Timo Tolkki's Avalon

Πέρασε κιόλας μια πενταετία από την προηγούμενη φορά που ο Timo Tolkki μας απασχολούσε με κάποια κυκλοφορία του με το Avalon project, ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο σπουδαίος Φινλανδός μουσικός βρέθηκε να αντιμετωπίζει για ακόμη μια φορά τους δαίμονες του, έχοντας σοβαρά προβλήματα υγείας να τον επηρεάζουν. Δισκογραφικά, πάλι, αυτή η πενταετία υπήρξε η λιγότερο παραγωγική για τον πρώην ηγέτη των Stratovarius, καθώς πέραν του απογοητευτικού Chaos Magic project, δεν τον είδαμε να συμμετέχει ενεργά σε κάποια δουλειά του χώρου. Έτσι, στα τελειώματα πια της δεκαετίας, η επανεμφάνιση του Tolkki φαντάζει κάτι περισσότερο από καλοδεχούμενη για κάθε φίλο του ευρωπαϊκού power metal, αφού παρουσιάζει τον ταλαιπωρημένο μουσικό ξανά ικανό να δημιουργήσει, έστω και με σημαντικές βοήθειες πια στο εκτελεστικό κομμάτι.

Έχοντας, λοιπόν, μια καθόλα καταρτισμένη ομάδα Ιταλών session μουσικών (με συμμετοχές σε μπάντες όπως οι Death SS, οι Secret Sphere και οι Eternal Idol) να απαρτίζει την μπάντα και με σπουδαίες guest φωνητικές συμμετοχές σε κάθε σύνθεση (με τους Todd Michael Hall, Anneke Van Giersbergen, Zak Stevens, Mariangela Demurtas, αλλά και τον πρώην τραγουδιστή των Elegy, Eduard Hovinga, να μοιράζονται τα φωνητικά καθήκοντα του άλμπουμ), ο Tolkki φαίνεται να βρίσκει ένα περιβάλλον που τον εμπνέει να γράψει ξανά μουσική, με το αποτέλεσμα του "Return To Eden" να φέρει ανεξίτηλα τη δημιουργική του σφραγίδα.

Μπαίνοντας σε συγκρίσεις με τη δημιουργική του περίοδο μετά τη φυγή του από τους Stratovarius, το νέο άλμπουμ υπολείπεται πραγματικά μονάχα του πρώτου άλμπουμ των Revolution Renaissance, του ντεμπούτου των Avalon και του "The Great Divide" του Allen/Lande project (στο οποίο ο Tolkki ήταν συνθέτης και βασικός εκτελεστής των κιθαριστικών θεμάτων), καθώς η φωνητική ποικιλία των συμμετεχόντων τραγουδιστών και οι πραγματικά καλοδουλεμένες και (προφανώς) καλοπαιγμένες συνθέσεις του δίσκου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια της ροής του.

Σίγουρα, οι κακοπροαίρετοι, κυνικοί ή απλώς απόλυτα ρεαλιστές ίσως βλέπουν το Avalon project ως τους «Avantasia των φτωχών», καθώς το συμφωνικό power metal ύφος (και) του εν λόγω δίσκου φέρνει έντονα τη θύμηση των '90s, ενώ οι όποιες συμμετοχές του φαντάζουν λιγότερο λαμπερές από τις αντίστοιχες του μεγαλεπήβολου project του Tobias Sammet. Προσωπικά, θα διαφωνήσω, καθώς εκτός της σημασίας - σε συναισθηματικό επίπεδο - του να βλέπεις έναν αγαπημένο μουσικό που συντέλεσε τα μέγιστα στην άνοδο (αλλά - μην κρυβόμαστε - και στην πτώση) ενός ολόκληρου υποϊδιώματος αλλά έχει περάσει τόσα πολλά σε προσωπικό επίπεδο, να μπορεί να δημιουργεί σε υψηλό επίπεδο, συγχρόνως, η δουλειά που μας παραθέτει εδώ είναι πραγματικά αξιόλογη στα περιορισμένα πλαίσια του ήχου της.

Προβαίνοντας σε ένα σχόλιο για μερικά επί μέρους χαρακτηριστικά του δίσκου, εξέχοντα ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει στο νέο υλικό ο Todd Michael Hall (των Riot V), ο οποίος συμμετέχει σε τρία συνολικά τραγούδια (και ξεχωρίζει με το καθάρειο της χροιάς και την έκταση του φωνητικού του εύρους. Από την άλλη, η Anneke Van Giersbergen θεωρώ πως παρουσιάζεται κάπως κουρασμένη φωνητικά στις συνθέσεις που τραγουδά, αν και η μαγεία της φωνής της ακόμη υπάρχει έντονη σε κάθε της ερμηνεία, ενώ ο Zak Stevens φαντάζει ως μια σίγουρη ερμηνευτική σταθερά, δίχως ιδιαίτερες όμως κορυφώσεις εδώ.

Θετική κρίνεται και η επιλογή της Mariangela Demurtas των Tristania στις συγκεκριμένες συνθέσεις που τραγουδά, αφού η φωνή της είναι σωστή, ζεστή και δίχως υπερβολές, ενώ ταιριάζει άψογα στο πιο ατμοσφαιρικό/συμφωνικό ύφος των "Godsend" και "Guiding Star" όπου τραγουδά εξ ολοκλήρου. Για το τέλος, άφησα τη μεγαλύτερη έκπληξη της κυκλοφορίας, τον σχεδόν λησμονημένο Eduard Hovinga (ex-Elegy, Mother Of Sin), ο οποίος επανεμφανίζεται επισήμως έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία στη δισκογραφία, τραγουδά στα πιο euro-power κομμάτια του άλμπουμ (τα "Limits" και "Give Me Hope") και φέρνει δάκρυα συγκίνησης στα μάτια όσων τον είχαμε μάθει - κι αγαπήσει - για τις τρομερές υψίφωνες ερμηνείες του στα "Labyrinth Of Dreams", "Supremacy" και "Lost" των Elegy.

Συνοψίζοντας, το "Return To Eden" σβήνει τις μνήμες του μετριότατου δισκογραφικού προκατόχου του, επιστρέφοντας τον Timo Tolkki στη δισκογραφική παραγωγή με τον καλύτερο - τηρουμένων των συνθηκών - τρόπο. Σίγουρα, λοιπόν, οι φίλοι του είδους, αλλά και οι πιστοί ακόλουθοι των μουσικών προτάσεων που παρουσιάζει κατά καιρούς ο Φινλανδός κιθαρίστας θα ευχαριστηθούν τις ακροάσεις ενός άλμπουμ που ξέρει ακριβώς σε ποιο κοινό απευθύνεται, φροντίζοντας να του προσφέρει επαρκέστατους μουσικά λόγους ώστε να το ικανοποιήσει.