Derek Sherinian: «Διαφέρουμε λόγω των classic rock καταβολών μας»

Μεγάλο ρόλο στο να γίνουν οι Dream Theater η αγαπημένη μου μπάντα έπαιξαν τα πλήκτρα του Derek Sherinian, αρχικά στο EP "A Change Of Seasons" και εν συνεχεία στο "Falling Into Infinity" αλλά και στις μετέπειτα ζωντανές κυκλοφορίες. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά η αδυναμία που έχω στο παίξιμό του είναι ακόμα η ίδια κι έτσι ήταν αρκετά ξεχωριστή η ευκαιρία που μου δόθηκε να συνομιλήσω μαζί του, με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή με τους Sons Of Apollo, στην Αθήνα και το Fuzz Club. Μιλήσαμε για τη νέα του μπάντα, την επανένωση με τον Mike Portnoy, τα supergroups, το παρελθόν και φυσικά τι να περιμένουμε σε λίγες ημέρες.

Γεια σου Χρήστο! Πώς πάει;

Γεια σου Derek, όλα καλά! Εσύ πως είσαι; Είναι χαρά μου να έχω την ευκαιρία να μιλάω μαζί σου...

Η χαρά είναι όλη δική μου... Τι κάνεις; (σ.σ.: στα ελληνικά αυτήν τη φορά)

Είμαι καλά! Και πάνω που θα ρώταγα πως είναι τα ελληνικά σου...

Λοιπόν... Εσύ λες «τι κάνεις;» κι εγώ λέω «καλά, ευχαριστώ».

(γέλια) Ως εκεί ξέρεις;

Ως εκεί... Βασικά, όχι, ξέρω και μερικές ακόμα λέξεις. Τα ελληνικά μου δεν είναι πολύ καλά, αλλά όπως ξέρεις είμαι μισός Έλληνας. Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα...

Καταφέρνεις και πέρα από τις μουσικές ασχολίες σου να επισκεφτείς την Ελλάδα;

Έχω έρθει εκεί μόνο στο πλαίσιο κάποιας περιοδείας, αλλά θα ήθελα πολύ να έρθω μια μέρα. Η οικογένειά μου είναι από την Νίσυρο και θέλω πολύ να πάω κάποιο καλοκαίρι, καθώς όλα μου τα ξαδέρφια από την Νέα Υόρκη πηγαίνουν εκεί. Είναι στη λίστα με τα πράγματα που θέλω να κάνω και επίσης θέλω να ταξιδέψω στα όμορφα νησιά όταν δεν θα είμαι υποχρεωμένος να δουλεύω και να παίζω.

Πάντως, αν δεν κάνω λάθος, δεν έχεις έρθει να παίξεις εδώ από το 1998 κι εκείνο το θρυλικό σόου των Dream Theater. Γιατί τόσο πολύ;

Βασικά, νομίζω πως έχω έρθει και μια φορά με τον Billy Idol και δεν θυμάμαι αν έχω έρθει και με τον Joe Bonamassa... Πάντως, έχω έρθει σίγουρα εκεί με τον Billy Idol...

Δεν νομίζω να ήρθες με τον Joe, αλλά δεν είχα πάει στον Billy Idol και για να είμαι ειλικρινής δεν το ήξερα καν ότι έπαιξες μαζί του...

OK!

Με τους Sons Of Apollo είναι η πρώτη φορά που έχω τον πλήρη μουσικό έλεγχο μιας μπάντας

Τώρα, με μια τόσο πλούσια καριέρα τι σημαίνουν για σένα οι Sons Of Apollo και τι καινούργιο σου προσφέρουν;

Με τους Sons Of Apollo είναι η πρώτη φορά που έχω τον πλήρη μουσικό έλεγχο μιας μπάντας, έχοντας την δυνατότητα να κάνω παραγωγή στους δίσκους και παράλληλα να είμαι ο βασικός συνθέτης. Ως τώρα αποτελούν μια σπουδαία εμπειρία για μένα και απολαμβάνω το να παίζω με τόσο σπουδαίους μουσικούς. Με τον Bumblefoot, με τον Mike Portnoy, με τον Billy Sheehan και τον Jeff Scott Soto...

Ως τώρα, έχουμε δώσει περίπου πενήντα show φέτος για το “Psychotic Symphony” και η μπάντα γίνεται όλο και πιο δεμένη, ενώ παράλληλα περνάμε όλο και καλύτερα με κάθε show. Οπότε, ανυπομονούμε να το φέρουμε στην Ευρώπη κι ειδικά στην Ελλάδα, η οποία έχει ξεχωριστή θέση για μένα.

Πάντα περνάγαμε καλά παίζοντας και δουλεύοντας μαζί με τον Mike Portnoy

Πώς ήταν που επανενώθηκαν οι Del Fuvio Brothers (σ.σ.: έτσι ήταν γνωστό το δίδυμο Portnoy/Sherinian από τις κοινές ημέρες τους στους Dream Theater) σε μια νέα μπάντα; Ο χρόνος παίζει περίεργα παιχνίδια, ε;

Ω ναι! Είναι πολύ ωραίο που παίζουμε ξανά με τον Mike. Πάντα περνάγαμε καλά παίζοντας και δουλεύοντας μαζί στο παρελθόν και αυτή εδώ είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να κάνουμε κάτι φρέσκο και να συνεχίσουμε την μουσική μας σχέση.

Ήταν εύκολο για εσένα και τον Mike να διαλέξετε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ή είχατε διάφορες προτάσεις;

Μπα όχι, ο Mike είχε ξεκάθαρη την ιδέα εξαρχής. Βασικά, τόσο ο Mike όσο κι εγώ θέλαμε τον Billy Sheehan, αλλά ο Mike ήταν που επέμενε τόσο για τον Bumblefoot, όσο και για τον Jeff Scott Soto στα φωνητικά. Και οι δύο ταίριαξαν φοβερά, με αποτέλεσμα να έχουμε φτιάξει ένα εξαιρετικό σύνολο και είμαστε ενθουσιασμένοι που μας δίνεται η ευκαιρία να παίξουμε παρέα σε όλο τον κόσμο.

Ο Ron κι εγώ μπορούμε να παίξουμε τα πάντα

Τι θα έλεγες πως συνεισφέρει ο καθένας σας στους Sons Of Apollo; Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο ή συστατικό που ο καθένας σας προσφέρει για να λειτουργεία σωστά η χημεία μεταξύ σας;

Θα έλεγα πως το κυριότερο είναι πως όλοι μας στα όργανά μας έχουμε έναν χαρακτηριστικό και ξεχωριστό ήχο. Έτσι, όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί το μίγμα εκρήγνυται σε αυτόν τον βαρύ ήχο που έχει πολύ βάθος και πολλή ευελιξία μουσικά. Στην πραγματικότητα, ο Ron κι εγώ μπορούμε να παίξουμε τα πάντα. Είναι μια σπουδαία μπάντα.

Ζούμε σε διαφορετικά μέρη της χώρας, οπότε δεν έχουμε την πολυτέλεια του να κάνουμε πρόβες και να γράφουμε τραγούδια μαζί

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την κυκλοφορία του "Psychotic Symphony". Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό τώρα; Υπάρχουν πράγματα που θα άλλαζες ή θα ήθελες να κάνεις διαφορετικά;

Θεωρώ πως ο δίσκος είναι εξαιρετικός. Θα ήθελα να έχω λίγο παραπάνω χρόνο στο στούντιο κι όταν θα μπούμε σε αυτό την επόμενη φορά θα τον έχουμε σίγουρα. Ξέρεις, όλοι μας ζούμε σε διαφορετικά μέρη της χώρας, οπότε δεν έχουμε την πολυτέλεια του να κάνουμε πρόβες και να γράφουμε τραγούδια μαζί. Έτσι, όταν τελικά μπαίνεις στο στούντιο, τότε είναι που η σύνθεση ξεκινά πολλές φορές. Φυσικά, όλοι φέρνουμε ιδέες, με τον Ron κι εμένα να γράφουμε τις περισσότερες εκ των αρχικών ιδεών, αλλά από τη στιγμή που μπαίνουμε στο στούντιο όλοι βάζουν το κάτι τοις τους. Κι όταν έρθει η ώρα να τελειώσουμε, αυτό που δημιουργήσαμε παρέα είναι οι Sons Of Apollo.

Στην αρχή, ο Mike κι εγώ σχεδιάζαμε οι Sons Of Apollo να είναι πιο κοντά στο στυλ της μουσικής που γράφαμε στους Dream Theater

Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ένα πιο... prog metal άλμπουμ από εσένα και τον Mike, αλλά τελικά περιλαμβάνει αρκετά classic rock στοιχεία, ενώ θα έλεγα πως είναι μια μίξη rock και metal. Αυτό είχατε εξαρχής στο νου;

Όχι! Στα χαρτιά, ο Mike κι εγώ σκεφτόμασταν ότι θα ήταν περισσότερο prog metal με την παραδοσιακή έννοια, στο στυλ της μουσικής που γράφαμε στους Dream Theater. Αλλά όταν άρχισα να γράφω στην πράξη, όλες αυτές οι hard rock και classic rock επιρροές που είχα μέσα μου άρχισαν να βγαίνουν και όταν έστειλα κάμποσο υλικό από αυτό στον Mike, αυτός το λάτρεψε. Έτσι, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε αυτή την κατεύθυνση, η οποία προέκυψε απόλυτα φυσικά.

Αυτό το κομμάτι (σ.σ.: το classic rock στοιχείο) αποτελεί μεγάλο μέρος του μουσικού υποβάθρου που έχουμε όλοι μας ως μουσικοί και θεωρώ πως αυτό που διαφοροποιεί τους Sons Of Apollo από όλες αυτές τις progressive μπάντες ή τις progressive metal μπάντες, είναι πως ως σύνολο έχουμε rock καταβολές (σ.σ.: pedigree). Όλοι μας έχουμε παίξει με πραγματικά μεγάλες rock μπάντες και αυτό βγαίνει στο παίξιμό μας και θεωρώ πως μπορεί να το ακούσει κάποιος στους Sons Of Apollo.

Είναι νωρίς να ρωτήσω αν έχετε αρχίσει να δουλεύετε στο δεύτερο άλμπουμ; Γνωρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο ο Mike κι εσύ σκέφτεστε και δουλεύετε δεν θα με εξέπληττε κάτι τέτοιο...

Σίγουρα θα υπάρξει δεύτερο άλμπουμ από τους Sons Of Apollo και ήδη έχω αρχίσει να γράφω κάποιες ιδέες για αυτό.

Προς τα πού κινείται; Θα είναι πιο prog ή θα ακολουθήσετε την φόρμουλα που κατέστησε το πρώτο άλμπουμ ιδιαίτερα επιτυχημένο;

Απλά θα γράψω όπως κάνω πάντα και δεν θα έχω κανένα περιορισμό. Όταν μπούμε στο στούντιο το καλύτερο υλικό θα βρει τον δρόμο του...

Δεν έχει και τόση σημασία πόσο διάσημος είναι ένας μουσικός. Όλα καταλήγουν στο πόσο καλά παίζεις…

Αν υπάρχει ένας τύπος εκεί έξω που θα έπρεπε να είναι εξοικειωμένος με τον όρο "supergroup" αυτός θα πρέπει να είσαι εσύ, όντας μέλος τόσο των Sons Of Apollo, όσο και των Black Country Communion. Αρχικά, είναι άσκοπος ως όρος όπως πολλοί ισχυρίζονται; Εσύ πως νιώθεις με αυτόν; Επίσης, σου είναι πιο εύκολο τελικά να συνεργάζεσαι με καταξιωμένους μουσικούς;

Νομίζω πως πολύ συχνά υπάρχουν περιπτώσεις που βάζεις μαζί επώνυμους μουσικούς σε μια μπάντα κι απλά δεν ακούγονται καλά. Είτε η μουσική δεν είναι καλή, είτε δεν υπάρχει χημεία. Θεωρώ πως πρώτα και πάνω από όλα - ανεξάρτητα αν είσαι όνομα ή όχι - οι παίκτες μεταξύ τους θα πρέπει να έχουν χημεία, αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι ό,τι να ‘ναι.

Όσον αφορά στο αν μου είναι πιο εύκολο να συνεργάζομαι με επώνυμους μουσικούς, τα καταφέρνω καλύτερα όταν παίζω με πραγματικά καλούς μουσικούς, ανεξάρτητα αν είναι διάσημοι ή όχι. Πολλές φορές τα ονόματα μπαίνουν στη μέση και κάποιος που δεν είναι και τόσο διάσημος συγκεντρώνεται περισσότερο στο παίξιμό του. Οπότε, δεν έχει και τόση σημασία. Όλα καταλήγουν στο πόσο καλά παίζεις...

Αυτός είναι κι ο λόγος που πολλά supergroup (αν όχι η πλειονότητα) δυσκολεύονται να επιτύχουν;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι... Άλλοτε δεν υπάρχει η κατάλληλη χημεία κι άλλοτε, όντας supergroup, κάθε μέλος τους έχει κι άλλα project με τα οποία ασχολείται. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να συντονιστεί ένα supergroup και να καταφέρει να κάνει όλα τα προγράμματα να δουλέψουν.

Θα ήταν φοβερό να δίναμε ένα show σαν αυτό της Βουλγαρίας στην Ακρόπολη

Πριν έρθετε στην Ελλάδα θα δώσετε ένα ξεχωριστό show στην Βουλγαρία και γνωρίζοντας τον Mike είμαι σίγουρος ότι ετοιμάζει κάτι μοναδικό. Φαντάζομαι θα δούμε το αποτέλεσμα στο DVD, αλλά σκεφτόμουν αν υπάρχει περίπτωση να επωφεληθούμε και εμείς στην Ελλάδα από αυτό...

Βασικά, θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα (σ.σ.: στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας παίζουν σε ένα αρχαίο θέατρο, συνοδεία ορχήστρας). Θα ήταν φοβερό να δίναμε ένα τέτοιο σόου στην Ακρόπολη! Θα ήταν φανταστικό! Έχεις τίποτα διασυνδέσεις; Θα μπορούσες να βοηθήσεις με κάτι τέτοιο;

(γέλια) Η μόνη πραγματικά rock συναυλία που έχει γίνει εκεί είναι πέρσι το καλοκαίρι των Foo Fighters κι αυτή ήταν στα πλαίσια της τηλεοπτικής σειράς Landmarks, όπου χρειάστηκε να εμπλακεί μέχρι και η κυβέρνηση για να πραγματοποιηθεί, οπότε δεν μου μοιάζει πολύ εύκολο...

ΟΚ!

Βέβαια, εγώ εννοούσα αν η playlist που θα παίξετε εκεί θα είναι μοναδική ή θα συνεχίσετε να παίζετε και κάποια από αυτά τα τραγούδια και μετά...

Για φέτος, θα είναι μόνο για το show στη Βουλγαρία, αλλά ως προς το μέλλον... ποτέ δεν ξέρεις. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα...

Τώρα, οφείλω να ομολογήσω πως λατρεύω το παίξιμο, τον ήχο και το στυλ σου στα πλήκτρα. Ο κύριος λόγος είναι διότι οι δουλειές σου με τους Dream Theater έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου καθώς αυτές με εισήγαγαν στην μπάντα και γενικότερα σε αυτό το είδος μουσικής!

Αυτό είναι ωραίο...

Το μουσικό μου επίπεδο ανέβηκε γρήγορα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, στους Dream Theater

Για παράδειγμα το "A Change Of Seasons" ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από Dream Theater και παραμένει το αγαπημένο μου όλων των εποχών γενικώς. Αλήθεια, πως νιώθεις όταν κοιτάς πίσω σε αυτές τις δουλειές;

Οι Dream Theater αποτέλεσαν μια σπουδαία εμπειρία για μένα, καθώς ήταν ένα νέο στυλ μουσικής που δεν είχα παίξει ποτέ πιο πριν και επίσης το μουσικό μου επίπεδο πραγματικά ανέβηκε γρήγορα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης, έμαθα πολλά αναφορικά με το να κάνω τον εξοπλισμό μου να ακούγεται όσο το δυνατόν καλύτερα.

Γενικά, προσπαθώ να κρατάω τα θετικά από κάθε τι που έχω κάνει στο παρελθόν, οπότε οι Dream Theater ήταν μια θετική εμπειρία για τους παραπάνω λόγους.

Κάτι που σκεφτόμουν είναι πως παρόλο που έχεις παίξει με φοβερούς μουσικούς και μπάντες - όπως οι Kiss ή ο Alice Cooper ενδεικτικά - αυτό που καθόρισε την καριέρα σου για πολύ κόσμο ήταν η επιλογή σου ως πληκτράς των Dream Theater, όταν εντάχθηκες σε αυτούς. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Δεν ξέρω. Απλά πήγε καλά και κατέληξα ως ο πληκτράς τους και αυτό ήταν κάτι που άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο για μένα, τόσο όσον αφορά στους παίκτες, όσο και στην μουσική, οπότε ήταν μια σπουδαία εμπειρία!

Υπάρχει κάποιο τραγούδι - ή κάποια - που έγραψες με τους Dream Theater και είναι για κάποιο λόγο αγαπημένα σου ή ξεχωριστά;

Νομίζω πως η εισαγωγή του "Lines In The Sand" είναι πολύ ωραία και το παίζουμε αυτό το κομμάτι με τους Sons Of Apollo. Όπως επίσης, το "Hell's Kitchen" είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι μουσικής. Αυτοί οι δίσκοι έχουν σίγουρα κάποιες πολύ ωραίες στιγμές...

Όχι απλά κάποιες ωραίες στιγμές θα έλεγα... Στην πραγματικότητα, έχω μια θεωρία για το "Falling Into Infinity", το οποίος λατρεύω και το στιγματίζει το παίξιμό σου. Ήταν εξαρχής σπουδαίο, αλλά ίσως βγήκε λίγο πιο νωρίς από ότι έπρεπε για κάποιους οπαδούς. Και τολμώ να πω ότι έτσι θα έπρεπε να παίζουν σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, οι Dream Theater, πιο οργανικά και ώριμα. Συμφωνείς;

Ξέρεις κάτι; Δεν ξέρω... Ποιος ξέρει;

Στην Αθήνα θα είμαστε μια καλά λαδωμένη μηχανή και θα σκοτώνουμε

Όπως και να έχει... Τι μπορούμε να περιμένουμε από το show των Sons Of Apollo στην Αθήνα;

Όταν φτάσει η ώρα να παίξουμε στην Αθήνα θα είμαστε μια καλά λαδωμένη μηχανή και θα σκοτώνουμε. Φροντίστε να έρθετε στο σόου στην Αθήνα! Αλήθεια, πως το λένε το μέρος που παίζουμε; Fuzz Club;

Ναι!

Και πόσο μεγάλο είναι;

Νομίζω πως μπορεί να χωρέσει περίπου 1.500 άτομα μάξιμουμ...

Ωραία! Θα είναι σπουδαίο σόου. Κάθε φορά που παίζω στην Ελλάδα περνάω καλά...

Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, θα ήθελα να μου πεις αν ακούς κάποια καλή μουσική τελευταία και την οποία θα ήθελες να προτείνεις στον κόσμο...

Υπάρχει μόνο ένας καλλιτέχνης που πραγματικά μου αρέσει και είναι ένας Αρμένιος πιανίστας, εν ονόματι Tigran Hamasyan. Είναι φανταστικός! Ήδη έχει ξεκινήσει και γίνεται πολύ διάσημος και είναι τρομερός και ελπίζω να γίνει ακόμα πιο γνωστός...

ΟK Derek, αυτά από εμένα! Εύχομαι να καταφέρεις να έρχεσαι πιο συχνά στα μέρη μας και να επισκεφτείς τα νησιά για να δεις την ομορφιά τους. Κατά κάποιον τρόπο είσαι ένας από εμάς, οπότε αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος να είμαστε χαρούμενοι που θα σε δούμε εδώ. Ακόμα περισσότερο για μένα που θα είναι η πρώτη φορά που θα σε βλέπω να παίζεις ζωντανά κι ανυπομονώ...

Σε ευχαριστώ πολύ! Το εκτιμώ! Σημαίνει πολλά για μένα και ανυπομονώ να τα πούμε κι από κοντά!