Warhammer

At The Threshold Of Eternity

Sliptrick (2017)
Από τον Σπύρο Κούκα, 15/12/2017
Μια ακόμη τιμιότατη κυκλοφορία από τα σπλάχνα της εγχώριας underground σκηνής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το ελληνικό underground βρίθει πλέον από πολλά και αξιόλογα συγκροτήματα σε κάθε ηχητική έκφανση του σκληρού ήχου, μπορώντας σε αρκετά επαρκή βαθμό να σταθεί ανταγωνιστικά με τις αντίστοιχες σκηνές του εξωτερικού. Σε ό,τι αφορά δε το thrash metal τμήμα του, ανέκαθεν μας τροφοδοτούσε με νέες κυκλοφορίες και μπάντες που να αξίζουν το χρόνο μας, τιμώντας και με το παραπάνω την κληρονομιά που είχαν αφήσει μπάντες σαν τους Flames και τους Thanatos Inc, δρώντας στα δύσκολα '80s.

Έτσι, η περίπτωση των Warhammer κάθε άλλο παρά πρέπει να εκπλήσσει, μιας και οι Αθηναίοι thrashers, έχοντας δημιουργηθεί εδώ και μια πενταετία περίπου, προσπαθούν φιλότιμα να βάλουν το δικό τους σημαντικό λιθαράκι στα εγχώρια μεταλλικά δρώμενα, φτάνοντας φέτος στην κυκλοφορία της δεύτερης τους ολοκληρωμένης δουλειάς.

Με πολλά να έχουν μεσολαβήσει από την κυκλοφορία του προ τετραετίας ντεμπούτου της μέχρι και σήμερα και την μπάντα να έχει προσθέσει αρκετές εγχώριες και ευρωπαϊκές εμφανίσεις στο ενεργητικό της, το "At The Threshold Of Eternity" μοιάζει ως το επιστέγασμα των εμπειριών που συνέλεξε καθένα από τα τέσσερα μέλη στην μέχρι τώρα πορεία της. Μάλιστα, όντας ένας αυθεντικά thrash-ύς δίσκος που σέβεται τον εαυτό του, ο διάδοχος του "Mass Burial" δεν ξεπερνά τα 29 λεπτά σε διάρκεια, αποτελούμενος κατ’ ουσίαν από πέντε ολοκληρωμένες συνθέσεις (συν ένα intro κι ένα outro).

Μιλώντας αναλυτικότερα για τα τεκταινόμενα του περιεχομένου του, το "At The Threshold Of Eternity" ανήκει εμφανώς στις thrash metal κυκλοφορίες που θέλουν να λοξοκοιτάζουν στα ακόμη πιο extreme παρακλάδια του σκληρού ήχου, παρά το γεγονός πως ανά στιγμές βγάζει μια πολύ ευπρόσδεκτη μελωδικότητα που ενισχύει εμφανώς την προσβασιμότητα των κομματιών. Μάλιστα, αν θα έπρεπε να παραλληλίσω την ατμόσφαιρα που μου βγάζουν κομμάτια όπως το ομότιτλο με την αντίστοιχη κάποιου γνωστού σχήματος, θα αναφερόμουν στους Kreator και την επική διάθεση των αρκετών πρόσφατων άλμπουμ τους, ή στους Paradox, αν εκείνοι επέκτειναν αρκετά περισσότερο τα πιο ακραία τους όρια.

Σε ό,τι αφορά τα φωνητικά, από άποψη εκφοράς στίχων ακολουθούν τη σχολή των Σάκη Τόλη (Rotting Christ) και Νίκου Μελισσουργού (Suicidal Angels), έχοντας δηλαδή αυτήν την «εξωτική» προφορά η οποία όμως περισσότερο ενισχυτικά δρα στο υλικό, παρά ενοχλεί. Κατά τα λοιπά, οι κιθάρες πολύ σοφά εστιάζουν περισσότερο στο κομμάτι του riffing, ενώ το σχεδόν «παράταιρο» μπάσο που κάνει αισθητή την παρουσία του σε διάφορες στιγμές, είναι η, κατά τη γνώμη μου, πιο απολαυστική μικρή πινελιά του άλμπουμ.

Εκεί που παρατηρείται κάποια προβληματική είναι κατά κύριο λόγο στα θέματα παραγωγής και μίξης του δίσκου, αφού, χωρίς να έχει γίνει κακή δουλειά, εμφανίζουν μια σημαντική ανισορροπία ως προς το συνολικό ήχο του rhythm section και ειδικότερα των τυμπάνων. Μάλιστα, θεωρώ πως, ενώ τα θέματα του μπάσου ευνοούνται από το γεγονός πως το rhythm section βρίσκεται πολύ «μπροστά», τα drum parts ανά στιγμές παραμπουκώνουν τον ήχο, ειδικά στις εξάρσεις τους, κάτι που, εν τέλει, αδικεί μερικώς την προσπάθεια του σχήματος εκτελεστικά.

Όπως και να’ χει, το "At The Threshold Of Eternity" αποτελεί μια τιμιότατη πρόταση σύγχρονου thrash από μια σοβαρή εγχώρια μπάντα, η οποία φαίνεται να έχει και τη διάθεση να μοχθήσει, αλλά και το ταλέντο, για το κάτι παραπάνω. Κι αν ακόμη υπάρχουν πράγματα να βελτιώσει, είτε σε συνθετικό είτε σε εκτελεστικό επίπεδο, το αποτέλεσμα που μας παρουσιάζεται είναι τέτοιο που στέκεται και ως έχει, κάνοντας μας ταυτόχρονα να ελπίζουμε σε ένα ακόμη καλύτερο υλικό μελλοντικά.  

  • SHARE
  • TWEET