Metal Church

Οι εκ του Seattle αρχικά ορμώμενοι Metal Church πάντα εκπροσωπούσαν επάξια τον heavy χώρο, με αρκετές thrash πινελιές και έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κυκλοφορήσουν αξιολογότατες δουλειές που τους έχουν ανάγει σε έναν από τους κυριότερους πρεσβευτές του αμερικάνικου metal.

Στο "XI" έχουμε την επανεμφάνιση του Mike Howe πίσω από το μικρόφωνο μετά την αποχώρησή του το 1994. Η αποχή του μάλιστα από τα πράγματα είναι και αυτή που δημιούργησε εύλογες απορίες, τόσο για την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν η ιδιαίτερη φωνή του, όσο και για την αλληλεπίδραση του με το Kurdt Vanderhoof, με τον οποίο δεν είχε ξαναδουλέψει.

Η νέα δουλειά των Metal Church τελικά σε κερδίζει με το καλημέρα καθώς ο ήχος του δίσκου είναι εμφανέστατα οικείος για τον οπαδό της μπάντας. Το ala Annihilator εναρκτήριο riff του "Reset" σου κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον και πλέον όταν μπαίνει και η φωνή του Howe, νιώθεις ανακούφιση αφού οι όποιοι φόβοι για την κατάστασή της εξανεμίζονται. Το ρυθμικό μέρος δια χειρός Jeff Plate και Steve Unger είναι πολύ δεμένο (καταιγιστικό ανά σημεία)  και υπηρετεί πιστά τον σκοπό του, που δεν είναι άλλος από το να στρώσει τα σωστά θεμέλια για να πατήσουν τα heavy riff των Vanderhoof/Van Zandt.

Η up-tempo τριπλέτα που ανοίγει τον δίσκο των "Reset", "Killing Your Time" και "No Tomorrow" πιστοποιεί την ποιότητα της μπάντας και κάνει ξεκάθαρο πως το συγκεκριμένο line-up μπορεί και συνεργάζεται άψογα. Ιδιαίτερα το τρίτο, αποπνέει έντονα την αύρα των δύο πρώτων δίσκων με τις εμβόλιμες ακουστικές κιθάρες, τις αυξομειώσεις στην ταχύτητα και το πολύ καλό solo. 

Αλλά τα καλά δεν σταματούν εκεί. Αμέσως μετά ακολουθεί ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια από τον δίσκο, το επτάλεπτο "Signal Path". Η δραματική ακουστική εισαγωγή θα οδηγήσει σε ένα φοβερό riff και γενικότερα πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο τραγούδι με ωραίες φωνητικές μελωδίες, καλή εξέλιξη και φέρνει έντονα σε εποχές "The Human Factor", "Blessing In Disguise" και "Hanging In The Balance".

Σίγουρα δεν είναι όλες οι στιγμές της νέας κυκλοφορίας φοβερές και τρομερές, αλλά για κάθε ψιλο-αδιάφορο "Sky Falls In" ή "Shadow" πάντα θα υπάρχει ένα "Needle & Suture" και "Soul Eating Machine" για να επαναφέρουν την τάξη. Ο δίσκος έχει τουλάχιστον επτά φοβερά τραγούδια σε σύνολο έντεκα, οπότε το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό. Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε πως τα υπόλοιπα δεν είναι ακριβώς filler, απλώς δεν εντυπωσιάζουν τόσο όσο οι πολύ δυνατές συνθέσεις.. 

Μιλώντας λοιπόν γενικά για το "XI" είναι ξεκάθαρο πως ο ήχος πάει περισσότερο προς την Howe εποχή (1988-1994) και προσωπικά είναι αυτός που ευχαριστήθηκα περισσότερο από το "Hanging In The Balance" και πέρα. Οριακά λοιπόν όχι "Rocking Επιλογή", αλλά σίγουρα άλμπουμ που πρέπει να ακούσει κάποιος καθώς περιέχει κάποια φοβερά τραγούδια που μελλοντικά ίσως και να τα κατατάσσουμε ανάμεσα στα κλασικά των Metal Church.