Daphne And The Fuzz
Daphne And The Fuzz
Λίγο blues, λίγο soul, πολύ pop, υπό το βλέμμα του Abbey Road των Beatles
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Daphne And The Fuzz καταφθάνει σε μια εποχή που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, προσπαθούμε να επανασχηματίσουμε τον βηματισμό μας σε αχαρτογράφητους κοινωνικούς ορίζοντες. Φιλτράροντας ό,τι το μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν μας έχει αφήσει παρακαταθήκη και ατενίζοντας το μέλλον, ζούμε στο παρόν. Η μαγεία, κάποιος θα πει, βρίσκεται στον συγκερασμό των εκλεκτών αποσταγμάτων της ως άνω ζύμωσης.
Αυτό, λοιπόν, το ντεμπούτο, ομώνυμο άμπουμ των Daphne And The Fuzz συγκεράσει στα 10 τραγούδια του, μουσικά αποστάγματα των περασμένων εξήντα και πλέον χρόνων, με τη φρεσκάδα και τη νιότη των δημιουργών του. Έχοντας στις αποσκευές τους κάτι από τα blues, τη soul, την pop της δεκαετίας του '60, τον ήχο του mellotron, τους Beatles του "Abbey Road", χαιρετίζουν το σήμερα, αποδίδοντάς του την ενθύμηση της μουσικής ιστορίας, μέσα από τα ακόρντα του μοντερνισμού.
Η Δάφνη Λάζου υπογράφει τους στίχους, «που διηγούνται ιστορίες για τον έρωτα, την ενηλικίωση, τις προσδοκίες και τα μεγάλα όνειρα», όπως χαρακτηριστικά αναγράφει το δελτίο τύπου. Με τη φωνή της, μας παρασύρει σ’ έναν κόσμο αγνό, έναν κόσμο αθωότητας και ανεμελειάς. Το πιο ρυθμικό, groovy και κάπως λυτρωτικό "Burn Down Your House" ανοίγει τον δίσκο. Το εξόριστο "Exile", του οποίου η ατμόσφαιρα, για κάποιο λόγο μου φέρνει στο νου τους Hooverphonic, το αργόσυρτο "Unexistable", με πιο soul φωνητικά, αλλά και το καταπληκτικό "Purple Lighting", κάνουν αυτόν τον δίσκο κομμάτι της δισκοθήκης, που ρίχνει φως στην ημιφωτισμένη καθημερινότητά μας.
Εξάλλου, τούτο συμπυκνώνει το εξώφυλλο, όπου στο γκρίζο φόντο ενός τοπίου, έχουν ακατάστατα ζωγραφιστεί -με χρώματα- τo όνειρο του ουρανού, των πουλιών, των λουλουδιών, αλλά και η ανθρώπινη παρουσία, όπως τα αποτυπώνει κάποιο παιδικό χέρι. Το ευχάριστο ανοιξιάτικο, πρωινό άκουσμα του δίσκου, που αποτελεί τη συνέχεια του single των Daphne And The Fuzz, "Doop Doop" (2013), με το οποίο τους γνωρίσαμε, κάτι θα μας θυμίσει, κάτι που κουβαλάμε από παιδιά, κάτι που θα απολαύσουμε στο μελωδικό μας χάος!
