Weezer

Με τους Weezer έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Τους είχα ‘ανακαλύψει’ όταν σε ένα CD-ROM των Windows 95 υπήρχαν διάφορα βιντεάκια μεταξύ αυτών και το videoclip του "Buddy Holly" που πρέπει να το είδα πάνω από διακόσιες φορές και στην άγνοια μου νόμιζα ήταν σαν χιουμοριστικό σκετσάκι και όχι κανονικό κλιπ από ένα συγκρότημα. Αλλά η μουσική κόλλησε και στο μέλλον επένδυσα μουσικά πάνω τους με άλμπουμ όπως τα "Pinkerton", "Blue" και "Green" αλλά από το "Maladroit" και μετά κάπου η σχέση χάθηκε λόγω μετρίων στιγμών που είναι λογικές όταν έχεις τόσο μεγάλη δισκογραφία. Το "Van Weezer" είναι αισίως το 15ο (!) άλμπουμ των nerd-rockers του Rivers Cuomo που ακόμα και τώρα διατηρεί το ίδιο στυλάκι του άγαμου geek που παίζει rock και τραγουδάει για κορίτσια και τώρα για τις '80s metal και rock ρίζες τους.

Κάτι τέτοιο είναι το "Van Weezer" με εμφανή την αναφορά στους Van Halen και ως ένας άτυπος φόρος τιμής στον Eddie που έφυγε πρόσφατα από το μάταιο τούτο κόσμο. Και θα βρεις αυτές τις αναφορές και στοιχεία από μπάντες που οι ίδιοι λάτρευαν και όλοι μας αγαπάμε σε όλα τα τραγούδια αυτού του μικρού σε διάρκεια (ούτε 31 λεπτά) αλλά γεμάτου θετική ενέργεια δίσκου. Και λατρεύω το πρώτο κομμάτι "Hero" που είναι ένας ύμνος για όλους τους key workers, για όλους τους unsung heroes της πανδημίας από τη νοσοκόμα με τις ατέλειωτες βάρδιες μέχρι εμένα και εσένα φίλε αναγνώστη που κάτσαμε μέσα, ψήναμε ψωμιά, τελειώσαμε το Netflix και ο καθένας μας έκανε ότι μπορούσε για να προστατεύσει τον συνάνθρωπο του από αυτή την πανδημία. Και είναι και γαμάτο μουσικά μέσα στη rock απλότητα του. Προσπερνώντας τη γλυκανάλατη -αλλά τόσο Weezer- rock μπαλάντα "All The Good Ones Are Gone" πάμε στο "The End Of The Game" με κιθαριστικές αναφορές στον Eddie Van Halen και λυρικές στον Mick Jagger με τον Cuomo πάλι να κλαίγεται που έχασε το κορίτσι (μάλλον γιατί έπαιζε πολύ D&D). Φουλ αναδρομή στα παλιά όταν -και εμείς- ακούγαμε Aerosmith στο αμάξι και μας λείπει εκείνη η αθωότητα της εποχής όταν μεγαλώναμε (εμείς οι σαραντάρηδες τώρα εννοώ). Συγκινητικό το φινάλε με το ηχητικό απόσπασμα από την ηχογράφηση του ντεμπούτου τους το 1993 και τη φωνή του Ric Ocasek (frontman των Cars και παραγωγού των Weezer). ‘In Heavy Metal We Trust’ ακούγεται στο "Beginning Of The End" και συμφωνούμε και συμφωνουν και οι Weezer με τον ‘δανεισμό’ του riff από το"Crazy Train" στο "Blue Dream".

Τραγούδι για ναρκωτικά από τους Weezer; Οσοι τους γνωρίζουμε καλά δεν εκπλησσόμαστε καθόλου. "1 More Hit" παρακαλάει τον daddy του και η μελωδία στο τέλος μετατρέπεται σε ένα Metallica riff. Ο Cuomo είχε πει ότι σε αυτό το άλμπουμ θα shred-άρει γιατί αυτόν γουστάρει ο κόσμος που τους ακολουθεί. Εξάλλου είχαν ήδη προγραμματίσει περιοδεία με Fall Out Boy και Green Day. Το "Sheila Can Do It" είναι ακόμα ένα κομμάτι που θα μείνει ως από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει τελευταία, ενώ στο "Precious Metal Girl" ολοκληρώνεται με μια μπαλάντα αναφορά στο glam metal ένας δίσκος που όσο και αν δεν του φαίνεται είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλά έναν φόρο τιμής στο metal και rock των '80s. Υπάρχει πολύ αγάπη για τη μουσική αυτή που συνοδεύεται από πανέμορφες συνθέσεις που θα λατρέψουν όχι μόνο οι fans αλλά που θα εκτιμήσουν πολλοί παραπάνω.