα που συζητάμε είναι παρά πολύ σοβαρό. Ας περάσουμε σε κάτι λίγο πιο ευχάριστο. Πραγματοποιείς το δικό σου φεστιβάλ. Το Mucky Weekender.

Ναι, φέτος είναι η τέταρτη χρονιά μας. Είναι κάτι που ανέκαθεν ήθελα να κάνω. Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική βιομηχανία, το 1987, ήμουν promoter σε club και αργότερα περιοδεύοντας σε clubs και festivals με έκανε να θέλω να ασχοληθώ περισσότερο. Όταν βρέθηκε η ευκαιρία είπα να το κάνω πράξη. Πέρσι ήταν που χρονιά που νοιώθω ότι «ενηλικιωθήκαμε». Ξεκινήσαμε την πρώτη χρονιά με περίπου 1200 άτομα, τη δεύτερη γύρω στις 2500 και τώρα είμαστε κοντά στις 5000. Μεγαλώνει και γίνεται ένα αρκετά αξιόλογο event. Έχουμε μάθει πολλά πράγματα τα χρόνια αυτά. Χαίρομαι πολύ που πλέον, εκτός από τους φίλους μας, κλείνω και άλλα ονόματα και γενικότερα είμαι πολύ χαρούμενος που δημιουργήσαμε κάτι.

Dub Pistols

Παίζεις πολλά είδη μουσικής, έχεις μιξάρει τα πάντα ως DJ αλλά τώρα που είσαι χαλαρός στο σπίτι σου, συνεχίζεις να ακούς μουσική;

Πάντα υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν και πάντα ακούω μουσική. Μου αρέσει πολύ η δουλειά που κάνει η Eva Lazarus, οι Mungo’s Hi-Fi, οι Skints. Φυσικά υπάρχουν και πράγματα που ακούω για να ανανεώνω τα DJ sets μου. Πρέπει να παραμένεις ενημερωμένος. Πάντα βγαίνει καλή μουσική και πάντα θα ακούω. Είναι απλά αυτό που κάνουμε.

Βρίσκεσαι στη μουσική σκηνή, όπως είπες και εσύ, από το 1987. Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις κάτι, ποια είναι τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν όλα τα χρόνια;

Πιστεύω ότι το σημαντικότερο πράγμα που έγινε είναι τα λάθη της μουσικής βιομηχανίας. Όταν πχ αποφάσισαν να βγάλουν το CD, είχα δυο underground δισκάδικα και μπορεί να πουλούσαμε μερικές χιλιάδες αντίτυπα από ανερχόμενα ονόματα. Πολύ αργότερα, χειρίστηκαν πολύ λάθος το όλο θέμα των downloads με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζεται η πραγματική αξία της μουσικής. Χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν μουσική σε φυσική μορφή αλλά γενικότερα οι αλλαγές αυτές από βινύλιο σε CD, και αργότερα σε downloads και streaming ήταν οι μεγαλύτερες αλλαγές στη μουσική. Το σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα είναι οι μουσικοί να μην κερδίζουν χρήματα από τη μουσική και έτσι αναγκαστικά περιοδεύουν ασταμάτητα για να κερδίσουν κάποια χρήματα. Αλυσιδωτά υπάρχουν διάφορες συνέπειες. Ξαφνικά έχεις πέντε μπάντες που παίζουν την ίδια μέρα στην ίδια πόλη ή έχεις τους πολύ διάσημους καλλιτέχνες να έχουν πανάκριβα εισιτήρια. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Barry, ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συζήτηση. Πως θα ήθελες να κλείσουμε την κουβέντα αυτή;

Ανυπομονώ πάρα πολύ να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ετοιμάζονται δυο πολύ μεγάλες βραδιές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και ανυπομονώ να έρθουμε να γιορτάσουμε μαζί σας.

  • SHARE
  • TWEET