Unkle

Για όσους δεν τους γνωρίζουν, οι Unkle θεωρούνται ένα από τα πλέον πρωτοπόρα και πειραματικά σχήματα της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής των '90s. Εκτός του ότι τα μέλη τους είχαν ενεργή συμμετοχή στη διαμόρφωση του trip-hop ιδιώματος, έχουν συνεργαστεί κατά καιρούς με πασίγνωστους μουσικούς, δείγμα της εκτίμησης που χαίρουν στον ευρύτερο χώρο του ροκ. Eνδεικτικά αναφέρω τους Thom Yorke (Radiohead), Jason Newsted (Metallica), Richard Ashcroft (The Verve), Josh Home (Queens Of The Stone Age), Ian Astbury (The Cult) και DJ Shadow. Από την Ελλάδα όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητοι, αλλά έχουν ακουστεί και αρκετά. Εκτός από το κομμάτι τους "In A State", που έκανε μία σχετική επιτυχία στην Ελλάδα και το οποίο, κατά τα τελευταία 5 χρόνια, βρίσκεται στο καθημερινό playlist του 50% των beach bars αυτής της χώρας (όποτε το ακούω στην παραλία, τσεκάρω μήπως η ξαπλώστρα μου έχει18άρες ζάντες και νέον φωτάκια από κάτω), φέτος το ελληνικό κοινό τους άκουσε και live στο Ejekt Festival και χόρεψε στους ρυθμούς τους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Σίγουρα, η χορευτική ηλεκτρονική μουσική τους με τα πολλά βαριά downtempo beats που τους έκανε γνωστούς και τους καθιέρωσε δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με το ροκ. Μαζί μας συμφωνούν εξάλλου και ίδιοι οι Unkle, οι οποίοι μετά από πάμπολλες διαφωνίες μεταξύ τους, που συνοδεύτηκαν και από αποχωρήσεις μελών του σχήματος, αποφάσισαν να απαρνηθούν τα 'βαριά' beats, να ελαττώσουν τα industrial ηχητικά samples και να εισάγουν περισσότερα ροκ στοιχεία στον ήχο τους, σε μια προσπάθεια να πετύχουν τη σύζευξη του ροκ με την ηλεκτρονική μουσική. Η αρχή αυτής της νέας μουσικής τους αναζήτησης ξεκίνησε με το δίσκο τους "War Stories" πέρσι το καλοκαίρι και συνεχίζεται αυτό το καλοκαίρι με το "End Titles... Stories For Film".

Ο νέος τους δίσκος, όπως δηλώνει και ο Lavelle (ιθύνων νους και μέγας υπερμάχος της ροκ στροφής τους), δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά μία συλλογή από κομμάτια πάνω σε ήχους ήδη δουλεμένους από το συγκρότημα και στα οποία η κύρια πηγή έμπνευσης ήταν ο κινηματογράφος. Chris Goss, Black Mountain, Philip Sheppard, Dave Bateman, Joel Cadbury και James Petralli βάζουν το δικό τους λιθαράκι στη δημιουργία του "End Titles... Stories For Film". Αν και μακρά η λίστα των φιλικών συμμετοχών στο δίσκο, είναι εμφανές πως τα ονόματα αυτών δεν είναι το ίδιο λαμπερά με αυτά που κατά καιρούς συνεργάστηκαν με τους Unkle, δείγμα της καθοδικής πορείας που έχει αρχίσει να παίρνει το σχήμα τα τελευταία χρόνια.

Καθοδική πορεία που όμως δεν είναι αδικαιολόγητη. Το "End Titles... Stories For Film" μπορώ να το χαρακτηρίσω μόνο ως 'τίμια κυκλοφορία'. Και ως γνωστόν, το ευρύ κοινό δε το νοιάζουν οι τίμιες κυκλοφορίες. Ο δίσκος είναι αρκετά ομοιογενής, με όλες τις συνθέσεις να κινούνται στα μονοπάτια που χάραξε το "War Stories" και τα 75 του λεπτά (!) μπορούν να ακούγονται μονοκοπανιά από το cd player μας δίχως να μας κουράζουν, αλλά και δίχως να αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας. Σε αντίθεση με τα ροκ συγκροτήματα που έβαλαν ηλεκτρονικά στοιχεία στη μουσική τους (πχ Radiohead, U2, Moby, κλπ), η μουσική των Unkle φαντάζει λιγότερο πειραματική, λιγότερο πρωτοπόρα και αρκετά πιο κατασταλλαγμένη στο τι θέλει να προσφέρει στον ακροατή, δίχως όμως διάθεση να ξεφύγει από αυτά τα μάλλον στενά όρια στα οποία οι ίδιοι περιορίζουν τους εαυτούς τους.

Συνοψίζοντας, το "End Titles... Stories For Film" είναι ένας δίσκος που δε θα απογοητεύσει, αλλά δε θα συναρπάσει κιόλας. Ικανοποιημένοι θα μείνουν σίγουρα όσοι εκτίμησαν το "War Stories" και οι fans συγκροτημάτων όπως Radiohead, Depeche Mode, Muse, Massive Attack, και Portishead. Σε όσους δηλώνουν φανατικά πιστοί στα σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας και θεωρούν βαρετούς, μονότονους και υπνωτικούς τους ρυθμούς της ηλεκτρονικής σκηνής, προτείνω να επενδύσουν τα λεφτά τους σε κάποια άλλη κυκλοφορία...