Chris Caffery: «Δεν υπάρχει μπάντα που να συνεχίζει την κληρονομιά των Savatage»

 Η αγάπη λατρεία για τους Savatage είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται σε κάποιον που δεν τη νιώθει ήδη. Με αφορμή το ειδικό χριστουγεννιάτικο show που ετοιμάζουν οι Trans-Siberian Orchestra, και το οποίο θα μεταδοθεί μέσω streaming, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Chris Caffery και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη. Αν και εδώ και χρόνια, ειδικά μετά την απώλεια του Paul O' Neill, όλα τα μέλη των Savatage έχουν μια τάση να μη δίνουν σαφείς απαντήσεις στο αν σκοπεύουν να επαναδραστηριοποιήσουν το συγκρότημα με κάποιο τρόπο, ο Chris εμφανίστηκε πολύ ανοιχτός να συζητήσει πολλά από τα θέματα που ταλανίζουν τους οπαδούς της μπάντας. Ομιλητικός, ευδιάθετος και πολύ ειλικρινής, μας μίλησε για λεπτομέρειες του παρελθόντος που δεν γνωρίζαμε, μας ενημέρωσε για κάποια επικείμενα σχέδια και μας άφησε για μια ακόμα φορά με τη μεγάλη ελπίδα...

Chris, πώς τα πας αυτήν την περίεργη περίοδο;

Είμαι καλά! Παρακολουθώ από κοντά την όλη κατάσταση από τον Ιανουάριο. Για κάποιο λόγο ξεκίνησαν να ψάχνω τι γίνεται πέρα από τις ειδήσεις που βλέπουμε εδώ στην Αμερική. Δεν θυμάμαι τι είναι αυτό που με τράβηξε, αλλά διάβαζα διάφορες αναφορές και παρακολουθούσα κάποια νέα της μαύρης αγοράς, καθώς και κάποια άλλα πράγματα που συνέβαιναν στην Κίνα και ξεκίνησα να λέω στους φίλους μου ότι δεν μου αρέσει όλο αυτό και πως προβλέπω κακά μαντάτα στο μέλλον. Όλοι μου έλεγαν «είναι μόνο σε εκείνη την περιοχή, δεν έχει ξεφύγει» και απαντούσα πως «δεν ξέρω, αλλά έχω ένα κακό προαίσθημα». Θυμάμαι πως πήγαινα να παίξω ένα show στη Florida και ταξίδευα με αεροπλάνο καθώς ζω στη Νέα Υόρκη, οπότε ήταν Φλεβάρης και κατά τη διάρκεια της πτήσης φορούσα μάσκα. Κι όλο αυτό συνέβη πριν καν έχουμε κάποιο κρούσμα εντός των Η.Π.Α. που να κόλλησε από κάποιον εντός των Η.Π.Α. κι όχι από κάποιο ταξίδι με αεροπλάνο ή καράβι εκτός συνόρων, όταν ήμουν σε αυτήν την πτήση. Όλοι στο αεροπλάνο με κοίταζαν με ένα στυλ «καλά, τι κάνεις;» και εγώ τους έλεγα «δεν έχετε μάθει ακόμα τι γίνεται; Σε λίγο καιρό όλοι θα φοράτε μια τέτοια». Το πήρα πολύ σοβαρά εξαρχής, διότι έχω και τη μητέρα μου την οποία φροντίζω στο σπίτι και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να κολλήσω και να το φέρω σπίτι. Αλλά δεν το ήθελα και για μένα τον ίδιο. Οπότε, παρακολουθούσα στενά το τι συνέβαινε.

Με τους Trans-Siberian Orchestra δεν περιοδεύουμε πριν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο κάθε χρόνου, έτσι κι αλλιώς, οπότε είχα πολλή δουλειά κλεισμένη στο στούντιο και το έτος μου είχε σεταριστεί αρκετά καλά. Ξέρεις, είχα λίγα κλεισμένα show εδώ κι εκεί, αλλά το μεγάλο μέρος της δουλειάς μου ήταν να γίνει στο σπίτι μου, στο προσωπικό μου στούντιο. Οπότε, λίγο-πολύ απλά παρακολουθούσα τον κόσμο γύρω μου να κλείνει. Εγώ ήμουν συνηθισμένος σε αυτήν την κατάσταση, καθότι έχω ένα πολύ ωραίο μέρος στο οποίο μένω και ήμουν ήδη αρκετά αποκομμένος από πολύ κόσμο, αλλά και πάλι δεν το περίμενα το πόσο θα άλλαζε τις ζωές μας όλο αυτό.

Ελπίζαμε με τους TSO ότι τα πράγματα θα επέστρεφαν σύντομα σε μια κανονικότητα και θα μπορούσαμε να περιοδεύσουμε κανονικά. Οπότε περιμέναμε... Θυμάμαι στην αρχή λέγαμε «να περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι τα πράγματα στο τέλος του Ιουνίου» και μετά λέγαμε «να περιμένουμε ως το τέλος του Ιουλίου». Και κάπου κατά το τέλος του Αυγούστου δεν υπήρχαν μέρη που να είναι ανοιχτά πλέον για να μπορούμε να παίξουμε, οπότε αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε την περιοδεία.

Αλλά, σε γενικές γραμμές είμαι καλά. Είμαι, βέβαια, όπως όλος ο κόσμος, αρκετά κουρασμένος από αυτήν την κατάσταση. Ήταν ένα μεγάλο σε διάρκεια και περίεργο έτος…

Ελπίζω ο κόσμος να μην αντικαταστήσει το να πηγαίνει σε συναυλίες με νέες συνήθειες που απέκτησε αυτήν την περίοδο

Για όλο τον κόσμο. Αλλά, δίχως αμφιβολία, οι καλλιτέχνες και ειδικότερα η μουσική βιομηχανία περνάνε πολύ δύσκολη φάση. Ποιες βλέπεις να είναι οι συνέπειες στο χώρο, όταν όλο αυτό τελειώσει;

Είναι πραγματικά δύσκολο να πω αυτήν τη στιγμή. Πρέπει να δω πώς θα εξελιχθούν κάποια πράγματα πρώτα.

Πρέπει να περιμένουμε να δούμε ποια venues θα μείνουν ανοιχτά. Πολλά μικρότερα venues θα έχουν κλείσει, οπότε η αγορά θα είναι αλλαγμένη. Επίσης, υπήρχαν πολλές μπάντες που συντηρούνταν αποκλειστικά από τις περιοδείες και μπάντες που έβγαζαν τα προς το ζην περιοδεύοντας. Τα μέλη αυτών των συγκροτημάτων πιθανόν να χρειάστηκε να αντικαταστήσουν αυτό το χαμένο εισόδημα με άλλες δουλειές, είτε αυτές είναι στο κομμάτι των ηλεκτρονικών υπολογιστών, είτε πιο σύγχρονες δουλειές ή οτιδήποτε. Έτσι, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα μαζευτεί όλο αυτό.

Βλέπω να φτιάχνονται διάφορα «συγκροτήματα παζλ» από μουσικούς που παίζουν διασκευές και βλέπω ότι όλοι θέλουν να συνεργαστούν, αλλά θα χρειαστεί αρκετός χρόνος ακόμα μέχρι τα ταξίδια να επιστρέψουν στο 100% της κανονικότητας και οι συναυλίες να γίνονται κανονικά. Θα είναι μια αργή διαδικασία όλο αυτό το να δούμε πώς θα επιστρέψουμε και πώς μπορούμε να δράσουμε.

Στην πραγματικότητα η μουσική βιομηχανία είναι σα να έφαγε χτύπημα στο κεφάλι από μπαστούνι του baseball, περισσότερο από οτιδήποτε άλλη βιομηχανία. Θέλω να πω, η μουσική, οι τέχνες, το Broadway και τέτοια πράγματα, είμαστε οι πιο πληγέντες από όλη αυτήν την κατάσταση, μαζί με τις αεροπορικές εταιρείες, τον ξενοδοχειακό κλάδο και τέτοιες δουλειές.

Από όταν οι πωλήσεις των CD άρχισαν να πέφτουν λόγω των ψηφιακών αρχείων και το internet εξαφάνισε τις πωλήσεις δίσκων, η πλειονότητα από εμάς έβγαζε τα λεφτά της στο δρόμο, οπότε η όλη κατάσταση έγινε πολύ δύσκολη. Αν είχες τη ζωή σου τακτοποιημένη και ήσουν έτοιμος να μείνεις για λίγο εκτός και να άντεχες να πληρώσεις για αυτό, ήταν πιθανό να τη βγάλεις καθαρή. Αλλά ξέρω πολλούς που ζορίζονται πολύ αυτήν τη στιγμή. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα πάει όλο αυτό. Μακάρι να είχα τις απαντήσεις πώς θα εξελιχθεί.

Θεωρώ ότι τον πραγματικό αντίκτυπο θα τον δούμε όταν ξαναβγούμε εκεί έξω. Είμαι σίγουρος ότι στους οπαδούς έχει λείψει το πηγαίνουν σε συναυλίες, αλλά ελπίζω ότι πως όλα αυτά με τα οποία έχουν αντικαταστήσει το κενό του να μην πηγαίνουν σε συναυλίες δεν θα παρασύρει τη βιομηχανία περιοδειών. Αν ο κόσμος θα είναι οκ με το να αντικαταστήσει το να πηγαίνει σε συναυλίες με νέες συνήθειες. Ελπίζω να μην είναι... (γέλια). Ελπίζω πως όλοι θα επιστρέψουν και θα θέλουν να πάνε να δουν ζωντανή μουσική. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτήν τη στιγμή όλα αυτά είναι αναπάντητες ερωτήσεις.

Οικογένειες μαζεύονταν για να δουν όλοι μαζί τους TSO κάθε χρόνο και άνθρωποι που δεν είχαν να δει τους γονείς τους δεκαετίες τους ξανάβλεπαν στα show μας. Θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι για τους οπαδούς μας αυτήν την περίοδο του χρόνου και θεωρώ ότι θα είναι κάτι ξεχωριστό

Οι συναυλίες μέσω streaming μοιάζουν σαν μια κάποια αντίδραση από τη μουσική βιομηχανία και τους μουσικούςς σε όλη αυτήν την κατάσταση. Πρώτα από όλα θα ήθελα να ξέρεις πώς το βλέπεις όλο αυτό. Έπειτα, καθότι ετοιμάζεστε να κάνετε streaming ένα ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο event με τους TSO (σ.σ. σήμερα Παρασκευή 18/12), πες μου πώς αποφασίσατε να κάνετε κι εσείς κάτι τέτοιο.

Όπως ανέφερα και πιο πριν δεν πραγματοποιήσαμε καλοκαιρινή περιοδεία με τους TSO. Τον πρώτο καιρό παραμέναμε αισιόδοξοι ότι θα καταφέρουμε να περιοδεύσουμε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο. Προσευχόμασταν και ελπίζαμε ότι τα πράγματα θα έχουν φτιάξει και σε συζητήσεις που κάναμε πάντα λέγαμε «κι αν δεν γίνει αυτό, θα σκεφτούμε κάτι άλλο». Αυτό άκουγα όλη την ώρα. Πάντα άκουγα πως «κάτι θα βρούμε να κάνουμε».

Είδαμε κάποιους να κάνουν όλη αυτήν τη streaming φάση και φαντάζομαι ξέρεις πως οι TSO πάντα είχαν ένα θέμα με το να μην κάνουν τίποτα που φαντάζει απόλυτα φυσιολογικό. Θέλουμε - αν όχι απαραίτητα να κάνουμε κάτι που να ξεπερνάει τα πάντα - να κάνουμε κάτι που θα είναι όσο καλύτερο μπορεί να γίνει. Οπότε, πέραν του ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι γενικώς, θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι αυτό που θα κάνουμε θα περιλαμβάνει όλα τα τυπικά συστατικά μιας TSO παραγωγής. Και ήταν πολλά αυτά που χρειάζονταν για να επιτευχθεί αυτό. Έτσι, το management και η παραγωγή και όλοι μας ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω στο να στήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να διασφαλίσουμε ότι α) μπορεί να πραγματοποιηθεί και β) ότι όλοι θα είμαστε υγιείς και ασφαλείς για να το κάνουμε.

Καταλήξαμε, λοιπόν, στο να φτιάξουμε τη δική μας «φούσκα», όπως έκαναν στο hockey και στο μπάσκετ, όπου οι άνθρωποι που δουλεύουν για την περίσταση βλέπουν ο ένας τον άλλο και μόνο αυτούς. Οπότε, βλέπουμε ο ένας τον άλλο και δουλεύουμε όλοι μαζί και όλοι κάνουμε τεστ και μένουμε ασφαλείς, αλλά πάντα φορώντας μάσκα όλη την ώρα. Όλοι ανεξαιρέτως. Στις πρόβες, στα ξενοδοχεία, παντού… Το έχουμε πάρει πολύ σοβαρά όλο αυτό, διότι όλοι θέλουμε να γυρίσουμε σπίτια μας υγιείς και ασφαλείς όταν τελειώσουμε. Καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικό είναι όλο αυτό…Εντωμεταξύ, λέω σε όλους πως δεν έχει αλλάξει τίποτα και στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικό... (γέλια). Όλα είναι ίδια, αλλά διαφορετικά!

Θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι για τους οπαδούς μας αυτήν την περίοδο του χρόνου. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι πως ο Νοέμβριος κι ο Δεκέμβριος είναι μια περίοδος του χρόνου που οι περισσότερες μπάντες δεν περιοδεύουν, οπότε οι περισσότεροι προγραμματίζουν τις διακοπές τους για αυτούς τους μήνες. Ξέρω ότι αυτό δεν συμβαίνει στην Ευρώπη, όπου περιοδεύουν κανονικά. Το θυμάμαι από τις περιοδείες που κάναμε με τους Savatage που παίζαμε κανονικά εκείνους τους μήνες, όπως και την Doro και με άλλα σχήματα που έχω συμμετάσχει. Όμως, στις Η.Π.Α. οι περιοδείες πραγματοποιούνται την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο και μετά οι μπάντες σταματάνε και το κλείνουν. Έτσι, οι TSO ήταν μια από τις ελάχιστες μπάντες που περιόδευε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο και αυτή θα ήταν η 22^η συνεχής χρονιά που θα ήμασταν στο δρόμο. Οι περιοδείες αυτές δεν ήταν απλά και μόνο ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, αλλά και για πολύ κόσμο οι TSO ήταν ένα τεράστιο κομμάτι των χειμερινών διακοπών και εορτών τους. Οικογένειες μαζεύονταν για να δουν όλοι μαζί τους TSO κάθε χρόνο και άνθρωποι που είχαν να δουν τους γονείς τους για δεκαετίες ξαναβρίσκονταν μέσα από τους TSO. Ενώναμε τον κόσμο. Κι ο κόσμος μας έδινε τόσα πολλά…

Έτσι, η ιδέα ήταν να βρούμε έναν τρόπο ώστε με ασφάλεια να τους επιστρέψουμε αυτό που μας δίνουν και να είμαστε εκεί για αυτούς, αυτήν την περίοδο του χρόνου. Οπότε καταλήξαμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε και το οποίο είναι τεράστιο. Έχουμε ένα πολύ μεγάλο συνεργείο και πολλούς ανθρώπους και μια πολύ μεγάλη παραγωγή και είναι πραγματικά υπέροχο το να βλέπεις να στήνεται όλο αυτό. Μερικές φορές κρυφοκοιτάζω στις κάμερες, παρόλο που δεν μου αρέσει να βλέπω κάτι πριν αυτό είναι ολοκληρωμένο. Πχ ποτέ δεν ήθελα να βλέπω τα φώτα πριν τα δω στην αρένα που θα παίζαμε. Αλλά, μπορώ να πω σε όλους ότι είναι μια πολύ ωραία και ξεχωριστή παραγωγή και θα είναι ένα φανταστικό show. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα το εκτιμήσει. Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα ήταν πολύ TSO, αλλά έπρεπε να γίνει με διαφορετικό τρόπο καθώς αυτήν τη φορά θα το δει ο κόσμος μέσα από τις οθόνες του.

Θα είναι υπέροχο! Ο κόσμος θα το λατρέψει σίγουρα. Ανυπομονώ κι εγώ ο ίδιος να κάτσω να το δω, καθώς θα βγει σε streaming το σαββατοκύριακο αφού το τελειώσουμε, οπότε θα μπορώ να κάτσω και να δω κι εγώ μια φορά μια συναυλία των TSO... (γέλια). Θα ανοίξω τον υπολογιστή ή την ψηφιακή τηλεόρασή μου και θα κάτσω να δω όλη τη συναυλία των TSO, για να δω τι βλέπουν όλοι οι άλλοι, αλλά και τι καταφέραμε με τη δουλειά που ρίξαμε για αυτό. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι κάτι το ξεχωριστό.

Ο πρώτος δίσκος των TSO δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα κι ο Paul μου μιλούσε για τις αρένες που θα γεμίζαμε

Είσαι μέλος της οικογένειάς των Savatage για παραπάνω από 30 χρόνια, πιθανότατα πριν καν υπάρξει η σύλληψη της ιδέας για τη δημιουργία των Trans-Siberian Orchestra. Είχες φανταστεί ποτέ ότι θα φτάσουν να γίνουν ΤΟΣΟ μεγάλοι;

Ξέρεις, ποτέ δεν αμφισβήτησα τίποτα που έκανε ο Paul! Αυτός ήταν ο Paul! Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τους TSO, όλο αυτό ήταν μια ιδέα που είχε ο Paul, πολύ πριν τον "Christmas Eve" δίσκο. Δούλευε με τον Jon Oliva πάνω στον δίσκο για τον "Romanov", ο οποίος ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει και το οποίο τεχνικά είναι το πρώτο άλμπουμ των TSO, πριν ακόμα και το "Dead Winter Dead" των Savatage.

Γνωρίζω τον Paul από όταν ήμουν 17 χρονών και πάντα είχε μια εκδοχή του "Carol Of The Bells", η οποία στην πορεία έγινε το "Christmas Eve (Sarajevo 12/24)", που πάντα ήθελε να ηχογραφήσει. Είχαμε μια μπάντα που την έλεγε Heaven και είχαμε γράψει demos, ενώ ξέρω ότι προσπάθησε να βάλει τους Scorpions να κάνουν κάτι με αυτό, καθώς εκείνη την περίοδο δούλευε για το management τους.

Εν τέλει, καταλήξαμε να το κάνουμε στο "Dead Winter Dead" και πήρε τόσο πολύ airplay στο ραδιόφωνο που τρέλανε τον κόσμο, μέχρι που η Atlantic Records συνεργάστηκε με τον Paul και κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος της Χριστουγεννιάτικης τριλογίας. Θυμάμαι εκείνη την εποχή, πριν καν γυρίσουμε το πρώτο μας βίντεο, συζητάγαμε με τον Paul κι αυτός μου έλεγε για το ότι οι TSO θα γεμίζουν αρένες. Πριν καν βγάλουμε τον πρώτο μας δίσκο! Καταλαβαίνεις τι σου λέω; Ο πρώτος δίσκος των TSO δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα κι ο Paul μου μιλούσε για τις αρένες που θα γεμίζαμε. Αυτό ήταν το όραμά του! Κι όταν βγήκαμε σε περιοδεία και όντως γεμίζαμε αρένες ξεκίνησε να μιλάει για το πότε οι TSO θα γεμίζουν στάδια. Προφανώς, λόγω του ότι παίζουμε χειμώνα, δεν θα μπορούσαμε να παίξουμε και να γεμίσουμε στάδιο, αλλά φτάσαμε να κόβουμε 50.000 εισιτήρια την ημέρα κάποια στιγμή με τους TSO, αθροιστικά σε Δύση και Ανατολή, οπότε στην πραγματικότητα ήταν σα να γεμίζουμε στάδια σε απόλυτους αριθμούς.

Κοίτα, ως μουσικός τα ονειρεύεσαι όλα αυτά, αλλά για να είμαι ειλικρινής, κανείς από εμάς σε προσωπικό επίπεδο δεν περίμενε να γίνουν όλα αυτά. Κανείς πέραν από τον Paul και την πίστη που είχε στο όλο εγχείρημα. Απλά ήξερε τι είχε και ήξερε τι ήθελε να κάνει με αυτό. Ήταν ένα μαγικό άτομο. Ήταν ικανός να συνθέτει τα πράγματα και να τα κάνει να λειτουργούν.

Όταν ο κόσμος ακούσει το "Romanov" θα ξετρελαθεί, ειδικά οι οπαδοί των Savatage

Δεδομένου ότι ο Paul ήταν ο ιθύνων νους πίσω από όλα τα θέματα των TSO, από τις ιστορίες και την παραγωγή ως το merch και τα σκηνικά, υπάρχει πιθανότητα να γράψουν νέα μουσική οι TSO ή σκέφτεστε να συνεχίσετε μόνο ως εορταστικό θέαμα στις Η.Π.Α. και ως φόρος τιμής στη μνήμη του Paul για τα επόμενα χρόνια;

Βασικά, υπάρχουν κάνα δυο δίσκοι με μουσική των TSO που δεν αφορούν εορταστική μουσική και οι οποίοι δεν έχουν κυκλοφορήσει. Υπάρχει το "Romanov" κι ένα ακόμα ολοκληρωμένο άλμπουμ, οπότε το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε - πέραν του να περιοδεύσουμε όταν έχουμε ξανά τη δυνατότητα - είναι να βγάλουμε κάποιους από αυτούς τους ακυκλοφόρητους δίσκους με τη μουσική του Paul O' Neil, με TSO υλικό.

Όταν ο κόσμος ακούσει το "Romanov" θα ξετρελαθεί, ειδικά οι οπαδοί των Savatage. Διότι προέρχεται από τις πρώτες ημέρες που συνεργάζονταν συνθετικά ο Paul με τον Jon και η συνεργασία τους ήταν ακόμα πολύ φρέσκια και νέα. Όχι πως υπήρξε ποτέ περίοδος που δεν ακουγόταν φρέσκια, αλλά υπάρχει πάντα κάτι ξεχωριστό όταν δυο συνθέτες/μουσικοί δουλεύουν παρέα για πρώτη φορά. Έχουν μια διαφορετική, ξεχωριστή χημεία. Μπορείς να το δεις αυτό με τους Lennon και McCartney, στο πρώτο άλμπουμ των Guns N’ Roses ή στα πρώτα άλμπουμ των Iron Maiden, όπου βλέπεις το πώς ξεκινάνε να ενώνονται διαφορετικοί μουσικοί.

Με τον ίδιο τρόπο θεωρώ πως υπήρξε κάτι ξεχωριστό μεταξύ του Jon και του Paul εκείνη την περίοδο όπου γράφανε πάρα πολλά πράγματα, αλλά ήταν όλα τόσο ωραία. Ο "Romanov" δίσκος τυγχάνει να περιλαμβάνει κάποια από τα πιο αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια των TSO, καθώς έχει αυτήν την ένταση που μπορείς να ακούσεις σε δίσκους όπως το "Streets" και το "Beethoven’s Last Night". Οπότε ένα από τα πρώτα πράγματα που θα γίνουν, εν μέσω όλης αυτής της κατάστασης, θα είναι να κυκλοφορήσουμε όλο αυτό το ακυκλοφόρητο υλικό.

Παράλληλα, δουλεύατε πάνω και σε μια παραγωγή για το Broadway γύρω από το "Gutter Ballet", το "Gutter Ballet And The New York City Blues Express". Κάποια μέρη τα προσπαθήσατε και στα show με τους TSO, όπως το "Sleep" ή το "Gutter Ballet Medley". Ποιο είναι το στάτους αυτού του εγχειρήματος;

Δυστυχώς, αυτό ήταν καθαρά παιδί και ιδέα του Paul, οπότε προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι το βλέπω να συνεχίζεται χωρίς τον Paul. Διότι το πώς ήθελε να βγει και το ήθελε να κάνει με αυτό σε μεγάλο βαθμό ήταν ακόμα στο μυαλό του. Μας έλεγε διάφορες ιδέες και κάποια πράγματα είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται αλλά μεγάλο μέρος του πλάνου ήταν στο κεφάλι του Paul, οπότε είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι χωρίς αυτόν.

Η Ελλάδα ήταν ένα μέρος που ανυπομονούσαμε να πάμε, ήταν σαν να κάναμε διακοπές σε πεντάστερο ξενοδοχείο όταν ερχόμασταν εκεί

Τώρα, κάτι που σκεφτόμουν… Θεωρείς ότι ίσως οι TSO με κάποιο τρόπο παραμέρισαν τους Savatage περισσότερο από όσο θα έπρεπε; Δεν μπορούσε να βρεθεί κάποιου είδους φόρμουλα ώστε οι Savatage να περιοδεύουν ή να γράφουν άλμπουμ στο μεσοδιάστημα των υποχρεώσεων με τους TSO;

Εγώ, προσωπικά, είχα τον διαθέσιμο χρόνο να το κάνω αυτό. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως για να γίνει κάτι με τους Savatage, θα έπρεπε όλοι στους Savatage να είναι διαθέσιμοι για να το κάνουν αυτό, μαζί με εμένα. Κι αυτό περιλάμβανε τον Paul και τον Jon, αφού είναι μεγάλο μέρος των πάντων. Οπότε, εκτός κι αν δουλεύαμε όλοι μαζί, θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να επιβληθεί με το ζόρι. Ναι, εγώ θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα πράγματα, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για όλους τους άλλους.

Είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση για μένα, για να την απαντήσω, διότι ως οπαδός των Savatage κι ως κάποιος που δουλεύει με τους Savatage για πάνω από 30 χρόνια, μου είναι πολύ δύσκολο κάποιες περιόδους το να μην έχω τους Savatage. Για αυτό το λόγο έκανα τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο και για αυτό ακριβώς έγραψα ένα τραγούδι σαν το "Abandoned". Και φαντάσου ότι είχαμε μόλις δυο χρόνια χωρίς δίσκο Savatage όταν έγραψα το "Abandoned". Αυτό το αίσθημα, αυτή η αίσθηση που κι εσύ έχεις ότι οι Savatage θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα, εγώ το είχα μόλις δυο χρόνια αφότου είχαμε σταματήσει. Και πλέον έχουν περάσει 20 χρόνια! 20 χρόνια χωρίς δίσκο και σχεδόν 20 χρόνια που δεν έχουμε περιοδεύσει. Είναι κάτι που πραγματικά μου λείπει.

Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, για μένα οι Savatage δεν είναι μόνο οι δίσκοι τους. Όπως οι TSO έχουν ένα δέσιμο με τους οπαδούς τους στην Αμερική τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, έτσι κι οι Savatage έχουν ένα δέσιμο με τους οπαδούς τους σε όλο τον κόσμο. Ταξιδεύαμε και το βλέπαμε αυτό.

Η Ελλάδα ήταν ένα μέρος που ανυπομονούσαμε να πάμε, ήταν σαν να κάναμε διακοπές σε πεντάστερο ξενοδοχείο. Και το να βλέπεις αυτό το κοινό... Υπήρχαν πολλά τέτοια μέρη στον κόσμο για εμάς. Όλα αυτά τα στερήθηκα.

Όσα βιώσαμε το 2020 θα έπρεπε να κάνουν τον κόσμο να αναγνωρίζει πόσο πολύτιμος είναι ο χαμένος χρόνος. Ελπίζω πως όλο αυτό θα μας βοηθήσει να αναστρέψουμε την κατάσταση και μέσα από τα συντρίμμια του 2020 ίσως να καταφέρουμε να δούμε κάτι από τους Savatage

Φαντάζομαι ότι για πολλούς ανθρώπους είναι αρκετό το ότι περιοδεύουν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, αλλά εγώ θα μπορούσα να ζω στο δρόμο όλο τον χρόνο. Είναι κάτι που απολαμβάνω πάρα πολύ. Απολαμβάνω την ιστορία και την αρχιτεκτονική και τα μουσεία και όλο όσα βλέπεις όταν είσαι στο δρόμο. Οπότε, δεν μου λείπουν μόνο οι οπαδοί και η μουσική, αλλά μου λείπει να περπατάω σε παλιούς πλακόστρωτους δρόμους όταν ξυπνάω στο ξενοδοχείο και μου λείπει να ξυπνάω σε διαφορετική χώρα κάθε φορά και να τρώω διαφορετικό φαγητό και να μιλάω με διαφορετικό κόσμο και να προσπαθώ να μιλήσω τοπικές γλώσσες με χάλια τρόπο... (γέλια). Μου λείπουν όλα αυτά.

Ποτέ μου δεν ήθελα να το αντικαταστήσω όλο αυτό με κάποια άλλη μπάντα πέραν των Savatage. Περιόδευσα με την Doro κι έκανα κάποια άλλα πράγματα όπως με τους Metal Church και άλλους, όταν μου δόθηκαν οι ευκαιρίες. Και για αυτό το λόγο έφτιαξα την μπάντα μου. Αλλά αυτό που συνέβη όταν έφτιαξα τη σόλο μπάντα μου ήταν ότι ο Jon κι ο Zack επίσης έβγαλαν σόλο δίσκους και υποσχόντουσαν στα φεστιβάλ ότι θα παίξουν όλο το "Streets" κι ότι θα παίξουνε όλο το "Edge Of Thorns", οπότε η απάντηση που έδιναν σε μένα ήταν ότι «έχουμε ήδη τους Savatage με τον Jon και τον Zack". Έτσι, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να στηρίξω χρηματικά το να ταξιδέψει στην Ευρώπη η μπάντα μου και χωρίς τα φεστιβάλ γινόταν ακόμα πιο δύσκολο. Και για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσε καθόλου το ότι έπρεπε να ανταγωνιστώ τον εαυτό μου. Διότι, οι Savatage είναι και δική μου μπάντα και ήταν σαν να προσπαθούσα να τους ανταγωνιστώ. Και δεν είμαι ο τραγουδιστής των Savatage, είμαι ο κιθαρίστας, οπότε ήταν μια κατάσταση από την οποία υποχρεωτικά έκανα πίσω, έγραφα τους δίσκους μου, δούλευα με άλλους μουσικούς και έκανα αυτά που έκανα. Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να έβλεπα τους Savatage να επιστρέφουν και να παίξουν ξανά.

Ξέρω ότι μιλάμε για αυτό όλη την ώρα και όσα βιώσαμε το 2020 θα έπρεπε να κάνουν τον κόσμο να αναγνωρίζει πόσο πολύτιμος είναι ο χαμένος χρόνος. Οπότε, ελπίζω μήπως όλο αυτό μας βοηθήσει να αναστρέψουμε την κατάσταση και να κάνουμε κάτι και μέσα από τα συντρίμμια του 2020 ίσως να καταφέρουμε να δούμε κάτι από τους Savatage στο μέλλον. Θα ήταν υπέροχο ακόμα κι αν ήταν απλώς η μπάντα της "Dead Winter Dead" περιόδου που θα μαζευόταν για να παίξει σε κάποια φεστιβάλ και να δει από κοντά τους οπαδούς της... Είναι κάτι που το συζητάμε. Είναι μέρος των γενικότερων συζητήσεων που κάνουμε. Κι εγώ έχω γράψει μουσική, κι ο Jon έχει μουσική κι o Al έχει μουσική... οπότε αν προκύψει ευκαιρία για ένα νέο δίσκο Savatage δεν θεωρώ ότι θα υπάρξει κανένα πρόβλημα να τον ολοκληρώσουμε.

Οπότε, θα δούμε... Ζω με αυτό, όπως ζούσα πάντα με αυτό. Είμαι εδώ και περιμένω υπομονετικά κι αν οποιαδήποτε στιγμή πει κάποιος «πάμε» θα είμαι εκεί.

Οτιδήποτε θα φέρει το όνομα των Savatage, θα πρέπει να περιλαμβάνει τον Jon Oliva

Έχω διαβάσει διάφορες δηλώσεις από τον Al και τον Zack που μιλάγανε για ένα πιθανό reunion των Savatage και την ίδια στιγμή έχω διαβάσει πως ο Jon δεν ψήνεται να κάνει ταξίδια στο εγγύς μέλλον, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι η πραγματική κατάσταση. Είναι κοντά ή μακριά; Δεν έχω καταλάβει...

Ακριβώς! Ξέρεις, θα πρέπει να έχουμε τον Jon εκεί για να είναι Savatage όπως πρέπει να είναι. Ένα θέμα έχει να κάνει με τον Jon και τις πτήσεις και εγώ είπα «βάλτε τον σε μια βάρκα και στείλτε τον! Βάλτε τον σε ένα κιβώτιο και στείλτε τον όπου είναι να πάει...» (γέλια)

Θα δούμε τι θα γίνει... Έχουμε λίγο χρόνο να δουλέψουμε πάνω σε κάποιες επιλογές, αλλά επί της ουσίας όλοι θέλουν να γίνει. Είναι κάτι που μπορούμε να το κάνουμε, αλλά αν είναι οτιδήποτε που θα φέρει το όνομα των Savatage, όσο ο Jon είναι ζωντανός, θα πρέπει να περιλαμβάνει τον Jon Oliva. Έτσι νιώθω. Φίλε, μιλάμε για τους Oliva… ήταν η μπάντα τους, αυτοί την έφτιαξαν και δεν θα ήθελα ποτέ να κάνω κάτι χωρίς τον Jon. Όσο είναι εδώ μαζί μας, τον θέλω να είναι εκεί.

Πρέπει να σου πω ότι έχουμε πολύ στενή σχέση με τον Jon, και μάλιστα μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, κατά τη διάρκεια αυτού του έτους έχουμε μιλήσει περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Είμαστε όλη την ώρα στο τηλέφωνο και γελάμε και πειραζόμαστε και τώρα είναι εδώ μαζί μας όσο δουλεύουμε για την επί πληρωμή παράσταση. Βλέπω συνέχεια μπροστά μου τον μασκοφόρο Mountain King! Είναι πάντα τόσο ωραία όταν τον βλέπω!

Και ξέρεις είναι αυτό… όταν βρισκόμαστε με τον Jon και τον Johnny και είμαστε στον ίδιο χώρο, υπάρχει αυτή η ενέργεια και αυτή η συντροφικότητα σαν να είμαστε πραγματική οικογένεια και αδέλφια. Αυτή η σχέση ήταν που διαφοροποιούσε τους Savatage από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Αυτή η μπάντα είχε μια ιδιαίτερη χημεία την οποία καταλάβαιναν και οι οπαδοί, γιατί ήμασταν απλά μια παρέα από βλακάδια... (γέλια - σ.σ.: ελεύθερη μετάφραση του goofballs).

Πολλοί από εμάς στον TSO/Savatage κόσμο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πιστέψουμε ότι ο Paul δεν είναι μαζί μας

Πάντως, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι χάσατε μια χρυσή ευκαιρία να κάνετε το reunion των Savatage μετά το Wacken το 2015. Η μπάντα ήταν εκεί, παίξατε ένα Savatage σετ με όλα τα μέλη κλπ. Τι θεωρείς ότι συνέβη και δεν αποτέλεσε την αφορμή για μια ολοκληρωτική επιστροφή των Savatage αυτό το show​;

Ήταν κάτι που συζητάγαμε εκείνη την περίοδο και δυστυχώς ο Paul O' Neill απεβίωσε μόλις δυο χρόνια μετά από αυτό το show. Νομίζω όχι τον επόμενο, αλλά τον μεθεπόμενο Απρίλιο μετά το show ήταν που απεβίωσε. Είναι μια από αυτές τις καταστάσεις… όταν έχεις κάποιον τόσο κοντινό σου που είναι τόσο μεγάλο μέρος της ζωής σου και των πάντων όσο ήταν ο Paul, νομίζεις ότι θα είναι για πάντα εκεί. Νομίζαμε ότι έχουμε χρόνο στα χέρια μας... παρόλο που είχαμε δει τι συνέβη και με τον Criss Oliva... Όλα τα παιδιά στην μπάντα όποτε είχαμε κάποιο πρόβλημα παίρναμε τον Paul. Και νομίζω πως πολλοί από εμάς στον TSO/Savatage κόσμο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πιστέψουμε ότι ο Paul δεν είναι μαζί μας. Είναι πραγματικά δύσκολο κάποιες φορές…

Έτσι, αν κάτι φρέναρε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ότι ήταν να συμβεί, αυτό ήταν ο θάνατος του Paul. Για παράδειγμα, το να παίξουμε στο Wacken ήταν ιδέα του Paul. Και είχε πολύ μεγαλόπνοες ιδέες. Μας έλεγε πως «θα πάμε να παίξουμε στις Πυραμίδες στην Αίγυπτο και θα έχουμε δυο σκηνές και θα βάλουμε τους TSO να παίζουν στις δυο αυτές σκηνές ταυτόχρονα». Για να σου δώσω να καταλάβεις πώς σκεφτόταν ο Paul και τι πράγματα ήθελε να κάνει. Ήθελε να παίξουμε στην Ακρόπολη στην Ελλάδα και είχε ιδέες για πολλές ταυτόχρονα show σε διάφορες σκηνές σε όλο τον κόσμο από τους TSO, σε πολύ ξεχωριστά σημεία. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίον δεν έγινε τίποτα σχετικό με τους Savatage ή με τους TSO σε άλλα μέρη του κόσμου είναι γιατί χάσαμε τον ηγέτη μας και χωρίς αυτόν υπάρχουν στιγμές που είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρουμε.

Δεν είναι εύκολη αυτή η δουλειά. Για αυτό πολύς κόσμος που προσπάθησε να ανταγωνιστεί τους TSO να κάνει ότι ακριβώς κάναμε εμείς κατά τη χειμερινή περίοδο στις ΗΠΑ όλοι τους είχαν τεράστιες δυσκολίες να φτάσουν το επίπεδο των TSO. Διότι, χρειάστηκε απίστευτα πολλή δουλειά και απίστευτα πολλή αφοσίωση και πολλά λεφτά να μπουν στο εγχείρημα πριν αυτό απογειωθεί. Όταν κάποιοι πήγαν να επιχειρήσουν το ίδιο τότε αντιλήφθηκαν πόσο δύσκολα ήταν για τον Paul να το κάνει όλο αυτό να πετύχει. Πολλά πράγματα που πέτυχε ο Paul ήταν σχεδόν αδύνατο να γίνουν.

Τραγούδια σαν το "Believe" άλλαζαν τις ζωές πολλών ανθρώπων

Θα ήθελα να γνωρίζω αν από κάποιο από όλα τα Savatage άλμπουμ των οποίων υπήρξες μέρος, υπάρχει κάποιο που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου για κάποιον λόγο.

Θα έπρεπε να δω κάθε περίοδο ξεχωριστά νομίζω. Προφανώς είναι το "Gutter Ballet" για το οποίο περιόδευσα πρώτη φορά ως μέλος της μπάντας, οπότε έχω υπέροχες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο με την μπάντα και τον Criss Oliva.

Αλλά, ως δίσκος και περιοδεία, και ως αυτό που έχω τεράστια σύνδεση σε πολλά διαφορετικά επίπεδα των Savatage, θα έλεγα το "Dead Winter Dead". Υπήρχε κάτι ιδιαίτερο σε εκείνη τη συγκεκριμένη μπάντα που ήταν για πρώτη φορά μαζί, περιόδευσε για πρώτη φορά στην Ευρώπη, γύρισε όλο τον κόσμο και που βλέπαμε τους Savatage να χτίζονται και να αναπτύσσονται σε κάτι που ήταν βαθύτερο από όλους μας.

Οι στίχοι του Paul είχαν δημιουργήσει μια σύνδεση μεταξύ των οπαδών και της μπάντας που ήταν πολύ ξεχωριστή. Έβλεπα κόσμο που ερχόταν να μας δει ζωντανά για παράδειγμα στην Ελλάδα και μας έλεγαν «ήρθα για να σας δω από το Ισραήλ» ή «ήρθα για εσάς από την Αίγυπτο και ξέρω πως δεν μπορείτε να έρθετε εκεί που ζούμε, αλλά να ξέρετε πως έχετε πολλούς οπαδούς εκεί». Άκουγα κόσμο να μου λέει πως οι στίχοι του έσωσαν ή του άλλαξαν τη ζωή του. Αυτός ο δίσκος σε συνδυασμό με τον πόλεμο που γινόταν εκείνη την περίοδο και τον τρόπο που αυτός επηρέαζε τις ζωές πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο, δημιούργησε μια φόρμουλα που ένωσε πολλούς από εμάς σε προσωπικό επίπεδο με τους οπαδούς μας, ακόμα περισσότερο από ότι στο παρελθόν. Τραγούδια σαν το "Believe" πραγματικά άλλαζαν τις ζωές πολλών ανθρώπων. Για όλους αυτούς τους λόγους θα πω το "Dead Winter Dead".

Κανείς δεν δημιούργησε κάτι σαν τους Savatage ξανά. Όπως κανείς δεν δημιούργησε κάτι σαν τους Queen ξανά

Τελευταία ερώτηση από εμένα. Θα ήθελα να γνωρίζω αν βλέπεις κάποια μπάντα στη σημερινή σκηνή της metal μουσικής να συνεχίζει την κληρονομιά που χτίσατε με τους Savatage. Οφείλω να παραδεχτώ πως δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια μπάντα που θα τη θεωρούσα ως διάδοχο του θρόνου που έχετε εγκαταλείψει...

Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες γιατί ούτε εγώ μπορώ να δω κάποια! Υπάρχουν τόσες πολλές καλές μπάντες, με κιθαρίστες που μας πατάνε κάτω και drummer επίσης, και τραγουδιστές που ανεβοκατεβαίνουν τις οκτάβες, με καθαρά φωνητικά και growls και κάνουν απίθανα πράγματα. Αλλά κανείς δεν δημιούργησε κάτι σαν τους Savatage ξανά. Όπως κανείς δεν δημιούργησε κάτι σαν τους Queen ξανά. Ο Freddie Mercury κι αυτή η μπάντα είχαν κάτι ξεχωριστό. Και επικοινωνούσαν με τους οπαδούς τους με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι Savatage. Ήταν θέμα προσωπικότητας. Ο Freddie είχε ταυτόχρονα το φως και τη σκιά στο χαμόγελό του, ήξερε πως έχει μέσα του τον διασκεδαστή, είχε χιούμορ μέσα στη σοβαρότητά του, είχε συναίσθημα σε κάθε πτυχή του. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχω εισπράξει. Βλέπω πολλές μπάντες και παρακολουθώ πολλές μπάντες και ξέρω ότι ξέρουν να παίζουν και τους ακούω που γράφουν μουσική, αλλά αυτήν την «ψυχική ένωση» μεταξύ της μπάντας και των οπαδών δεν την έχω δει. Όπως είπες κι εσύ κάποιον που να μπορεί να ανέβει στον θρόνο των Savatage και να πω ότι είναι μια μπάντα που μετά από 30 χρόνια ο κόσμος θα γυρίζει και θα μιλάει για τραγούδια της, όπως κάνει για το "Believe" και κάποια άλλα τραγούδια μας ή δίσκους που βγάλαμε.

Θα ήθελα πολύ να το ακούσω και ξέρω πως υπάρχουν τρομεροί μουσικοί και σπουδαίοι δίσκοι και σπουδαία τραγούδια και γίνονται ωραία πράγματα, αλλά και πάλι θεωρώ πως οι Savatage είχαν κάτι το διαφορετικό. Με τον ίδιο τρόπο που οι Guns N' Roses είχαν κάτι το μοναδικό το οποίο διέφερε από οποιαδήποτε άλλη μπάντα που πήρε μια Les Paul, έπινε πολύ Jack Daniels και είχε πολλά tattoo. Οι Guns N' Roses είχαν μια «πραγματικότητα» μέσα τους που τους καθιστούσε διαφορετικούς. Υπήρχε κάτι ξεχωριστό στις προσωπικότητες και στην μπάντα που συνέθεταν. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που σίγουρα μου λείπει. Είναι μια τρύπα που υπάρχει. Είναι ένας μεγάλος κύκλος που μορφοποιούν όλα αυτά τα πράγματα και μου λείπει το να πω «wow! Αυτοί θα μπορούσαν να φτάσουν εδώ που είναι οι Savatage».

Βλέπω πολλή επιρροή σε πολλές μπάντας, αυτό μπορώ να στο πω σίγουρα. Ακούω την επιρροή στη μουσική και βλέπω την επιρροή στις ιστορίες που γράφουν στους δίσκους και στην ένωση των κλασσικών στοιχείων με τη rock μουσική, και το πιάνο με τη metal μουσική, κάτι που γεννήθηκε στα άλμπουμ των Savatage. Αλλά δεν έχω δει κάποια μπάντα που θα μπορούσα να πω ότι είναι οι νέοι Savatage. Για αυτό είμαι σίγουρος.

Έχεις τον κομήτη του Χάλεϋ, την πανδημία και μια περιοδεία Savatage... Πράγματα που δεν βλέπεις πολύ συχνά στη ζωή σου, αλλά που μπορεί να δεις ξανά!

Chris, να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου. Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να σου πω ή να σου εξηγήσω πόσο αγαπάμε και λατρεύουμε τους Savatage εδώ στην Ελλάδα, οπότε παραμένει όνειρο το να σας ξαναδούμε στα μέρη μας, με κάποιο τρόπο...

Ξέρεις μιλάμε για τον Zack πάνω σε κάτι... Εγώ κι ο Zack να πάρουμε μια ακουστική κιθάρα και να ταξιδεύουμε και να πηγαίνουμε σε διάφορα μέρη να παίζουμε τραγούδια και να λέμε ιστορίες γύρω από αυτά, έτσι για να ξανασυνδεθούμε με τους οπαδούς μας. Αν δεν καταφέρουμε να βγούμε με τους Savatage ίσως κάνουμε κάποιες ακουστικές εμφανίσεις σε κάποια μεγάλα φεστιβάλ, έτσι για να έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε και να δούμε τους οπαδούς μας. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, νομίζω ότι θα έχετε την ευκαιρία να μας δείτε να επιστρέφουμε. Είναι κάτι που συζητάμε.

Και ξέρεις... Κοίτα πόσα τρελά πράγματα έχουν συμβεί. Ζούμε την πιο τρελή χρονιά των ζωών μας. Αν κάθε 100 χρόνια έχουμε μια πανδημία, τότε 20 χρόνια - ακριβώς 20 χρόνια - μετά την τελευταία περιοδεία των Savatage ίσως δούμε μια ακόμα! Είναι σαν τον κομήτη του Χάλεϋ. Έχεις τον κομήτη του Χάλεϋ, την πανδημία και μια περιοδεία Savatage... Πράγματα που δεν βλέπεις πολύ συχνά στη ζωή σου, αλλά που μπορεί να δεις ξανά! (γέλια)