Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η αυγή της νέας χιλιετίας έφερε την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για το undergound, παραδοσιακό και επικό heavy metal, με καταλύτη την εξάπλωση του διαδικτύου. Στα χρόνια που ακολούθησαν είδαμε σχεδόν όλες τις μπάντες του χώρου να επανέρχονται στην ενεργό δράση και να δίνουν συναυλίες, οι περισσότερες μάλιστα και στη χώρα μας.
Ωστόσο, δύο από τις σημαντικότερες και πιο αγαπητές μπάντες στους οπαδούς, δεν έδειχναν μέχρι πρότινος ιδιαίτερη διάθεση να επανέλθουν. Ο λόγος φυσικά για τους Αμερικανούς Cirith Ungol και τους Σουηδούς Heavy Load (οι Warlord αποτελούν διαφορετική περίπτωση), με τους μουσικούς αμφότερων των συγκροτημάτων μάλλον να διστάζουν όντας απογοητευμένοι από την κάποτε εξέλιξη των πραγμάτων.
Εν τέλει, μια σειρά παραγόντων, όπως η ύπαρξη tribute συγκροτημάτων και οι αντιδράσεις των οπαδών σε meet 'n' greet κατά την διάρκεια γνωστών για το είδος φεστιβάλ, έκαμψαν τις αντιστάσεις, με τους Cirith Ungol να επανέρχονται πανηγυρικά στο προσκήνιο. Κάπως έτσι, ήταν σχεδόν δεδομένο ότι θα έπεφτε και το κάστρο των Heavy Load. Οι Σουηδοί μάλιστα, δεν αρκούνται στις συναυλίες, αλλά έχουν ήδη ξεκινήσει επιτέλους τις επανακυκλοφορίες, ενώ έχουν στα πλάνα τους νέο δίσκο το 2019.
Με κινητήριο δύναμη τους (όπως πάντα άλλωστε) τους αδελφούς Wahlquist, τον παλιό Torbjörn Ragnesjö στο μπάσο, τον επίσης παλιό Eddy Malm σε ρόλο καλεσμένου και τον νέο Niclas Sunnerberg στις κιθάρες, πάτησαν το σανίδι μετά από 33 ολόκληρα χρόνια στο Keep It True, με το Up The Hammers να έπεται στα τέλη Μαΐου και το Sweden Rock Festival στις αρχές Ιουνίου. Παρά τις ανάμεικτες εντυπώσεις που μεταφέρουν όσοι ταξίδεψαν στην Γερμανία, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε τι θα εξελιχθεί στην σκηνή του Gagarin.
Καθώς οι μέρες πλησιάζουν, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να φρεσκάρουμε την όχι και τόσο εκτενή αλλά υπολογίσιμη σε μέγεθος δισκογραφία των Heavy Load και να θυμιθούμε τι κάνει αυτήν την μπάντα τόσο ξεχωριστή, επιλέγοντας παράλληλα δέκα τραγούδια που θα θέλαμε να ακούσουμε στο Up The Hammers. Κριτήρια της επιλογής μας αποτέλεσαν η καθαρή καλλιτεχνική αξία, το εν δυνάμει συναυλιακό εκτόπισμα, και η όσο τον δυνατόν πληρέστερη αντιπροσώπευση των κυκλοφοριών.
Θ.Ξ.
Storm
"Full Speed At High Level"
Το ντεμπούτο των Heavy Load ίσως να θυμίζει περισσότερο Judas Priest και λιγότερο τα έπη που ακολούθησαν, το γεγονός όμως ότι τότε το ημερολόγιο έδειχνε 1978, το καθιστά ιστορικής σημασίας κειμήλιο και μεγάλο παράσημο για την ίδια την μπάντα. Στοιχεία της μετέπειτα προσέγγισης βέβαια σαφώς και υπάρχουν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το σπονδυλωτό έπος "Storm". Ακόμη και συντομευμένο θα έριχνε ιδανικά τους τόνους και θα προσέφερε τις απαραίτητες ανάσες στο φινάλε, αφού προηγουμένως είχε βγάλει γούστα και είχε προκαλέσει ανατριχίλες με εκείνο το φοβερό, επαναλαμβανόμενο lead.
Heathens From The North
"Metal Conquest"
Μοχθηρό κι επιβλητικό, ετούτο το μελαγχολικό λυρικό κομψοτέχνημα αποτελεί την επιτομή του επικού μετάλλου που έχει δημιουργηθεί για να προκαλεί ανατριχίλες και να τραγουδιέται στίχο-στίχο με υψωμένες τις γροθιές. Με σχεδόν εμβατηριακό ρυθμό, ένα έρπον βασικό riff να το πιεις στο ποτήρι και κιθαριστικά leads που στάζουν θάνατο, σε ρίχνει κατευθείαν στην καμένη γη που άφησαν πίσω τους οι κατακτητές από το βορρά, ρημάζοντας περιουσίες κι εκκλησίες και σφάζοντας ισχυρούς και αδυνάτους. Σ.Κ.
Heavy Metal Angels (In Metal and Leather)
"Death Or Glory"
Ένας αδιαμφισβήτητος heavy metal ύμνος και πιθανότατα το γνωστότερο (μαζί με το "Singing Swords") τραγούδι των viking πολεμάρχων, δεν γίνεται και δεν θα λείπει από την πολυαναμενόμενη συναυλιακή τους επιστροφή. Αντλώντας έμπνευση από το δέρμα και το ατσάλι και εξυψώνοντας την έννοια του metal οπαδού, καταθέτει τόνους ψυχής και παίζεται ιδανικά στο repeat πρωί-μεσημέρι-βράδυ, αλλά και σαν απάντηση σε διάφορους «άνιωθους» για το τι εστί πραγματικό heavy metal. Σ.Κ.
Might For Right
"Death Or Glory"
Περικλείοντας σε κάτι λιγότερο από τρεισήμισι λεπτά ολόκληρο τον '80s power metal ήχο, με το αρχικό μπάσιμο των τυμπάνων και το κεντρικό riff που ακολουθεί να είναι, το λιγότερο, εθιστικά και το Blackmore-ικών προδιαγραφών σόλο του να είναι πανέμορφο μέσα στην απόλυτα λειτουργική απλότητα του, το “Might For Right” αποτελεί προσωπικό κόλλημα και ευσεβή πόθο για τις επερχόμενες εμφανίσεις τους. "I’m stronger, I’m harder, I’m steel" και πιάνουμε πρώτη σειρά κάγκελο, για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι σε ένα θρυλικό σχήμα στο οποίο, εν πολλοίς, οφείλουν την ύπαρξη τους πολλά, γνωστότερα και φημισμένα σουηδικά (και όχι μόνο) σχήματα του παραδοσιακού metal ήχου. Σ.Κ.
Something New
"Death Or Glory"
Υπάρχουν πολλοί κλασικοί δίσκοι που περιλαμβάνουν φιλεράκια. Υπάρχουν και κάποιοι που αποτελούν ορισμό του "all killer, no filler". Οι Heavy Load μπορούν κάλλιστα να υπερηφανεύονται ότι έχουν έναν τέτοιο, και δεν είναι άλλος από το "Death Or Glory". Μεγαλειώδεις μελωδίες παντρεύονται αριστουργηματικά με μονολιθικά ρυθμικά μέρη και το αποτέλεσμα αποτυπώνεται σε εννέα πραγματικά αξιομνημόνευτα τραγούδια. Δεν υπάρχει λοιπόν τραγούδι τούτου του δίσκου που δεν θα θέλαμε να ακούσουμε ζωντανά, καλύτερη επιβεβαίωση όμως από τον στίχο "I've waited so long for this day to come true" δεν υπάρχει. Θ.Ξ.
The Guitar Is My Sword
"Death Or Glory"
Όταν στο αλήστου μνήμης video clip του "Gloves Of Metal" ο Joey DeMaio βγάζει από πάνω του το μπάσο και το μοντάζ μετατρέπει την κίνηση αυτή στο στριφογύρισμα του σπαθιού, πιθανότατα ένας viking γελούσε σκεπτόμενος ότι αυτά τα έχει δει και τα έχει γράψει. Μπορεί το μεγαλείο των Manowar να θεωρείται και να είναι απροσπέλαστο, συσσωρευμένη σοφία όπως αυτή στο ρεφρέν όμως (the guitar is my sword, I'll fight 'til I die, rock 'n' roll is my lord 'til the very last sigh) δεν την συναντάς εύκολα, και όταν σου δοθεί η ευκαιρία θα την ξεστομίσεις αντλώντας κάθε ικμάδα της δύναμής σου, ελπίζοντας ότι θα ακουστείς ίσαμε την Valhalla. Θ.Ξ.
Singing Swords
"Stronger Than Evil"
Πολλές φορές δεν είναι δύσκολο να διακρίνεις γιατί ένα τραγούδι είναι μεγάλο. Δέχομαι ότι με το στρατιωτικό beat είναι σχεδόν σαν να κλέβεις εκκλησία, αλλά η ανάπτυξη του τραγουδιού είναι υποδειγματική. Το riff κουμπώνει στα τύμπανα όπως το σπαθί στην πέτρα και οδηγεί στην ανάπτυξη του δίκασου, κουπλέ, γέφυρα και ρεφρέν σε αφήνουν με το σαγόνι στο πάτωμα και το οργασμικό solo οδηγεί στην κορύφωση. Όταν λέμε "Valhalla calls, I'm on my way" το εννοούμε, για να μην πω ότι έχουμε ήδη φτάσει εκεί. Θ.Ξ.
Stronger Than Evil
"Stronger Than Evil"
Το ομώνυμο έπος από τον τελευταίο μεγάλο δίσκο των Heavy Load πριν από 35 ολόκληρα χρόνια συνοψίζει με τρόπο ιδανικό γιατί αυτή η μπάντα λατρεύεται από τους οπαδούς της. Το μοναδικό επικό συναίσθημα δεν επιβάλλεται διά της δύναμης αλλά αποπνέεται, κατακλύζοντας θαρρείς όλες τις αισθήσεις. Κυριευμένος ο ακροατής από το μουσικό μεγαλείο που μοιάζει συνάμα τόσο κοντινό και τόσο μακρινό, αναλογίζεται ότι μπορεί να μην έζησε την χρυσή εποχή του είδους, νιώθει όπως τυχερός καθώς την βιώνει μέσα από τέτοια αριστουργήματα. Θ.Ξ.
Saturday Night
"Stronger Than Evil"
Τι καλύτερο και πιο ταιριαστό για τις πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις έπειτα από τόσες δεκαετίες από την παρούσα ανεβαστική κομματάρα που αναφέρεται ακριβώς σε κάτι αντίστοιχο; Το "Saturday Night" παραβγάζει γούστα με την παράδοξη (τόσο για τους ίδιους, όσο και για τη συνολική σουηδική σκηνή της εποχής) αισιοδοξία που εκπέμπει κι αυτό δεν μας χαλάει διόλου, καθώς η παιχνιδιάρα κιθάρα που σιγοντάρεται άψογα από τον συνολικά up-tempo, σχεδόν «χορευτικό» του ρυθμό, το κάνει να φαίνεται προορισμένο να αποδίδεται επάνω στη σκηνή κάποιου γεμάτου club. Σ.Κ.
I'm Alive
"Monsters Of The Night"
Μπορεί το main riff να εμπνέεται λίγο παραπάνω από το "Neon Knights", μπορεί το συνολικό το ύφος να φλερτάρει έντονα με πιο εμπορικές μορφές του heavy metal που έκαναν θραύση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εκείνη την εποχή, αλλά είναι γεγονός πως το "I’m Alive" αποτελεί το τελευταίο πραγματικά σπουδαίο επίσημο δείγμα της συνθετικής ικανότητας των Σουηδών θρύλων από τα '80s. Άλλωστε, όντας ο μόνος λόγος για να μνημονεύουμε το "Monsters Of The Night" single μαζί με την υπόλοιπη δισκογραφία τους (μιας και το ομότιτλο δεν ακούγεται), είναι δεδομένο πως το αβίαστο catchiness και οι σολάρες του θα το απογειώσουν σε συναυλιακές συνθήκες. Σ.Κ.
