Fen

Είναι μια από τις καλύτερες βρετανικές μπάντες του μοντέρνου και ατμοσφαιρικού black metal ήχου. Αυτός εδώ είναι ο πέμπτος ολοκληρωμένος δίσκος τους. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που δεν έχει κυκλοφορήσει τίποτα κακό. Πολύ καλές οι πρώτες τους δουλειές "The Malediction Fields" και "Epoch". Λίγο πιο απλά, αλλά επίσης καλά, τα "Dustwalker" και "Carrion Skies" που ακολούθησαν. Κανένας από τους παραπάνω δεν είναι άσχημος, ούτε καν μέτριος δίσκος.

Οι Fen, λοιπόν, πάλι έφτιαξαν κάτι καλοδουλεμένο και παρουσιάζουν έξι ποιοτικές συνθέσεις. Στις συλλεκτικές και περιορισμένες εκδόσεις της κυκλοφορίας θα ακούσεις άλλα τέσσερα κομμάτια σαν δώρο. Για την ακρίβεια, το "The Keening Soils", που απορώ γιατί δεν μπήκε κανονικά στον δίσκο, και τρεις ακουστικές μικρές γέφυρες που απλά πιάνουν χώρο ως αρκετά ξέμπαρκες με το υπόλοιπο.

Από τα πρώτα ακούσματα, λοιπόν, αντιλαμβάνεσαι ότι στιχουργικά, παικτικά, συνθετικά και σε επίπεδο έμπνευσης είναι όλα αρκετά δουλεμένα. Δέσιμο post-rock χτισίματος και ηχοτοπίων με black ατμόσφαιρες, ταχύτητες και φωνητικά. Βρωμιά και shoegaze θόρυβος πίσω από σκόρπιες προοδευτικές ιδέες. Θα το έβαζα πολύ κοντά με τον νέο δίσκο των Wiegedood επιλέγοντας το "De Doden Hebben Het Goed II" σαν πιο σάπιο και αυτό σαν περισσότερο ατμοσφαιρικό.

Τα κομμάτια είναι μεγάλα χρονικά μιας και μόνο ένα εξ αυτών πέφτει κάτω από τα δέκα λεπτά σε διάρκεια και έχουν όλα τα στοιχεία του black metal για μη μεταλλάδες. Αλλού διακρίνεις τη μελαγχολία και αλλού το μίσος. Τα σκαμπανεβάσματα που καταλήγουν σε ακραία κρεσέντο είναι λυτρωτικά. Τα τύμπανα μερικές φορές σε αρπάζουν από τα μούτρα. Οι φωνές, ποικίλες και απόμακρες όπως ακριβώς πρέπει. Οι μουσικοί δείχνουν ότι έχουν ικανότητες και εκτός του ότι ρυθμικά και σαν σύνολο τα περισσότερα κομμάτια μοιάζουν μεταξύ τους, το τελικό αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Θα ξεχωρίσω απλά το κομμάτι "II (Penance)", σαν το πιο εντυπωσιακό αλλά και γιατί μαζί με το προηγούμενο ("I (Pathway")) φτιάχνουν κάτι που μου θύμισε τα καλά των Aggaloch. Επίσης επιβλητικό είναι και το "IV (Intermed)" το οποίο καταφέρνει να ξεφύγει αρκετά από το σύνολο. Δείχνει πιο ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα και οι μελωδίες του δεν είναι καθόλου απλές ή παρόμοιες με τα υπόλοιπα. Τα "ΙΙΙ" και "V" που παρεμβάλλονται κυμαίνονται και διατηρούνται στο ίδιο πάντα καλό επίπεδο, χωρίς να υπερτερούν των άλλων. Σαν τελευταίο κομμάτι θα προτιμούσα το "The Keening Soils" από τα bonus, αντί του σχετικά ρηχού "VI (Sight)", αλλά εφόσον μπορώ να ακούω και τα δύο, δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Άρχισε να καλοκαιριάζει στη χώρα μας και τετοιες δουλειές δεν ταιριάζουν απολυτα. Αυτή, ομως, η προσπάθεια ειναι αρκετά ομορφη και ξεχωρίζει στον χώρο πανεύκολα.

Bandcamp