A Place To Bury Strangers: «Δε θεωρούμε πια δεδομένες τις ζωντανές εμφανίσεις»

Έχουν χαρακτηριστεί ως το «πιο θορυβώδες συγκρότημα της Νέας Υόρκης». Και όσοι είχαν την ευκαιρία να τους δουν στο παρελθόν ζωντανά μάλλον ξέρουν γιατί. Μετά από αρκετές ανακατατάξεις μελών, το συγκρότημα κυκλοφόρησε φέτος τον έκτο δίσκο του με τίτλο "See Through You", το οποίο αποτελεί μια εξαιρετική επιστροφή που αποδεικνύει πως οι APTBS πατάνε και πάλι γερά στα πόδια τους και σίγουρα θα μας απασχολούν για αρκετά καιρό ακόμη.

Δώδεκα χρόνια μετά την τελευταία τους συνέντευξη στο rocking.gr κι εν όψει των πολυαναμενόμενων εμφανίσεών τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο Oliver Ackermann, ψυχή και - σε μεγάλο βαθμό- σώμα του συγκροτήματος μίλησε μαζί μας για τις συνθήκες μέσα στις οποίες έγραψε τον δίσκο, για τις αλλαγές μελών, για την περίοδο της πανδημία και για το τι να περιμένουμε από τις ζωντανές τους εμφανίσεις.

Oliver, συγχαρητήρια για το νέο σας δίσκο και σ' ευχαριστώ πολύ που βρήκες τον χρόνο να μιλήσεις μαζί μου.

Εγώ σ’ ευχαριστώ.

Μετά από έξι άλμπουμ με τους A Place To Bury Strangers, τι θα έλεγες πως έχει αλλάξει στον τρόπο που δημιουργείτε μουσική;

Όποια διαδικασία και να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε, κάθε φορά το αποτέλεσμα διαφέρει. Επομένως αυτό που κάνουμε είναι να εξετάζουμε πάντα ποιες επιλογές έχουμε και να επιλέγουμε. Η τελευταία μας κυκλοφορία ήταν ένας πολύ εσωστρεφής δίσκος που ανυπομονούσα να κυκλοφορήσει και να βρει τη θέση του στον κόσμο. Τώρα που επιστρέψαμε, αισθάνομαι πραγματικά υπέροχα.

Jonathan και Jason, Robi και Dion, και τώρα John και Sandra. Θα έλεγες πως βρισκόμαστε στην «τρίτη περίοδο» του συγκροτήματος;

Είναι παράξενο. Σε πολλά πράγματα είναι λες και είναι το ίδιο συγκρότημα, ενώ, σε άλλα, λες και πρόκειται για την έβδομη εκδοχή του, ή κάτι τέτοιο. Αυτό που παίζει πάντα ρόλο είναι η δυναμική μεταξύ μας καθώς και τα δυνατά σημεία των μελών που κάνουν τελικά το συγκρότημα να ανυψωθεί κάθε φορά στο επίπεδο που βρίσκεται. Είναι πραγματικά υπέροχο το ότι τώρα τα πάμε όλοι καλά μεταξύ μας και είμαστε στην ίδια σελίδα, κάτι που κάνει το συγκρότημα να είναι πάρα πολύ δυνατό.

Αισθάνθηκα πραγματικά προδομένος από τα υπόλοιπα μέλη

Ο John και η Sandra αποτελούν τους Ceremony East Coast κι εσύ με τον John παίζατε μαζί στους Skywave. Πως κατέληξαν να ενταχθούν στους A Place To Bury Strangers; Κι επίσης, έχουν έρθει για να μείνουν ή πρόκειται για μια βραχύβια συνεργασία;

Όταν πρόσφατα το συγκρότημα έφτασε στα πρόθυρα της διάλυσης, αισθάνθηκα πραγματικά προδομένος από τα υπόλοιπα μέλη. Η συνεργασία μας τελείωσε τη στιγμή που εγώ έκανα όλη τη δουλειά και πλήρωνα πολλά λεφτά από την τσέπη μου για να μπορούμε να υπάρχουμε ενώ, παράλληλα, μοιραζόμουν μαζί τους πράγματα όπως δικαιώματα για τραγούδια που δεν είχαν καν γράψει. Φέρθηκα ανόητα και αυτοί δεν εκτίμησαν τίποτα από όλα αυτά. Νομίζω πως πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων που πρέπει συνέχεια να παίρνουν και να παίρνουν, κάτι που τελικά με άφησε τελείως κενό. Έτσι, αποφάσισα να ζητήσω σε δύο από τους πιο γλυκούς κι ευγενικούς ανθρώπους που ξέρω - τη Sandra και τον John- να έρθουν στο συγκρότημα και αυτοί συμφώνησαν. Και όλα πάνε τέλεια, αφού αυτοί είναι απίστευτα υποστηρικτικοί και το συγκρότημα είναι τόσο φανταστικό που πραγματικά δεν το πιστεύω. Δεν υπάρχει λόγος να παραμένεις σε ένα συγκρότημα μ’ έναν μαλάκα. Αν έχετε τέτοιους ανθρώπους στο συγκρότημα σας, μιλήστε τους ώστε να αλλάξουν τα πράγματα ή βρείτε άλλο συγκρότημα. Αλλιώς, πραγματικά, δεν αξίζει τον κόπο.

Παρόλο που μου αρέσαν όλες οι πρόσφατες δουλειές σας, βρήκα το "See Through You" πραγματικά εξαιρετικό. Μάλιστα, μου έδωσε την εντύπωση πως αισθητικά είναι πιο κοντά στα δύο πρώτα σας άλμπουμ. Συμφωνείς;

Ναι, σίγουρα. Πρόκειται για μια πολύ προσωπική δουλειά η οποία πήρε μορφή χωρίς να λάβω υπόψιν μου πολλούς εξωτερικούς παράγοντες. Έτσι, κατέληξε να είναι ένας πολύ αγνός δίσκος που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που αγαπώ. Και σε αυτό μοιάζει πάρα πολύ με το ντεμπούτο μας καθώς δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς συμβιβασμούς.

Τα νέα μέλη βοήθησαν στο να πάει ο δίσκος σε μια τέτοια κατεύθυνση ή ήταν μια δική σου καλλιτεχνική απόφαση;

Νομίζω και τα δύο. Είναι και οι δύο πάρα πολλοί υποστηρικτικοί όπως και η αρραβωνιαστικιά μου. Οπότε κάθε φορά που αμφέβαλα για οτιδήποτε έκανα μου υπενθύμιζαν πως πρέπει να έχω εμπιστοσύνη στις επιλογές μου και ότι, στην τελική, εγώ ξέρω τι είναι καλύτερο. Όλοι χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο στη ζωή μας. Την προτροπή δηλαδή να ακολουθήσεις απλά την καρδιά σου.

Οι άδειοι δρόμοι της Νέας Υόρκης αποτέλεσαν το φόντο που αντικατόπτριζε την ψυχική μου κατάσταση

Το "See Through You" είναι ένα άλμπουμ καραντίνας; Δηλαδή τα τραγούδια γράφτηκαν την περίοδο των lockdown;

Ναι, τότε γράφτηκαν αλλά αυτό που εγώ αντιμετώπιζα την ίδια περίοδο ήταν η απώλεια της φιλίας. Και αυτό στην πραγματικότητα με τρέλαινε. Η μουσική ήταν αυτό που με βοήθησε να το ξεπεράσω. Οι άδειοι δρόμοι της Νέας Υόρκης αποτέλεσαν το φόντο που αντικατόπτριζε την ψυχική μου κατάσταση.

Πράγματι, ο δίσκος μοιάζει με μια περιήγηση από το σκοτάδι προς το φως. Ξεκινά και σε ρίχνει στα πατώματα όμως, μέχρι το τέλος, σου δημιουργεί μια αίσθηση πως όλα τελικά θα πάνε καλά. Ήταν πράγματι τόσο σκοτεινή η περίοδος αυτή για σένα;

Ήταν πάρα πολύ σκοτεινή. Ανασύρθηκαν πολλές αναμνήσεις μου κι αναγκάστηκα να βιώσω ξανά μερικές από τις πιο καταθλιπτικές στιγμές της ζωής μου. Υπήρξαν στιγμές τα τελευταία δύο χρόνια που σκεφτόμουν πως μάλλον τρελαίνομαι αλλά, παράλληλα, σκεφτόμουν πως στην τελική θα το καταλάβω αν έχω βυθιστεί στην παράνοια. Αλλά όσο συνέχιζε αυτή η κατάσταση, παράλληλα, μπήκαν οι βάσεις για τη νέα εκδοχή του συγκροτήματος και αυτό με γέμισε επιθυμία για ένα καλύτερο μέλλον κι ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και πως αυτό ήταν που ήθελα κι εγώ. 

Το "Love Reaches Out" που κλείνει το δίσκο έχει μια New Order αύρα, κάτι που ομολογώ πως μου άρεσε πολύ. Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον να στραφείτε σε μια πιο ανεβαστική και αισιόδοξη κατεύθυνση;

Υποθέτω πως αυτό έχει να κάνει με το τι θα συμβαίνει στις ζωές μας αλλά και στον κόσμο. Είναι δύσκολο γιατί συμβαίνουν τόσα άσχημα πράγματα γύρω μας και οι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί στο να κάνουν φριχτά πράγματα. Νομίζω όμως πως πάντα θα υπάρχει μια αντίθεση οπότε πιθανά να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ των καλών και των κακών πραγμάτων.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Dedstrange, μια εταιρία που ξεκίνησες πρόσφατα μαζί με τους Mitchell O’Sullivan και Steven Matrick. Πως προέκυψε αυτό; Το να έχεις τη δική σου εταιρία ήταν πάντα ένας από τους σκοπούς σου;

Είχα ήδη κάποιες εταιρίες στο παρελθόν με διάφορους φίλους και ήταν πάντα ωραίο, αν κι εφόσον μπορούσες να το κάνεις να δουλέψει. Με τον Steven είχαμε ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό να συζητάμε προκειμένου να κυκλοφορήσουμε μόνοι μας τα άλμπουμ των APTBS και να δούμε τι θα γίνει. Την ίδια περίοδο, ο Mitchell κι εγώ λέγαμε για όλα τα τρελά πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα και μου φάνηκε καλή ιδέα να προσπαθήσουμε να κάνουμε πράξη όσα περισσότερα από αυτά μπορούμε και, παράλληλα, να τα χρησιμοποιήσουμε ώστε να βοηθήσουμε άλλα συγκροτήματα μέσω των επαφών μας αλλά και μέσω της τεχνογνωσίας που έχουμε αποκτήσει μέσα από την εμπειρία μας.

Με ποια συγκροτήματα συνεργάζεστε ήδη και με ποια θα ήθελες να συνεργαστείτε;

Μέχρι τώρα στην εταιρία έχουμε τους Wah Together από τη Νέα Υόρκη, τους Data Animal από τη Νέα Ζηλανδία, τους Jealous, τους Plattenbau και τους Pleasure Majenta από τη Γερμανία, τους Randy Randall από το Los Angeles και, φυσικά, τους A Place To Bury Strangers. Ελπίζω στο μέλλον να έχουμε αρκετούς ακόμη. Θα ήθελα να υπογράψω με τόσα συγκροτήματα που μακάρι να είχαμε χρόνο ώστε να τα καταμετρήσω.

Πέρα από τη δισκογραφική εταιρία, έχεις και την Death By Audio, που κατασκευάζει πετάλια. Πως πάνε τα πράγματα εκεί;

Πάνε πάρα πολύ καλά. Σχεδιάσαμε μερικά καταπληκτικά πετάλια την περίοδο της πανδημίας και ανυπομονώ να τα μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι πραγματικά άρρωστα. Και πιστεύω πως λόγω του ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι φτιάχνουν μουσική, υπάρχει πραγματική ανάγκη για τα πετάλια της Death By Audio καθώς κανένας άλλος εκεί έξω δεν φτιάχνει κάτι αντίστοιχο με εμάς. Πρόκειται για ένα κράμα άγριων ήχων και απόλυτης παράνοιας που είναι απολύτως ιδανικό για πειραματισμούς στη μουσική.

Ανάμεσα στη Death By Audio, την Dedstrange, το συγκρότημα και τις περιοδείες, σου περισσεύει καθόλου χρόνος;

Όχι!

Προλαβαίνεις όμως να ακούσεις φρέσκια μουσική. Υπάρχουν κάποιοι πρόσφατοι καλλιτέχνες που ανακάλυψες κι έχεις ξεχωρίσει;

Σίγουρα. Υπάρχουν καταρχάς πολλές που ανακάλυψα μόνο σε αυτή την περιοδεία όπως οι Deti, οι Spike, οι Hellis και οι Dummy.

Δεν παίρνουμε αυτές τις εμφανίσεις ως κάτι δεδομένο και γι’ αυτό προσπαθούμε να τα δίνουμε όλα πάνω στη σκηνή

Αλήθεια, πώς είναι να παίζεις ξανά ζωντανά μετά από τόσο καιρό;

Πραγματικά καταπληκτικό και απολύτως σουρεαλιστικό. Σίγουρα, δεν παίρνουμε αυτές τις εμφανίσεις ως κάτι δεδομένο και γι’ αυτό προσπαθούμε να τα δίνουμε όλα πάνω στη σκηνή. Είναι μια ευκαιρία να επιστρέψουμε και να ανταμώσουμε ξανά με τον κόσμο.

Πλέον έχετε παίξει αρκετές φορές στην Ελλάδα; Υπάρχει κάποια εμφάνιση σας που ξεχωρίζεις;

Θυμάμαι μια φορά στην Αθήνα να με τραβάνε από τη σκηνή και να παίζω κιθάρα πάνω στο κοινό που χόρευε και να αναμειγνύομαι με το πλήθος και αυτή ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Ιδανικά, θα ήθελα κάθε ζωντανή μας εμφάνιση να φτάνει σε ένα τέτοιο τρελό σημείο οπότε το είχα λατρέψει. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα και είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο.

Οπότε τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας αυτή τη φορά; Ένταση και θόρυβο να φανταστώ;

Ένταση, θόρυβο κι ελευθερία.

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Ανυπομονώ για τη συναυλία.

Εγώ ευχαριστώ! Κι εμείς ανυπομονούμε!