Soulfly

Ο Cavalera κυκλοφορεί το δέκατο άλμπουμ των Soulfly σε δεκαεπτά χρόνια πορείας και, συγκαταλέγοντας άλλες τρεις δουλειές με τους Cavalera Conspiracy και μια ακόμα με τους Killer Be Killed, για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι η παραγωγικότητα. Κι αν μέχρι το πέμπτο κατά σειρά άλμπουμ των Soulfly ("Dark Ages") φαινόταν αδύνατο να βγάλει μέτριο άλμπουμ, έκτοτε δεν έχει κυκλοφορήσει πραγματικά καλή δουλειά. Μοναδική αναλαμπή, η περσινή καταπληκτική σύμπραξή του στους Killer Be Killed, που εντούτοις δεν είναι 100% δική του υπόθεση.

Επιστρέφοντας στο κανονικό μοτίβο των κυκλοφοριών των Soulfly, ο Max συνεχίζει να επιμένει στην μονοδιάστατα επιθετική πλευρά του συγκροτήματος, που φαινομενικά δεν έχει κάτι το μεμπτό, αλλά στην πραγματικότητα περιορίζει την μπάντα και τις ιδέες του.

Αν κάτι διαφοροποιεί το "Archangel" από τους πρόσφατους προκατόχους του, αυτό είναι η καλύτερη συνοχή που παρουσιάζει, οι σχετικά μειωμένες guest συμμετοχές και κυρίως μια προσπάθεια να αποδώσει μια «βιβλική» (όπως την λέει ο Max) ατμόσφαιρα, με διάσπαρτα χορωδιακά και symphonic στοιχεία είτε μέσα στα τραγούδια, είτε ως γέφυρες μεταξύ αυτών. Μην φανταστεί κανείς ενορχηστρώσεις επιπέδου Septicflesh, αλλά σε κάθε περίπτωση έχουν αντικαταστήσει πλήρως τα tribal στοιχεία, που δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα.

Σε αυτό το μοτίβο κινούνται τραγούδια σαν το "Archangel" ή το "Sodomites", για την brutal φύση του οποίου στρατολογήθηκε ο πρώτος καλεσμένος, ο Todd Jones των Nails. Αντίστοιχα, το "Ishtar Rising", το "Shamash" και το "Bethlehem's Blood" βασίζονται τις ανατολίτικες θεματολογίες που πάντα ενέπνεαν τον Max, όπως και και τα "Titans" και "Mother Of Dragons" για τη θεματολογία των οποίων μιλάνε οι τίτλοι από μόνοι τους.

Παράλληλα, υπάρχουν και τα πιο «χύμα» τραγούδια σαν το "We Sold Our Soul To Metal" (με σαφή αναφορά στους Black Sabbath, στον τίτλο) και το "Live Life Hard", όπου ο Matt Young των King Parrot βγάζει κάτι μεταξύ γέλιου και υπερβολικής πώρωσης στην ερμηνεία του. Τα συγκεκριμένα τραγούδια μάλλον χαλάνε λίγο την θεματική συνοχή του άλμπουμ και αποτελούν συνθέσεις της σειράς.

Το καλό είναι ότι το άλμπουμ διαρκεί λίγο πάνω από μισή ώρα και δεν καταφέρνει να κουράσει, κι αν κάτι πραγματικά ξεχωρίζει αυτό είναι το καταπληκτικό εξώφυλλο του Eliran Kantor. Βεβαίως, θα σκεφτεί κανείς πως αυτά τα δυο είναι τα δυνατά σημεία της κυκλοφορίας κάτι δεν πάει καλά, αλλά νομίζω πως όσοι ασχολούνται σταθερά με την δισκογραφία των Soulfly, μάλλον ήταν προετοιμασμένοι για αυτό το αποτέλεσμα.

Συμπληρώθηκαν πέντε μέτρια άλμπουμ, μετά από πέντε καταπληκτικά και για κάποιον λόγο αυτή είναι η πιο αισιόδοξη σκέψη που μπορώ να κάνω για φανταστώ πιο ενδιαφέρον το δισκογραφικό μέλλον των Soulfly.