Illusory: «Το ελληνικό metal ακόμα δεν λαμβάνει αυτά που αξίζει!»

Σε λίγο καιρό αναμένουμε τη νέα σας κυκλοφορία, "Polysyllabic". Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την επιλογή του τίτλου που ασφαλώς ακούγεται ιδιαίτερα ελληνικός;

Κώστας Κούλης: Πέρα από όλα και πάνω από όλα, ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και σας ευχόμαστε πολλές επιτυχίες! Όχι μόνο ακούγεται ελληνικός, στην ουσία είναι ελληνικός ο τίτλος, αφού προφανώς πρόκειται για τη λέξη «πολυσύλλαβος», η οποία μας «προέκυψε» όταν ο Γιώργος Παπαντώνης (κιθάρες) ήλθε στο στούντιο με μία σύνθεση με τίτλο "Polysyllabic Thoughts". Δουλεύοντας όλη η μπάντα πάνω στη σύνθεση (πάγια τακτική μας όπως και του συντριπτικού ποσοστού των συγκροτημάτων), αρχίσαμε να γοητευόμαστε από τον συγκεκριμένο τίτλο. Κάποια στιγμή, συζητώντας για το όνομα του νέου δίσκου, έπεσε και ο εν λόγω τίτλος στο τραπέζι. Η αμέσως επόμενη πρόταση ήταν να ονομάσουμε τον δίσκο με μία μόνο λέξη... "Polysyllabic". Μας άρεσε πολύ σαν ιδέα, θεωρούμε ότι ακούγεται εντυπωσιακό και ότι η ελληνική της ρίζα έχει πρακτικά διεθνή εμβέλεια. Συν το γεγονός ότι το άλμπουμ είναι πολυ-επίπεδο και μωσαϊκό ιδεών και μελωδιών... Αυτά κάνουν τον τίτλο να φαίνεται και να ακούγεται ακόμα πιο ταιριαστός.

Το προηγούμενο σας άλμπουμ, "The Ivory Tower", είχε μια κεντρική ιστορία κι έναν πρωταγωνιστή που σε καλούσε να ταυτιστείς μαζί του. Θα συναντήσουμε κάτι ανάλογο στο "Polysyllabic";

Δημήτρης Θεοδώρου: Όχι... Δεν ξέρω αν θα ξανακάνουμε στο μέλλον ένα ακόμα concept άλμπουμ, αλλά το "Polysyllabic" πραγματεύεται στιχουργικά διάφορα θέματα. Βέβαια υπάρχει ένα κομμάτι στο άλμπουμ, μέσα από το οποίο συνεχίζεται η ιστορία του Steven (ο πρωταγωνιστής του concept), από εκεί που την αφήσαμε στο "The Ivory Tower". Έχουμε αποφασίσει σε κάθε μας άλμπουμ να υπάρχουν ένα-δύο κομμάτια, τα οποία στιχουργικά να ασχολούνται με τον Steven και την πορεία της ζωής του. Υπάρχει και η ιδέα έκδοσης βιβλίου γύρω από τη ζωή του, αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή...

Από την εμπειρία σας σε συναυλίες εκτός των συνόρων πιστεύετε ότι το ελληνικό metal αντιμετωπίζεται με αρνητική διάθεση από τους μη Έλληνες ακροατές και promoters;

Δημήτρης Θεοδώρου: Δυστυχώς η μπάντα μας δεν έχει ακόμα καταφέρει να παίξει ζωντανά κάπου στο εξωτερικό. Είχαμε μία καλή ευκαιρία το 2013, μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ, αλλά κάποια διαδικαστικά και οικονομικής φύσεως προβλήματα δεν μας το επέτρεψαν. Πιστεύουμε ότι μετά την κυκλοφορία του "Polysyllabic" και με κάποιες σωστές κινήσεις που θα γίνουν, θα μπορέσουμε να κάνουμε και αυτό το βήμα. Από όσα γνωρίζω, η διάθεση των «ξένων» σίγουρα δεν είναι αυτή που ήταν, αλλά σε αυτή τη σχέση έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ακόμα δεν λαμβάνουμε αυτά που αξίζουμε! Οι ελληνικές metal μπάντες έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια τα «δόντια» τους, τον επαγγελματισμό και την αφοσίωςή τους. Παικτικά δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από αντίστοιχες μπάντες του εξωτερικού, ίσως και ποτέ να μην είχαμε. Οι παραγωγές είναι πια άρτιες, η σκηνική παρουσία εξαιρετική, ακόμα και η αγγλική προφορά κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Θέλω να πιστεύω ότι πολύ σύντομα τα πράγματα θα αλλάξουν δραστικά, ευκαιρίες θα δοθούν και οι πόρτες θα ανοίξουν.

Θα θέλατε να μας πείτε ποιά είναι τα αγαπημένα σας άλμπουμ για φέτος που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για την μουσική των Illusory;

Κώστας Κούλης: Ό,τι ακούμε αποτελεί για εμάς επιρροή και είναι κάτι που κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Το αν θα αποτελέσει έμπνευση είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία, πλην όμως, επειδή ακριβώς οι έξι μας έχουμε την ίδια θεώρηση για τη μουσική πάνω-κάτω, αυτά που ακούμε εντυπώνονται και αποτυπώνονται και μένουν ή ακολουθούνται. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει, καινούργιες νότες δεν έχουν ανακαλυφθεί, κατά συνέπεια κάτι μπορεί να θυμίζει κάτι άλλο, άλλοτε έκδηλα, άλλοτε αόριστα. Όπως όλοι, έτσι κι εμείς εντυπωσιαστήκαμε από τα άλμπουμ των Iron Maiden, των Slayer, των Queensryche και πολλών ακόμα παλιών αλλά και καινούργιων σχημάτων. Πηγή έμπνευσης για μας όμως είναι οι ίδιες οι μπάντες, όπως και το περιβάλλον μας και η αλληλεπίδρασή μας με άλλους μουσικούς, με άλλους ανθρώπους γενικότερα. Ο οίστρος είναι καθαρά θέμα συνθηκών.

Γιώργος Παπαντώνης: Για εμένα, τα τέσσερα άλμπουμ που ξεχώρισα για το 2015 είναι Iron Maiden - "The Book Of Souls", Saxon - "Battering Ram", Thunder - "Wonder Day" και W.Α.S.P. - "Golgotha". Οι Thunder δεν έχουν το στυλ που θα μπορούσε να επηρεάσει τους Illusory, αλλά σίγουρα οι άλλες κυκλοφορίες είναι επιδραστικές και θα επηρεάσουν αρκετούς στο μέλλον. Βέβαια, αυτό είναι προσωπική άποψη και οι υπόλοιποι πέντε της μπάντας θα έχουν κάποια άλλη επιρροή, πράγμα που σημαίνει ότι συνδυάζοντας τις ιδέες μας θα βγει το αποτέλεσμα στη δουλειά μας.

Δημήτρης Θεοδώρου: Για εμένα, Iron Maiden - "The Book Of Souls", Queensryche - "Condition Human", Saxon - "Battering Ram", Toto - "XIV", W.A.S.P. - "Golgotha", Annihilator - "Suicide Society". Δεν ξέρω κατά πόσο αυτά τα άλμπουμ θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσής μας, σίγουρα όμως αυτές οι μπάντες ήταν πάντα μέρος των επιρροών μου. Αναμένω αγωνιωδώς νέες δουλειές από Metallica και Savatage (πάντα με την ελπίδα)!

Πριν λίγο καιρό το Rocking.gr είχε την χαρά να σας φιλοξενήσει στο Samcro Festival. Ποιές αναμνήσεις σας μένουν από εκείνη τη βραδιά;

Γιώργος Παπαντώνης: Καταρχάς συγχαρητήρια στο Rocking, γιατί η οργάνωση και η παραγωγή του Samcro ήταν απίστευτη! Το συναίσθημα που έμεινε μετά από εκείνη τη βραδιά ήταν απλά υπέροχο. Το να παίζεις σε ένα μαγαζί sold out και ο κόσμος να αντιδρά με θέρμη και αγάπη είναι ό,τι καλύτερο για έναν μουσικό, ακόμα και όταν δεν παρουσιάζει δικιά του δουλειά. Βέβαια και στο δικό μας κομμάτι η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ασύλληπτη. Γενικά φύγαμε από το Κύτταρο με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.

Πόσο εφικτό είναι να παράγεις μουσική μέσα στην Ελλάδα του 2015;

Γιώργος Παπαντώνης: Γενικότερα η δημιουργία της μουσικής έχει απλοποιηθεί πάρα πολύ σήμερα. Είναι πολύ εύκολο για τον καθένα να γράψει σε ένα PC στο σπίτι του και με την κατάλληλη επεξεργασία να παρουσιάσει μια αξιοπρεπή δουλειά. Αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό, γιατί ο μουσικός δεν είναι απαραίτητο να δώσει μια περιουσία για να ηχογραφήσει... Κακό, γιατί βγαίνουν τόσα πολλά πράγματα που δεν προλαβαίνεις να τα παρακολουθήσεις και φυσικά στον σωρό θα υπάρξουν και «σκουπίδια».

Τι είναι αυτό που σας κρατάει μαζί; Τι είναι αυτό που σας κάνει να θέλετε να συνεχίζετε να κάνετε αυτό που κάνετε;

Κώστας Κούλης: Η μουσική είναι ένα ακριβό «χόμπι» και αυτό το γνωρίζουν όλα τα παιδιά που ασχολούνται. Μπορώ από τώρα να «ακούσω» όλους τους φίλους και τις φίλες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές και αναστενάζουν. Μπορούμε να τους καταλάβουμε απόλυτα. Έχουμε δαπανήσει πολύ ιδρώτα, πόνο και χρήμα για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει και δεν θα σταματήσουμε επειδή, πολύ απλά, μας αρέσει! Η μουσική είναι δημιουργία, είναι για μας αυτό που μας κρατάει πάντα νέους. Σαν συγκρότημα υπάρχουμε πολλά χρόνια και σκοπεύουμε να συνεχίσουμε για ακόμα περισσότερα. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνουμε, που στηρίζουν αυτό που κάνουμε, που έρχονται στις συναυλίες μας, που αγοράζουν τα άλμπουμ και το merchandise. Η αγάπη τους και η στήριξή τους είναι για μας η τονωτική ένεση που μας προτρέπει για ακόμα περισσότερα. Όταν λαμβάνουμε μηνύματα από παιδιά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που εξάρουν την προσπάθειά μας, όταν μαθαίνουμε ότι άνθρωποι ταξίδεψαν από το εξωτερικό για να μας δουν να παίζουμε και να μας γνωρίσουν... Τότε δεν είναι δυνατό να μην αισθανθούμε καταπληκτικά, δεν είναι δυνατό να μην «φουσκώσουμε» από υπερηφάνεια. Για ένα σχήμα που ξεκίνησε μόλις πριν λίγο καιρό να δραστηριοποιείται δισκογραφικά -πέρα από το επίσης δραστήριο παρελθόν συναυλιακά- αυτό αποτελεί δικαίωση και λόγο ύπαρξης και συνεχούς προόδου. Οι έξι μας είμαστε οικογένεια, είμαστε συγκρότημα, είμαστε μαζί! Ευχαριστούμε και πάλι για τον χρόνο σας και ευχόμαστε καλή χρονιά σε σας και τους αναγνώστες σας!

Shine On The Ivories!

Δημήτρης Θεοδώρου - φωνή 
Γιώργος Παπαντώνης - κιθάρα 
Γρηγόρης Μπάκος - κιθάρα 
Γιώργος Κωνσταντακέλος - πλήκτρα
Νικήτας Δάνος - μπάσο 
Κώστας Κούλης - τύμπανα