C.O.D.E

Από το σκοτεινιασμένο electro-pop στο ντεμπούτο μιας «Κρητογενούς» μπάντας μπορεί να αναβλύζει μια ανισσόροπη νοσηρή θαλπωρή. Τα τρία μέλη των C.O.D.E συνδέει μια ισχυρή χημεία ηχητικής βεβαιότητας. Έχουν ορίσει με σαφήνεια το μουσικό τους σύμπαν και με περιγραφική ακρίβεια το υπογραμμίζουν, τόσο στα αρχικά του ονόματός τους, όσο και στον επεξηγηματικό τίτλο του άλμπουμ, που τους συστήνει υπογείως στην αφιλόξενη ελληνική δισκογραφία.

Επιμελημένη ηλεκτρονική μουσική, μυστηριακή αλλά τοποθετημένη, που κεντρίζεται από ψευδοindustrial εμμονές και βαλτωμένες metal καταπτώσεις. Η φωνή της νύμφης Βίκυς Φυσίκα δαμάζει το ρομαντικό ακανθώδες μουσικό πλέγμα. Χρησιμοποιεί ευφυώς το πρωτογενές υλικό υπερελληνικής pop άρθρωσης και επιδεικνύει μια αβίαστη φλογερή γοητεία, που υπερνικά την αθωότητά της.

Η μαεστρία της ηχητικής αλχημείας, δυστυχώς, υπογραμμίζει τη συνθετική ανακρίβεια, καθώς συχνά οι ιδέες πνίγονται στην προσπάθεια να συνυπάρξουν και ενίοτε κλονίζουν τη ροή του τραγουδιού, στο βωμό μιας αχρείαστης αναζήτησης πολυπλοκότητας. Στην πραγματικότητα, η έκπληξη του εντυπωσιακού ύφους της μπάντας δημιουργεί υψηλές προσδοκίες, που αρχίζουν να «πληρώνονται» στο groove του "Faces", στην πολυτέλεια του "No Bliss" και στο ανθυγιεινό χορευτικό πένθος του "Stylish Lies".

Οι κόπιες του "Culture Of Digital Elegance" κινήθηκαν με ρυθμούς χελώνας, από τη γέννησή του το 2007, ως την ευρύτερη διανομή του το 2008 και το πρόσφατο χαμπάρι του μουσικού Τύπου. Αντιθέτως, η ευθαλής ανώριμη μαγεία των C.O.D.E λειτουργεί με εύφλεκτη αμεσότητα.