Underground Express #20 - Χορεύοντας με τον Mescalito

Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε μήνα, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 02/10/2020 @ 12:30

 "All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα. 

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #20 - Οκτώβριος 2020: Εδώ στη δυτική Ευρώπη, ένας πεισματάρης ήλιος εμφανίζεται ακόμα, δεν μπορεί όμως να κρύψει την πτώση των κιτρινισμένων φύλλων. Το εικοστό μας μηνιαίο ταξίδι γράφεται κάτω από ψυχολογική προετοιμασία για ένα δεύτερο lockdown, τίποτα όμως δεν το εμποδίζει από το είναι τολμηρότερο από ποτέ.

Ένα ταξίδι από τη λάμψη του Hollywood ως πόλεις-σταθμούς του Υπερσιβηρικού στη μέση του πουθενά και από τη θάλασσα του Kattegat ως τα τελευταία σύνορα της Χιλής, ένα ταξίδι με φαντάσματα ξεχασμένων bluesmen και αρτιστίκ progsters με σπανιόλικο ταμπεραμέντο. Βρίσκουμε το άλμπουμ του μήνα σε μια μεγαλούπολη της Λατινικής Αμερικής, ακούμε από dark folk ως σπηλαιώδες death metal και ξεψαχνίζουμε ξανά τα βιβλία του Carlos Castaneda, σ’ ένα μικρό special, γεμάτο με τη δύναμη των Σαμάνων.


Στάση 1η: Los Angeles, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Sprain
Άλμπουμ: As Lost Through Collision
Είδος: Art punk/noise/slowcore
Εταιρεία: The Flenser
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 04-09-2020
Bandcamp
YouTube

Sprain - As Lost Through Collision

Όταν ακούω όρους όπως slowcore νιώθω μεσόκοπος, ό,τι όμως δεν μπορούν να μεταφέρουν οι επίσημοι όροι, γίνονται εύγλωττα από τη μουσική. Όσο εύγλωττο δηλαδή μπορεί να είναι αυτό το σύμπλεγμα γαλήνιων μελωδιών, φοβερής φασαρίας και φοιτητικού stress. Οι Sprain στη δεύτερη τους κυκλοφορία, δεν παίζουν κάτι εύκολο και χαμογελαστό. Οι ρίζες τους βρίσκονται μάλλον στο punk, το μπολιάζουν με τις καταθλιπτικές, υπερβολικές μελωδίες της γενιάς των '10s αλλά παρουσιάζουν και μια αφαιρετική, σχεδόν avant garde θα έλεγα, λογική στη σύνθεση. Το αποτέλεσμα είναι επίπονο, βαρύ, σίγουρα συναισθηματικό κι απόλυτα ξεγυμνωμένο. Πίσω από την κλάψα και τον ρεαλισμό, κρύβεται μια παράξενη ομορφιά.

Sprain

Δεν ξέρω τί να πρωτοπώ για το L.A, μία από τις πόλεις που θα ήθελα περισσότερο να επισκεφτώ…

• Οι γηγενείς φυλές που κατοικούσαν στην περιοχή, πριν την ευρωπαϊκή εισβολή, ήταν οι Chumash και οι Tongva. Το 1821 κι ενώ ξεκίνησε - ταυτόχρονα με την ελληνική - η Επανάσταση για την Ανεξαρτησία του Mexico, το Los Angeles βρέθηκε να αποτελεί μεξικάνικο έδαφος για περίπου 30 χρόνια. Οι δεσμοί εξάλλου ανάμεσα στις δύο περιοχές δεν έπαψαν ποτέ.

• Ως φανατικός Lynch οπαδός, το να πάω στο Mulholland Drive θα ήταν από τα πρώτα πράγματα στη λίστα μου. Αυτός ο φιδογυριστός δρόμος πήρε το όνομα του από τον William Mulholland, πολιτικό μηχανικό των τελών του 19ου αιώνα. Τα έργα του σχετικά με τις υποδομές νερού, επέτρεψαν στο L.A να γίνει μεγαλούπολη. Εντάξει, μαζί με την ανακάλυψη πετρελαίου το 1890…

• Αμερικανική μπάντα που με ενθουσίασε το τελευταίο δίμηνο; Οι Wills Dissolve και το αχανές progressive/tech ταξίδι του "Echoes".


Στάση 2η: Aarhus, Δανία
Καλλιτέχνης: Hvalfugl
Άλμπουμ: Øjeblikke Vi Husker
Είδος: Jazz/folk
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 04-09-2020
Bandcamp
YouTube

Hvalfugl - Øjeblikke Vi Husker

Το νεαρό τρίο των Hvalfugl είναι άλλη μια απόδειξη ότι η ηλικιακή ωριμότητα δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για ποιοτική jazz. Το set up της μπάντας - με κιθάρα, πιάνο, κοντραμπάσο και χωρίς τύμπανα - ενδείκνυται για μελωδικές συνθέσεις που στοχεύουν στην αφηγηματικότητα και το συναίσθημα. Και όντως φτάνουν εκεί, με τη βοήθεια της nordic jazz και nordic folk παράδοσης, την κληρονομιά των οποίων η μπάντα κατέχει και διαχειρίζεται άριστα. Το αποτέλεσμα είναι μουσικά πληθωρικό και οι δεκατρείς συνθέσεις του τρίτου τους άλμπουμ είναι υπέροχες, ξέχειλες από βόρεια λυκόφωτα.

Hvalfugl

• Το Aarhus είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Δανία και η μεγαλύτερη στη χερσόνησο Jutland, ανατολικά της Κοπεγχάγης.

• Φυσικά και πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο ποταμό. Φυσικά και εποικήθηκε από Vikings τον 8ο μ.Χ αιώνα. Ακόμα και σήμερα, είναι ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της θάλασσας του Kattegat. Κάτι θα σας θυμίζει αυτή η λέξη, δεν μπορεί.

• Τρομερά σκοτεινό, βάρβαρο και χαοτικό το ντεμπούτο mini LP των Had από την πρωτεύουσα. Death metal από τις κατακόμβες για τους πολύ απαιτητικούς του είδους.


Στάση 3η: São Paulo, Βραζιλία
Καλλιτέχνης: Jupiterian
Άλμπουμ: Protosapien
Είδος: Sludge/doom
Εταιρεία: Transcending Obscurity
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11-09-2020
Bandcamp
YouTube

Jupiterian - Protosapien

Το δεύτερο άλμπουμ των Βραζιλιάνων Jupiterian είναι πιθανόν ένας από τους βαρύτερους δίσκους που βγήκαν μέσα στο 2020. Δεν είναι όμως αυτή η κύρια αρετή του, ούτε φυσικά το θαυμάσιο εξώφυλλο που το συνοδεύει. Είναι η αίσθηση του βάθους και του χάους, το βάρος που προέρχεται από μια ανείπωτη συμπαντική δύναμη σχεδόν Lovecraft-ικών αναλογιών. Το "Protosapien" δεν είναι προφανές σαν άκουσμα, ούτε καν για τους οπαδούς του sludge. Είναι σκοτεινό, με death και black ατμόσφαιρες, με κακόβουλη και πρωτόγονη διάθεση που σηκώνει τα μάτια μόνο προς κάποιο μαύρο και αθέατο κενό. Το μοναχικό μελωδικό riff του "Mere Humans" είναι μια επική χαραμάδα φωτός κι αναρωτιόμαστε τι θα φέρει το μέλλον της μασκοφορεμένης αυτής μπάντας. Άλμπουμ του Μήνα και πάμε στη Βραζιλία!

Jupiterian

Ένα ταξίδι στο São Paulo με τους Jupiterian!

Καλώς ήλθατε και συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ! Το "Protosapien" ως έργο άλλοτε μοιάζει να εξερευνεί την κόλαση και άλλοτε σαν να εξερευνεί το διάστημα. Τι από τα δύο είναι πιο αληθές;

Γεια σου Αντώνη και Rocking.gr. Πρώτα απ’ όλα, ευχαριστούμε για τα καλά λόγια και το ενδιαφέρον σας. Σίγουρα υπάρχει πολύ «διάστημα» στη μουσική και το concept μας αλλά έχω μηδενικό ενδιαφέρον για τις χριστιανικές θρησκείες (συμπεριλαμβάνων της κόλασης, του διαβόλου και τα λοιπά), οπότε αυτά τα θέματα δεν έχουν πουθενά θέση σε ό,τι κάνουμε. Αφού ανέφερα αυτό, να πω ότι η Άβυσσος έχει σημαντικό ρόλο στα τραγούδια μας.

Με ποιους τρόπους είναι το νέο άλμπουμ διαφορετικό με το προηγούμενο; Επίσης, τι συμβολίζουν οι μάσκες και τα κοστούμια σας και πώς αποφασίσατε να τα χρησιμοποιήσετε;

Θεματικά, το "Protosapien" αποτελεί απευθείας συνέχεια του "Terraforming". Στο "Terraforming" λέμε την ιστορία ενός πρωτόγονου πλανήτη που αποικείται από ένα είδος νοήμονος εξωγήινης ζωής. Στο "Protosapien" δημιουργούμε το πρώτο ον που μοιάζει με άνθρωπο μετά την άφιξη τους, οπότε και τα δύο άλμπουμ είναι δεμένα με την ίδια ιστορία. Μουσικά, αισθάνομαι ότι το "Protosapien" είναι βαρύτερο και σκοτεινότερο. Είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε περισσότερο το songwriting μας, στο "Terraforming" μαθαίναμε βασικά πώς να αναπτύξουμε την αισθητική και τον ήχο μας. Σχετικά με τις μάσκες και τα κοστούμια, θέλουμε η μουσική μας να είναι πολυδιάστατη. Τα περισσότερα θέματα μας είναι επηρεασμένα από κλασικές sci-fi ταινίες και βιβλία. Συγγραφείς όπως ο Arthur C. Clarke, ο Asimov και φυσικά ο Lovecraft παίζουν μεγάλο ρόλο στα στιχουργικά μας concept. Το "Protosapien" αφορά μια Lovecraft-ική αιρετική κοινότητα όπως το Esoteric Order Of Dagon, αλλά με τον δικό μας τρόπο και τα δικά μας θέματα.

Η μουσική σας έχει ένα ωμό και χαοτικό feeling αλλά και οι μελωδίες (όταν εμφανίζονται) ακούγονται φανταστικές! Πιστεύεις ότι έχετε βρει το οριστικό σας στυλ ή συνεχίζετε να εξερευνείτε;

Σίγουρα πάντα εξερευνούμε. Φυσικά, έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο που καταλαβαίνουμε αν ένα νέο riff ταιριάζει στη μουσική μας και πώς να το τοποθετήσουμε, αλλά η μουσική μας οδηγεί εκεί που θέλει να πάει και με τον τρόπο που θέλει να εξελιχθεί.

Γιατί πιστεύεις ότι οι νοτιοαμερικανικές κι ειδικά οι βραζιλιάνικες μπάντες ακούγονται συχνά τόσο πρωτόγονες και ενεργητικές; Πώς το εξηγείς;

Λοιπόν, ίσως να κάνω και λάθος αλλά αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι από τη Νότια Αμερική έχουν μια ωμή αίσθηση του κατεπείγοντος. Υπάρχει πολύς θυμός και βία στην καθημερινότητα μας κι όταν παίρνουμε ένα όργανο, θέλουμε να αφήνουμε πίσω μας όλα τα σκατά και να μετατρέψουμε αυτή την αρνητική ενέργεια στην πιο επιθετική μουσική που μπορούμε.

Sao Paolo

Με ποιους τρόπους εμπνέει τη μουσική σας το São Paulo; Προτείνετε μας επίσης καλές τοπικές μπάντες!

Δυστυχώς, το São Paulo δεν εμπνέει εμένα ή τη μουσική μας καθόλου. Είμαι πιο δημιουργικός κάθε φορά που φεύγω μακριά από αυτό το χάλι, είτε πνευματικά μέσω διαλογισμού, διαβάζοντας ή ακούγοντας μουσική, είτε σωματικά όταν ταξιδεύω στη φύση ή σε μικρότερες πόλεις εδώ κοντά. Το São Paulo είναι σκέτο χάος. Είναι θορυβώδες, πυκνοκατοικημένο, έχει παντού κίνηση και τώρα κυβερνάται από ένα σωρό αηδιαστικούς ορθόδοξους Χριστιανούς, που βρίσκονται σε αρμονία με τον ηλίθιο και γενοκτόνο πρόεδρο μας, Bolsonaro. Όποτε μπορώ, είμαι μακριά από εδώ. Έχουμε πολλές σπουδαίες underground μπάντες αλλά οι Deafkids και οι Vazio θα ήταν οι προτάσεις μου.

Αν ήμουν στο São Paulo κι άκουγα το "Protosapien" στα ακουστικά μου, ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος για τη βέλτιστη εμπειρία του άλμπουμ;

Στο σκοτεινότερο μέρος που θα έβρισκες έπειτα από μια κουραστική και αγχωτική μέρα προσπαθώντας να επιβιώσεις στην πόλη, για να ξεχάσεις ότι βρίσκεσαι εδώ. 

Ευχαριστώ πολύ και καλά ταξίδια!


Στάση 4η: Tayga, Ρωσία
Καλλιτέχνης: kariti
Άλμπουμ: Covered Mirrors
Είδος: Dark Folk
Εταιρεία: Aural Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 18-09-2020
Bandcamp
YouTube

kariti - Covered Mirrors

Το όνομα της τραγουδίστριας kariti μεταφράζεται ως θρήνος για τους νεκρούς. Το intro του ντεμπούτου της "Covered Mirrors" αποτελείται από μια τρομακτική συνύπαρξη τρελού γέλιου και γοερού κλάματος. Αρκούν αυτά για να μπεις στο κλίμα; Ακουστική μουσική, με τη γήινη φωνή της kariti να υποστηρίζεται μόνο από μια μοναχική κιθάρα, σε έναν δίσκο που θα είναι απόλυτα ταιριαστός σε ακροατές καλλιτεχνών όπως η Marisa Nadler. Ποιήτρια η ίδια, και αξιοποιώντας την πολιτιστική παράδοση της γενέτειρας της (Ρωσία), η Kariti μας προσφέρει ένα σκοτεινό άκουσμα για αφέγγαρες νύχτες - κι όσο κι αν καλύπτεις τους καθρέφτες, τα είδωλα περπατούν ελεύθερα.

kariti

• Δείτε στον χάρτη που βρίσκεται η πόλη Tayga. Ταξίδι πραγματικά στο κέντρο του πουθενά.

• Με πληθυσμό 25.000 κατοίκους, πρόκειται για μια όμορφη μικρή πόλη. Είναι σημαντικός σταθμός του Υπερσιβηρικού, ειδικά αν θέλεις να πας στην πόλη Tomsk.

• Για την ακρίβεια, ο σταθμός εγκαινιάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα κι η πόλη χτίστηκε αργότερα!

• Η Tayga διαθέτει δέκα σημαντικά σημεία για την τοπική ιστορία: πέντε αρχιτεκτονικού και πέντε ιστορικού χαρακτήρα.

• Η kariti είναι εγκατεστημένη στην Ιταλία. Σύντομα θα πρέπει να μιλήσουμε για τους Ottone Pesante...


Στάση 5η: Barcelona, Ισπανία
Καλλιτέχνης: Obsidian Kingdom
Άλμπουμ: Meat Machine
Είδος: Alternative/prog/experimental
Εταιρεία: Season Of Mist
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25-09-2020
Bandcamp
YouTube

Obsidian Kingdom - Meat Machine

Ίσως οι Obsidian Kingdom δεν ανήκουν ξεκάθαρα σε underground στήλη, είναι όμως υπερβολικά παράξενο φρούτο για να μείνει ασχολίαστο. Πραγματικά αδύνατο να κατηγοριοποιηθούν, αφού οι ατόφιες 90s επιρροές τους απλώνονται από το grunge ως τους Nine Inch Nails, μέσα όμως από ένα σύγχρονο πρίσμα. Prog ατμόσφαιρες, «άκυρα» γυναικεία φωνητικά, ηλεκτρονικές αναφορές, πειραματικές δομές στις συνθέσεις και μια ενοχλητική θεματολογία περί sex, βίας και θανάτου, συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και γοητευτικό παζλ από ένα κουιντέτο που έχει την όρεξη να διαμορφώσει έναν πρωτότυπο καλλιτεχνικό τόπο.

Obsidian Kingdom

• Αχ Βαρκελώνη, κόσμημα εσύ της Καταλονίας! Με τη Sagrada Familia σου, με το Palau de la Musica Catalana σου, με το Fundacio Juan Miro, Picasso Museum σου και με την πιο άχρηστη ποδοσφαιρική διοίκηση όλων των εποχών...

• Οι Obsidian Kingdom δηλώνουν επηρεασμένοι από τη Mise-en-scène τέχνη. Δεν ήξερα τί στο καλό είναι αυτό το πράγμα, γκούγκλαρα κι ενημερώθηκα ότι είναι το στήσιμο σκηνικών και ηθοποιών στα films, ένα σημαντικότατο στοιχείο της ροής μιας ταινίας χωρίς όμως επαρκή ορισμό της λέξης.

• Θέλετε να μάθετε πώς ακριβώς ηχεί ένα συνδυασμός folkgaze και post dungeon synth; Τσεκάρετε το project Trova De Lid, τελευταία είναι πολυάσχολοι.


Ένα τραγούδι για τον Οκτώβρη

Obsidian Kingdom

Our Oceans - Unravel
Ολλανδία

Τα τρία μέλη των Our Oceans έχουν προϋπηρεσία σε Cynic και Pestilence, ενώ το προ πενταετίας ομώνυμο ντεμπούτο τους άνηκε στον χώρο του ατμοσφαιρικού post rock. Τίποτα στην παραπάνω φράση δεν βγάζει νόημα ακούγοντας το πρώτο δείγμα του επερχόμενου "While Time Disappears": το "Unravel" είναι ένα τρομερό alt/prog τραγούδι με πολύ ψαγμένη αρμονία και καλοδουλεμένη προσωπικότητα, στολίζεται δε από μια υπέροχη φωνή που, ναι, θυμίζει Jeff Buckley καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση. Αν ο υπόλοιπος δίσκος είναι σε αυτό το επίπεδο, θα έχω πρόβλημα με τα deadlines. Βλέπεις, κυκλοφορεί στις 27 Νοεμβρίου, πολύ λίγο πριν παραδώσουμε τις λίστες μας με τα καλύτερα της χρονιάς... Τσεκάρετε οπωσδήποτε!


Ο εξωτικός προορισμός του μήνα

Temuco, Χιλή

Obsidian Kingdom

Η πόλη Temuco βρίσκεται στο νότιο μέρος της Χιλής, σχεδόν 700 χιλιόμετρα νοτιότερα της πρωτεύουσας Santiago. Παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της είναι περίπου 250.000 άνθρωποι, η όψη της είναι αυτή μιας αρκετά industrial πολιτείας. Όντας όμως κοντά στις κοιλάδες των Άνδεων, αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό για τη χώρα. Είναι επίσης σημαντική πόλη σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία ξυλείας, ενώ στο Temuco έζησε για ένα διάστημα και ο Pablo Neruda. Αφορμή για να μάθουμε περισσότερα για αυτό το μακρινό μέρος ήταν οι Cenotafio και το σπηλαιώδες black/death τους, καθώς και η επικείμενη επανακυκλοφορία του "Larvae Tedeum Teratos" άλμπουμ τους.


Από reissues έχεις τίποτα;

Obsidian Kingdom

Έχω και ζυγίζει το βάρος του σε χρυσάφι… Ο Robert Crotty ήταν ένας αδικοχαμένος (πέθανε το 2011) blues rock καλλιτέχνης, ο οποίος δεν έκανε ποτέ κάποιο ιδιαίτερο όνομα εκτός της γενέθλιας πόλης του Connecticut. Κι ενώ ο rock κόσμος το 1989 βρώμαγε λακ και πούδρες όλων των ειδών, ο Robert Crotty κυκλοφορούσε το μόνο άλμπουμ του ως Robert Crotty Blues. Ένα εξαφανισμένο για χρόνια άλμπουμ που φέρνει σήμερα στο φως η Family Vineyard και αποκαλύπτει ένα ατόφιο blues ταλέντο, έναν καλλιτέχνη που ήταν ικανός να διανύει τη διαδρομή από τα μεταλλαγμένα «λευκά» του Stevie Ray Vaughan ως τα πιο ωμά του John Lee Hooker. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ, οι live εκτελέσεις είναι φωτιά και οι ακουστικές στιγμές πολύτιμες σαν ανέγγιχτος θησαυρός. Ας φυσήξουμε μακριά την άδικη σκόνη της μουσικής ιστορίας. Ανακαλύψτε τι κρύβεται κάτω από τη σκόνη, εδώ.


Χορεύοντας με τον Mescalito
Ένας brujo στην California

Obsidian Kingdom

Το είχα τάξει στον εαυτό μου: την επόμενη φορά που το express θα ταξίδευε στην California, θα έγραφα ένα μικρό special για τον Carlos Castaneda, έναν συγγραφέα που, αν κι έχω διαβάσει τα βιβλία του εδώ και είκοσι χρόνια, συνεχίζω να βρίσκω μπροστά μου ποικιλοτρόπως. Το τάμα ξεπληρώνεται.

Φαντάζομαι, οι περισσότεροι γνωρίζουν για το συγγραφικό του έργο. Ο Castaneda έγραψε μια σειρά βιβλίων από το 1968 έως το 1973, γύρω από την υποτιθέμενη μαθητεία του κοντά στον Don Juan Matos, έναν γέρο Μεξικανό της φυλής των Yaqui. Τα δώδεκα βιβλία έκαναν τεράστια επιτυχία, μεταφράστηκαν σε 17 γλώσσες κι άνοιξαν μια συζήτηση που κρατάει ακόμα, μια συζήτηση που ακόμα δεν έχει βρει οριστική απάντηση στο ερώτημα αν το έργο του Castaneda είναι προϊόν φαντασίας ή αν πρόκειται για ένα έργο που περιγράφει τις αληθινές εμπειρίες ενός φοιτητή Ανθρωπολογίας. Ή αλλιώς: είναι ο κόσμος της μαγείας του Juan και του Carlos αληθινός ή απλή φαντασία;

Obsidian Kingdom

Οι πολυάριθμοι οπαδοί του φυσικά υποστηρίζουν ότι όλα είναι αλήθεια. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ανέδειξαν τον Castaneda ως απόλυτη μορφή του new age. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα τέλη των '60s, η αμερικανική κουλτούρα βαδίζει στα νέα δεδομένα που χαράζουν ο Timothy Leary, το Woodstock, η βόλτα στο φεγγάρι. Η μαγεία των Σαμάνων καθώς και η χρήση των ψυχοτροπικών ουσιών του peyote (από το οποίο αφυπνίζεται ο πνευματικός δάσκαλος Mescalito) και της psilocybe mexicana, ήταν δεδομένο ότι θα αγκιστρώσουν το LSD κοινό της εποχής. Το θέμα είναι ότι οι παρενέργειες κρατάνε ακόμα…

...και βασικός λόγος γι αυτό είναι οι μύθοι που περιρρέουν τον Carlos Castaneda. Αποτραβήχτηκε το 1973 και δημιούργησε την οργάνωση Cleargreen και τις τεχνικές Tensegrity (τις δικές του εκδοχές των Μαγικών Περασμάτων του Don Juan). Συζούσε με τρεις γυναίκες - συντρόφους στη μαγεία και την Cleargreen. Το πιο αινιγματικό απ' όλα όμως ήταν ο ίδιος του ο θάνατος. Έγινε γνωστός δύο μήνες αφού συνέβη και κανείς δεν είδε ποτέ το νεκρό του σώμα. Οι σύντροφοι του εξαφανίστηκαν στο αμέσως επόμενο διάστημα. Δύο πτώματα βρέθηκαν αρκετά αργότερα.

Η όλη ιστορία θυμίζει λίγο τον δικό μας καθηγητή Λιαντίνη. Οι οπαδοί του Castaneda δεν μιλούν για θάνατο αλλά για αναχώρηση του προς άλλες συνειδησιακές σφαίρες. Υπάρχουν όμως και οι φωνές που τον αντιμετωπίζουν ως άλλον έναν τσαρλατάνο που πουλούσε στο κοινό αυτοβελτίωση και αλλαγή τρόπου ζωής καθώς και άλλες, που θεωρούν ότι επρόκειτο για έναν επικίνδυνο άνθρωπο, του οποίου η αίρεση ήταν εξίσου επικίνδυνη με του Charles Manson, με μόνη διαφορά ότι ο Castaneda οδήγησε ανθρώπους σε αυτοκτονίες και όχι φόνους. Το μυστήριο του θανάτου του δεν βοηθάει στο να βρεθεί μια πιο καθαρή απάντηση, ούτε το μυστήριο της ζωής του: δεν είμαστε 100% σίγουροι για το αληθινό του όνομα και για τόπο/ημερομηνία γέννησης.

Obsidian Kingdom

Όσο κι αν θαυμάζω κι ελκύομαι από τα βιβλία του, δεν προτείνω φυσικά καμία θεωρία σχετικά με τα παραπάνω. Προτρέπω όμως όποιον δεν έχει ασχοληθεί, να δοκιμάσει να σκεφτεί τις δικές του θεωρίες αφού έρθει σε επαφή με το έργο του Carlos Castaneda. Εξάλλου, πολλοί άνθρωποι που επηρεάστηκαν από εκείνον, δεν είναι καθόλου τυχαίοι: ο Jim Morrison (με τον οποίον είχαν γνωριστεί), ο John Lennon, ο Federico Fellini, ο William Burroughs… Θα τολμήσω εδώ να προτείνω και κάποιους συσχετισμούς δικής μου έμπνευσης: διάσπαρτα στοιχεία στο έργο του David Lynch (ειδικά στα Twin Peaks και Mulholland Drive) καθώς και το "Promised Land" των Queensryche, θεωρώ ότι είναι απολύτως εμποτισμένα με το πνεύμα του Castaneda... ίσως επιστρέψουμε με κάποιο άρθρο!

Διάλεξε λοιπόν όποιο μονοπάτι θέλεις, αρκεί να είναι μονοπάτι με καρδιά!  

  • SHARE
  • TWEET