Windy And Carl

Η Windy Weber και ο Carl Hultgren αποτελούν ένα από εκείνα τα σχήματα που δικαιούνται να αποκαλούνται θρυλικά: όχι γιατί στην καριέρα τους βίωσαν πλατίνες και μεγάλα στάδια αλλά επειδή όταν ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του '90, η μουσική τους ήταν ακατονόμαστη. Τριάντα χρόνια μετά εξακολουθούν να υφαίνουν τις παράξενες μουσικές τους ιστορίες και το αμερικανικό underground γνωρίζει πια, ότι το ντουέτο υπήρξε πρωτοπόρο σε αυτό που σήμερα λέμε shoegaze και drone.

Οκτώ χρόνια μετά το "We Will Always Be", ο νέος τους δίσκος θα βρει ξανά τον Carl να χτίζει τα κιθαριστικά του ηχοτόπια με άπειρα delay pedals αλλά μακριά από παραμορφώσεις και θορύβους. Οι μελωδικές του γραμμές, ακίνητες και υπνωτιστικές, παραπέμπουν ξεκάθαρα στις ποιότητες των ονειροπολήσεων του shoegaze. Σαν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ο υποβόσκων ηλεκτρισμός του "Alone" είναι φυσικά καλοδεχούμενος, ο νωτιαίος μυελός του "Allegiance And Conviction" όμως παραμένει πέρα ως πέρα μελωδικός.

Ο νέος τους δίσκος θα βρει ξανά την Windy να τραγουδάει τις ενδοσκοπικές της ιστορίες με τον αέρα μιας indie αντί-ηρωίδας. Η off tune και τεμπέλικη ερμηνεία της στο εναρκτήριο "The Stranger" είναι αρκετή για να αποθαρρύνει ή να σαγηνεύσει τον επίδοξο ακροατή. Μαζί με τις λέξεις της σέρνεται και η παρακμή, μια προσωπική κατάρα και η υπόνοια μιας βαθιάς μοναξιάς. Το πλαίσιο των έξι track είναι καθαρά αστικό: το φευγιό της ονειροπόλησης που προωθεί η μουσική, κρατιέται πίσω από την Windy, με την υπενθύμιση ότι μόνο η πόλη μπορεί να γεννήσει τέτοιες μουσικές και μόνο στην πόλη μπορείς να τις γευτείς.

Η ακρόαση κυλάει πάντα αργά, βασανιστικά, εσωτερικά. Μοιάζει τελικά με έναν δίσκο οργανικού ambient και η εμπειρία του εξαρτάται από την άνεση που θα του δώσεις. Ανεπαίσθητα και ακατανόητα, χτίζει μια πορεία από το φως προς το σκοτάδι, με τα "Will I See The Dawn" και "Closing Over" που κλείνουν τον δίσκο να είναι οι καλύτερες και πιο μελαγχολικές στιγμές του. Συνειδητοποιείς λοιπόν ότι παρά την ακίνητη φύση της μουσικής, υπήρξε κίνηση, υπήρξε ταξίδι, υπήρξε κατάληξη. Ένα πράγμα σίγουρα δεν υπάρχει: κάθαρση.

Τριάντα χρόνια πορείας και η μουσικής των Windy And Carl παραμένει μοναχική, αρκετά πειραματική κι εντελώς έξω από κουτιά. Το "Allegiance And Conviction" δεν είναι φυσικά το άλμπουμ που θα αλλάξει την ζωή κανενός, έχει όμως την δυναμική να κολλάει πάνω στην διάθεση σου, όπως εκείνο το όνειρο που είδες την προηγούμενη νύχτα, το όνειρο εκείνο που δεν θυμάσαι αλλά η επίδραση του δεν λέει να φύγει. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τί ακριβώς ονειρεύτηκε κι αν το όνειρο ήταν καλό ή κακό, καταλήγεις όμως να το σέβεσαι, ότι κι αν ήταν.