«A Buyer's Guide»: Brainstorm
Οδηγός δισκογραφίας για τους υποτιμημένους Γερμανούς power metallers
Ξεκινώντας την πορεία τους σε μια εποχή που το power metal μεσουρανούσε στις προτιμήσεις και προσέφερε δουλειές που το χαρακτηρίζουν έως και σήμερα, οι Brainstorm φαντάζουν ως μια από τις πλέον υποτιμημένες μπάντες του ιδιώματος. Καταφέρνοντας να εξελίξουν τον ήχο τους μέσα στα χρόνια, φθάνοντας από το ορμητικό και τραχύ ντεμπούτο τους, στο σημείο να κυκλοφορήσουν μερικά από τα πλέον ενδιαφέροντα άλμπουμ που βγήκαν εκτός του αμιγώς europower ήχου εκείνη την περίοδο, οι Γερμανοί κατάφεραν να χτίσουν ένα σημαντικό όνομα τις δύο δεκαετίες που δραστηριοποιούνται, αποφεύγοντας τις πολλές αλλαγές στο line-up τους (με μονάχα μια αλλαγή μπασίστα να συμβαίνει τα τελευταία πολλά τους χρόνια, πέραν της καθοριστικής αλλαγής πίσω από το μικρόφωνο, το 1999). Έτσι, συνεχίζοντας και στις μέρες μας την σοβαρή τους πορεία στο χώρο και με το νέο τους άλμπουμ, "Midnight Ghost", να τραβάει την προσοχή για τους σωστούς λόγους, βρήκαμε την ευκαιρία για μια αναδρομή στις δισκογραφικές τους στιγμές που ξεχώρισαν μέσα στα χρόνια, είτε αρνητικά, είτε (και πολύ περισσότερο) θετικά.
Metus Mortis
(Metal Blade, 2001)
Η περίπτωση των Brainstorm πάντοτε μου έμοιαζε να έχει κοινές συνισταμένες με εκείνες δύο άλλων σπουδαίων power metal σχημάτων, των Kamelot και των Tad Morose. Όπως κι εκείνα, έτσι και οι Brainstorm, χρειάστηκαν να περάσουν από μια, σίγουρα ενδιαφέρουσα, αλλά και μεταβατική αρχική περίοδο στα πρώτα δύο τους άλμπουμ, με την αλλαγή τραγουδιστή και συνθετικού ύφους να γιγαντώνει τη φήμη και τη δημιουργικότητα τους. Όπως , λοιπόν, ο Roy Khan και ο Urban Breed υπήρξαν καθοριστικοί για τους Kamelot και τους Tad Morose, αντίστοιχα, έτσι και ο Andy B. Franck υπήρξε το ίδιο για τους Brainstorm. Και το "Metus Mortis", σε πλήρη αντιστοιχία με τα παραπάνω, φαντάζει το δικό τους "Karma" ή "Undead" (τα οποία, μάλιστα, κυκλοφόρησαν και σχεδόν την ίδια εποχή), κοινώς, μια κορυφαία κυκλοφορία που εδραίωνε το όνομα των Brainstorm ανάμεσα στις power metal δυνάμεις της εποχής.
Soul Temptation
(Metal Blade, 2003)
Πιθανότατα ένα από τα αρτιότερα heavy/power metal άλμπουμ των '00s, το πέμπτο πόνημα των Γερμανών αποτελεί ένα κόσμημα για κάθε αρκούντως ενημερωμένη classic metal δισκοθήκη. Το "Soul Temptation" μέχρι σήμερα αποτελεί την κορυφαία στιγμή στην καριέρα των Brainstorm, γεγονός που επιβεβαιώνεται τόσο από το σχεδόν best-of tracklist του (με κάθε κομμάτι να διεκδικεί με αξιώσεις την παρουσία του σε μια αντιπροσωπευτική συλλογή της μπάντας), όσο και από την ίδια την πορεία του σχήματος, όντας το άλμπουμ που είχαν σαν κατευθυντήριο φάρο ώστε να επιστρέψουν επιτυχώς στη φόρμα (με το αξιόλογο "Firesoul" - βλέπε παρακάτω). Άλλωστε, εδώ είναι που οι Brainstorm μανιέρες τελειοποιούνται, με όλα όσα δοκίμαζαν στους δύο προηγούμενους δίσκους τους να εμφανίζονται εδώ ραφιναρισμένα και καλογυαλισμένα: το δυνατό εναρκτήριο ("High Without Lows"), τα διάσπαρτα ανατολίτικα στοιχεία που ομόρφαιναν το στιβαρό heavy/power (και εντείνονταν στην "Trinity Of Lust" τριλογία) και τα πρότερα thrash/power ψήγματα ("Doorway To Survive"), όλα μαζί και με τη φωνάρα του Andy B. Franck να κυκριαρχεί, σε ένα δίσκο που αν δεν έχεις ακούσει ακόμη, σπεύδεις το συντομότερο.
Ambiguity
(Metal Blade, 2000)
Η προσχώρηση του Andy B. Franck στις τάξεις της μπάντας, φαντάζει ως η game changer κίνηση για τις τύχες της, αλλάζοντας της συνολικά επίπεδο. Έτσι, έχοντας νέο τραγουδιστή με σαφώς μεγαλύτερες ερμηνευτικές δυνατότητες, ένα νέο συμβόλαιο με μια κραταιά δισκογραφική του σκληρού ήχου και δείχνοντας μια αναπάντεχη συνθετική ωρίμανση σε σχέση με τις πρώτες δύο δουλειές του, το σχήμα θα έμπαινε στη νεά χιλιετία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δημιουργικά. Οι ρυθμοί είχαν πέσει, οι συνθέσεις είχαν αποκτήσει βάθος και αναβαθμισμένο catchiness, οδηγώντας το "Ambiguity" να επιβεβαιώνει τη σημασία που έχει για ένα συγκρότημα το τρίτο του άλμπουμ. Και τι κομματάρα το "Maharaja Palace" (μεταξύ άλλων), έτσι;
Liquid Monster
(Metal Blade, 2005)
Διαδεχόμενο το "Soul Temptation", το έκτο άλμπουμ των Γερμανών είχε εξ αρχής δύσκολη αποστολή, καλούμενο να εκπληρώσει τις προσδοκίες για μια εξίσου αξιοπρόσεκτη δισκογραφική συνέχεια. Ευτυχώς για όλους, ακροατές και συγκρότημα, το "Liquid Monster" τα καταφέρνει περίφημα, με την παρουσία του Miro να περιορίζεται αυτή τη φορά (μιας και πολλά εκ των keyboard θεμάτων αποδίδονται από τον Ferdy Doernberg, πληκτρά του Axel Rudi Pell) αλλά να μην επηρεάζει ιδιαίτερα τον δημιουργικό οίστρο της μπάντας. Κάπου εδώ βρίσκεται και το ουσιαστικό peak των Brainstorm, δημιουργικά κι εμπορικά, με τη συνέχεια τους να παρουσιάζει μια εμφανή κάμψη, τον Franck να αναλώνεται παραπάνω απ’ ότι θα έπρεπε με τους (τίμιους, αλλά μέχρι εκεί) Symphorce και τη συνολική power metal σκηνή να περνάει, έτσι κι αλλιώς, μια περίοδο βαθιάς κρίσης.
Hungry
(B.O. Records, 1997)
Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, κάτι που στην περίπτωση των Brainstorm και του εν λόγω ντεμπούτου τους ισχύει σε μεγάλο βαθμό, δίχως όμως να τους πτοεί ιδιαίτερα. Κυκλοφορώντας σε με εποχή που το ευρωπαϊκό power metal βρισκόταν στα πολύ πάνω του, το "Hungry" διαφοροποιούνταν αισθητά από τον περίγυρο του, όντας σαφώς πιο τραχύ, βαρύ και δύστροπο και πλησιάζοντας σε νοοτροπία περισσότερο το αμερικάνικο σκέλος του κλασσικού heavy/power. Πάντως, το υλικό του δίσκου κρίνεται αρκούντως ικανοποιητικό και παρουσίαζε μια μπάντα που είχε έρθει για να μείνει, κάτι που έδειξε με...
Unholy
(B.O. Records, 1998)
...το επόμενο της κιόλας δίσκο, το καθ' όλα ανώτερο "Unholy". Με τραγουδιστή ακόμη τον Marcus Jürgens, του οποίου η τραχιά, ακατέργαστη φωνή ταιριάζει άψογα με το ωμό και γεμάτο αιχμηρές γωνίες υλικό, οι Brainstorm θα πραγματοποιήσουν μόλις ένα χρόνο αργότερα το επόμενο τους δισκογραφικό βήμα, με αρκετά κεφάλια να στρέφονται προς το μέρος τους. Το σουηδικό power συναντούσε τους Angel Dust, τα σόλο έζεχναν γερμανική speed/power metal πόρωση και η μπάντα έδειχνε πως ωρίμαζε σταδιακά, γεγονός που θα επαληθευόταν και με την υπογραφή της με την Metal Blade αμέσως μετά και για τα επόμενα δέκα χρόνια, βάζοντας την για τα καλά στα σαλόνια.
Firesoul
(AFM, 2014)
Έπειτα από ένα μάλλον μέτριο σερί δίσκων ακολούθως του "Liquid Monster", κάτι που επηρέασε αρκετά το momentum που είχαν μέχρι τότε και τους οδήγησε στο να χάσουν σταδιακά ένα μέρος των συνεχώς αυξανόμενων μέχρι τότε ακροατών τους, οι Brainstorm θα επέστρεφαν στις υψηλές ποιοτικά πτήσεις με το δυνατό "Firesoul". Εκείνο, ανακαλώντας με το παρεμφερές του εξώφυλλο (αλλά και τον τίτλο του) το κορυφαίο "Soul Temptation", αλλά δικαιολογώντας αυτήν τη θύμηση όντας συγχρόνως και το αρτιότερο άλμπουμ της μπάντας από εκείνη την, προ δεκαετίας, εποχή, υπενθύμισε στο απογοητευμένο power metal κοινό τη δυναμική της, έχοντας εξαιρετικές συνθέσεις και μια ιδανική ροή μεταξύ τους και ορίζοντας μια νέα περίοδο ενδιαφέροντος για το σχήμα.
Downburst
(Metal Blade, 2008)
Θυμάμαι πόσο είχα απογοητευτεί από το συγκεκριμένο δίσκο την περίοδο που είχε πρωτοβγεί, όντας ήδη σταθερός ακροατής της μπάντας και με τα εξαιρετικά "Soul Temptation" και "Liquid Monster" ακόμη φρέσκα και, ξανακούγοντας τον μια δεκαετία αργότερα (και με την μετέπειτα πορεία της μπάντας να είναι μάλλον πτωτική) εκπλήσσομαι ευχάριστα με το πόσο τον απήλαυσα τώρα. Σίγουρα, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τους προκατόχους του, έχοντας αρκετές filler στιγμές, ένα μέτριο εξώφυλλο (αν και η μπάντα ποτέ δεν φημιζόταν ιδιαίτερα σε αυτόν τον τομέα) και όντας το τελευταίο άλμπουμ της συμφωνίας της με την Metal Blade (προτού μεταπηδήσει στην AFM). Όμως, ακόμη κι έτσι, το "Downburst" έχει αρκετές σπουδαίες συνθέσεις για να ασχοληθεί κάποιος μαζί του, από το εναρκτήριο "Falling Spiral Down" στο catchy "Fire Walk With Me" κι από εκεί στο "Protect Me From Myself", δείχνοντας πως ο χρόνος μάλλον το ευνόησε.
Scary Creatures
(AFM, 2016)
Η τελευταία μέχρι πρότινος κυκλοφορία της μπάντας τυγχάνει να είναι και η πιο αδύναμη της συνολικής της δισκογραφικής παραγωγής, καταφέρνοντας σχεδόν να γκρεμίσει τις όποιες προσδοκίες είχαν δημιουργηθεί έπειτα από την επιστροφή στη φόρμα του "Firesoul". Το θέμα με το "Scary Creatures" μοιάζει - και είναι - απλό: αν και δεν το λες κακό άλμπουμ, είναι τόσο αδιάφορο που περνάει και δεν ακουμπάει καν. Μέτριες συνθέσεις που δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν ούτε όταν χρησιμοποιούν τις ήδη δοκιμασμένες φόρμες του παρελθόντος, κόπωση και έλλειψη οποιασδήποτε έκπληξης χαρακτηρίζουν ένα δίσκο που ούτε η καλή παραγωγή, ούτε οι σταθερά δυνατές ερμηνείες του Andy B. Franck μπορούν να σώσουν. Δίσκος που συμπληρώνει απλώς τη δισκογραφία της μπάντας, όταν κι αν βρεθεί σε προσφορά, ξεκάθαρα.
Live Suffering: The Official Bootleg
(Metal Blade, 2004)
Λίγα είναι τα όσα γνωρίζουμε για τη μοναδική «επίσημη» live κυκλοφορία των Γερμανών, μιας κι αυτή βγήκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων για καθαρά προωθητικούς σκοπούς υπέρ της περιοδείας τους, το 2004. Παρ' όλα αυτά, το 40-λεπτο tracklist που παρουσιάζεται εδώ, αποτελείται από δυνατές στιγμές της μέχρι τότε πορείας της μπάντας, που έτσι κι αλλιώς έχει χτίσει τη φήμη ενός αξιόπιστου live act.
A Compilation
"... 'cause no one has the highs without the lows..."
1. Mr. Know-It-All ("Hungry")
2. Heart Of Hate ("Unholy")
3. Crush Depth ("Ambiguity")
4. Maharaja Palace ("Ambiquity")
5. Blind Suffering ("Metus Mortis")
6. Shadowland ("Metus Mortis")
7. Hollow Hideaway ("Metus Mortis")
8. Doorway To Survive ("Soul Temptation")
9. Shiva’s Tears ("Soul Temptation")
10. Soul Temptation ("Soul Temptation")
11. Worlds Are Comin’ Through ("Liquid Monster")
12. Painside ("Liquid Monster")
13. Fire Walk With Me ("Downburst")
14. Erased By The Dark ("Firesoul")
15. The Chosen ("Firesoul")
16. The Pyre ("Midnight Ghost")
