Katatonia

Μπορεί άραγε ένας βασιλιάς, να κρατήσει την δύναμη και την εξουσία του εάν του αφαιρεθεί το στέμμα και ο θρόνος; Αυτό φαίνεται να πιστεύουν οι Katatonia, δημιουργώντας μια πιο ατμοσφαιρική και ambient εκδοχή του τελευταίου δίσκου τους, "Dead End Kings".

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των Katatonia στους τελευταίους κυρίως δίσκους τους είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν τραγούδια που συνδυάζουν επιτυχώς επιθετικές στιγμές με δυνατά riffs και τύμπανα, με αιθέριες και μελαγχολικές μελωδίες που ντύνονται με ένα ατμοσφαιρικό πέπλο πλήκτρων και φωνητικών. Παρότι όμως αυτές οι στιγμές έντασης και ηρεμίας είναι χαρακτηριστικό των συνθέσεων των Κatatonia, οι ίδιοι θεώρησαν κατά τη δημιουργία του "Dead End Kings", πως η ατμόσφαιρα και οι μελωδίες των κομματιών είναι αρκετά ισχυρές, και πολλές φορές κρύβονται πίσω από τις ρυθμικές κιθάρες και τα επιθετικά τύμπανα.

Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να απογυμνώσουν τις συνθέσεις από τα metal στοιχεία τους, αφαιρώντας κυρίως τα τύμπανα και τις ρυθμικές κιθάρες και δίνοντας έμφαση στα πολυεπίπεδα πλήκτρα και τα φωνητικά του Jonas Renkse. Όπως και το "Dead End Kings", το άλμπουμ αυτό είναι ποιοτικό από την αρχή έως το τέλος, γεγονός που αποδεικνύει και την δύναμη των αρχικών συνθέσεων. Αυτό που αλλάζει αισθητά είναι η ισορροπία μεταξύ δυνατών και ήπιων στιγμών, αφού απουσιάζει η ένταση που προσδίδουν σε κάποια κομμάτια οι ρυθμικές κιθάρες και τα τύμπανα, στοιχείο που ισοσταθμίζεται όμως από την αυξημένη συναισθηματική φόρτιση που αναδεικνύεται με τις νέες ενορχηστρώσεις.

Φυσικά, όταν έχουμε να κάνουμε με μια τόσο διαφορετική προσέγγιση στην ενορχήστρωση, το αποτέλεσμα σε κάποια κομμάτια ενισχύει την τελική εντύπωση και σε άλλα ίσως αφαιρεί κάτι από την δύναμη τους. Κομμάτια όπως το "The Racing Heart" και "Lethean" που στο "Dead End Kings" αποτελούν μοναδικές στιγμές λόγω της αντίθεσης μεταξύ απαλών κουπλέ και δυνατών ρεφραίν, χάνουν λίγη από την δυναμική τους, διατηρώντας όμως τις ισχυρές μελωδίες τους.

Από την άλλη πλευρά, μερικά κομμάτια που μπορεί να μην εντυπωσίασαν τόσο στο "Dead End Kings" ανεβαίνουν επίπεδο με τις ενισχυμένες από τις ακουστικές κιθάρες μελωδίες τους και μεταμορφώνονται σε υψηλής συναισθηματικής φόρτισης συνθέσεις. Οι ambient προσεγγίσεις των "Hypnone", "Leech", "Ambitions" είναι αντιπροσωπευτικά παραδείγματα κομματιών που επωφελούνται από αυτή την αλλαγή στον ήχο τους, ενισχύοντας τον μελαγχολικό τους χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα που τα διακρίνει.

Πιθανότατα το "Dethroned & Uncrowned" να μην είναι ένα άλμπουμ για όλους. Εάν ο ακροατής περιμένει να ακούσει έναν metal δίσκο, θα απογοητευτεί. Oι Katatonia κάνουν ένα θαρραλέο πείραμα, δείχνοντας τις progressive ανησυχίες τους που τους οδηγούν σε μονοπάτια διαφορετικά, αλλά συνάμα γοητευτικά. Πρόκειται για έναν όμορφο δίσκο, ο οποίος πέραν της μοναδικής του ποιότητας λειτουργεί και ως υπόσχεση για το μέλλον του συγκροτήματος, που δεν διστάζει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να πειραματιστεί με τον ήχο του.

Ένας δίσκος που θα συντροφεύσει πολλά φθινοπωρινά ταξίδια και κρύες χειμερινές νύκτες με την απαράμιλλη ομορφιά του.