Ο Scorsese επιστρέφει στο Rock + Βία = Ελεγεία με το Vinyl...

...και μας θυμίζει τις αμφιλεγόμενες κινηματογραφικές του μεθόδους

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 13/08/2015 @ 12:01
Για να είμαι ξεκάθαρος δεν μου αρέσει και πολύ το πόσο συνδεδεμένο είναι το rock με την χρήση βίας στο κινηματογράφο και το πώς αυτό έχει τυπωθεί στο μυαλό το κοινού.

Η κάλυψη της βίας με μάσκαρα τη μουσική βοηθά όπως και να το κάνουμε στην ανάδειξη χαρακτήρων της υποκουλτούρας σε είδωλα.

Και μπορεί σκηνοθέτες όπως ο Scorsese να τονίζουν και τις γελοίες και ποταπές πλευρές των γκάνγκστερ -ακόμα και τον εξευτελιστικό τους θάνατο- αλλά όπως είναι φυσιολογικό η εικόνα του πανίσχυρου ανθρώπου που αψηφά τους νόμους και κερδίζει τα πάντα εύκολα και γρήγορα  κυριαρχεί στην συνείδηση της μάζας.

Από την άλλη μεριά, ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο ντοκιμαντέρ. Είναι η άποψη του δημιουργού πάνω σε οποιοδήποτε θέμα και η ωραιοποίηση αυτού ή όχι είναι επιλογή του.

Εμείς πρέπει να είμαστε σε θέση να κρίνουμε τι σκοπό εξυπηρετεί και ποιος ο καλλιτεχνικός ή οποιοσδήποτε άλλος στόχος.

Επιστρέφοντας στην χρήση της μουσικής, το rock έχει συνδεθεί και με πολλά άλλα πράγματα πέραν της βίας, όπως τον ενθουσιασμό, την επανάσταση, την ένταση, την ευφορία (εντάξει, τις περισσότερες φορές την ευφορία που δημιουργούν οι ναρκωτικές ουσίες), την φυγή και την ελευθερία.

Αν κάποιος «τα πάρει» και από καλό παιδί ετοιμάζεται να σπάσει ό,τι βρει μπροστά του, τότε έχει έρθει η ώρα του "Bad To The Bone" ή του "Born To Be Wild".

Αν ο πρωταγωνιστής φτιαχτεί με ναρκωτικά το "Somebody To Love" ή ο Hendrix συνήθως ολοκληρώνει το κάδρο.

Το τραγούδι όμως που η χρήση του αναδεικνύει  με το καλύτερο τρόπο το επικό στοιχείο και πετυχαίνει να ολοκληρώσει ταυτόχρονα την υπόθεση της ταινίας και το συναίσθημα του θεατή είναι το "Gimme Shelter" των Rolling Stones.

Δεν είναι τυχαίο πως ο Scorsese το έχει χρησιμοποιήσει σε τρεις ταινίες του ήδη: Στα "Καλά Παιδιά", το "Casino" και τον "Πληροφοριοδότη"! Στην τελευταία μάλιστα ταινία κέρδισε και το Όσκαρ σκηνοθεσίας χρησιμοποιώντας απλά τα ίδια «κόλπα» με τις προηγούμενες ταινίες, με τις οποίες δεν τα είχε καταφέρει.

Στον κινηματογράφο αντίστοιχου μεγαλείου και χρήσης συνθέσεις συναντάμε μόνο στην κλασική μουσική (εκτός φυσικά από έργα που δημιουργήθηκαν για την ίδια την ταινία και δεν προϋπήρχαν) με κορυφαία παραδείγματα το "Nessun Dorma" του Puccini και το "O Fortuna" του Orff.

Και αν δεν πιστεύετε πως η μουσική δεν ωραιοποιεί την βία δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε την συγκεκριμένη σκηνή από τα "Καλά Παιδιά". Το τέλος του (ηλεκτρικού βεβαίως) "Layla" με το πιάνο και τις κιθάρες των Eric Clapton και Duane Allman ομορφαίνει ακόμα και τον κακοκουρεμένο, παγωμένο και κρεμασμένο από τσιγκέλι Frankie Carbone.

Με τον Mick Jagger επίσης μπλεγμένο στην παραγωγή του "Vinyl" το ερώτημα είναι ένα: Πόσα επεισόδια θα περιμένουμε για να ακούσουμε το "Gimme Shelter"...

Μέχρι τότε μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα 60 δευτερόλεπτα του teaser που -ω τι έκπληξη- είναι τίγκα στο rock και στη βία.
  • SHARE
  • TWEET