Walpyrgus

Μπόλικα καλούδια κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό από την Cruz Del Sur, αφού η ιταλική εταιρεία μας απασχολεί τους τελευταίους μήνες με αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Έτσι, η ποιότητα του ντεμπούτου των Walpyrgus, ενός ουσιαστικά alter ego των Twisted Tower Dire (καθώς αποτελούνται από τους Jonny Aune, Scott Waldrop και Jim Hunter των τελευταίων), με τη συμμετοχή των Charley Shackelford (Daylight Dies) και Peter Lemieux σε κιθάρα και τύμπανα, αντίστοιχα, και τη συμβολή του Tom Phillips (των While Heaven Wept), έμοιαζε σχεδόν αναμενόμενη, χάρη και στον πρότερο βίο των συντελεστών του.

Βέβαια, είναι γεγονός πως το "Walpyrgus Nights" είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δίσκου. Ουσιαστικά, το υλικό του άλμπουμ είναι ένα αρκετά φιλόδοξο κράμα του εδραιωμένου NWOBHM ήχου με μπόλικες δόσεις από το punk εκείνης της περιόδου, κάτι σαν οι Misfits να διασκεύαζαν συνθέσεις από τα πρώτα Iron Maiden άλμπουμ. Βέβαια, και η U.S. power στιβαρότητα υπάρχει σε ικανοποιητικό βαθμό, αν και δεν είναι εκείνη που επικρατεί ηχητικά στο μεγαλύτερο μέρος.

Δεδομένα, λοιπόν, ο δίσκος είναι γεμάτος από όμορφα κιθαριστικά θέματα, τα οποία διανθίζουν την εκάστοτε σύνθεση με τις απαραίτητες lead σπόντες που θα τραβήξουν τα βλέμματα των πιο παραδοσιακών. Έτσι, ως προς αυτόν τον τομέα, αλλά κι εκείνο των φωνητικών (με τον Jonny Aune να κάνει μια πολύ αξιόλογη δουλειά στα ερμηνευτικά του καθήκοντα), δύσκολα θα υπάρξουν ενστάσεις, αφού ξεκάθαρα η δουλειά που έγινε είναι αρκετά λεπτομερής και καλοστεκούμενη.

Το θέμα έγκειται στο συνολικό ύφος του "Walpyrgus Nights", αφού αυτή η σύζευξη δύο διαφορετικών κόσμων που επιχειρείται δεν λειτουργεί το ίδιο καλά σε όλες τις περιπτώσεις. Σε συνθέσεις όπως το "Dead Girls" η εντονότατη punk αύρα λειτουργεί απρόσμενα καλά, όπως γενικά και στο "Lauralone" και το πώς αυτό εξελίσσεται. Αντίθετα, θεωρώ πως συνθέσεις όπως το, κατά τ' άλλα γουστόζικο, "Somewhere Under Summerwind" ή το "She Lives" μοιάζουν κάπως αποπροσανατολισμένες, αφού το «δέσιμο» των επιμέρους επιρροών δεν έχει πετύχει με τέτοιο τρόπο ώστε να μπλέκονται αρμονικά μεταξύ τους, δίχως η μία να υπερκαλύπτει ανά στιγμές την άλλη.

Μέσα σε όλα, το καταληκτικό ομότιτλο, με τα έντονα πλήκτρα και τις αναφορές στους While Heaven Wept να μην κρύβονται, δείχνει το πραγματικό δυνητικό επίπεδο της μπάντας, καθώς παρουσιάζει ένα υβρίδιο epic doom punk που αν μελλοντικά τελειοποιηθεί, θα συναρπάσει και τον πλέον δύσπιστο. Μέχρι τότε, όμως, το "Walpyrgus Nights" αποτελεί ένα σχεδόν καλοκαιρινό άκουσμα, που παρά τις υπαρκτές του ατέλειες, αξίζει να ακουστεί από παραδοσιακούς και μη ακροατές των προαναφερθέντων σχημάτων.

Το ακούτε εδώ.