Uncle Acid & The Deadbeats

Το να περιμένεις από τον Kevin Starrs και την εκάστοτε παρέα του δραματική αλλαγή στον ήχο τους είναι όνειρο απατηλό. Αυτό που προσμένεις είναι η σύνθεση ωραίων μελωδιών και η δημιουργία εκ νέου της ατμόσφαιρας που είναι το σήμα κατατεθέν τους. Άντε και μερικά highlight. Οπότε το ερώτημα έχει να κάνει με το κατά πόσον υπάρχουν τα ζητούμενα αυτά στο "Wasteland".

Σε πληθώρα, σε διαβεβαιώ. Μπορεί να φανεί κουλό, αλλά αισθάνομαι λες και τους ακούω για πρώτη φορά κι αυτό στα δικά μου τα μάτια είναι μεγάλη επιτυχία. Δεν τίθεται θέμα επανάληψης, αλλά επαναπροσδιορισμού της μουσικής ταυτότητας της μπάντας. Λες κι έπειτα από κάθε τους κυκλοφορία, μηδενίζουν το κοντέρ, πατάνε ένα reset και πάνε πάλι από την αρχή.

Η εισαγωγή του "I See Through You" και πιο συγκεκριμένα τα πρώτα 40" είναι η ιδανική μουσική υπόκρουση για τους τίτλους αρχής σειρών και ταινιών τύπου Stranger Things & Suspiria. Η μίξη ηχητικών εφέ κι έναρξης της μουσικής είναι υποδειγματική με αποκορύφωμα το "Blood Runner" με τη Maidenική του τρεχάλα. Η δε απόπειρα μπαλάντας στην ομότιτλη σύνθεση είναι ανατριχιαστικά όμορφη.

Αυτά είναι λοιπόν μερικά από τα προσδοκώμενα highlight του δίσκου. Μαζί με το γεγονός πως ίσως είναι πιο metal από ποτέ, κάτι που μαρτυρούν άλλωστε και τα μερακλίδικα σόλο. Η παραγωγή εξακολουθεί να είναι στα γνωστά ανήλιαγα στάνταρ, οι μελωδικές γραμμές-σφηνάκια στις εισαγωγές κι αυτές παρούσες όπως και τα παραπληγικά ρυθμικά μέρη. Αυτό το φαινομενικά βαριεστημένο groove που σε κάνει να κουνάς τα άκρα σου αντανακλαστικά, είναι αξιοθαύμαστο επίτευγμα. 

Η μόνη μου ένσταση έγκειται στην επιλογή των single. Το "Shockwave City" είναι σαφώς ανώτερο του προκατόχου του, υπάρχουν όμως πολύ καλύτερες εναλλακτικές. Μικρό το κακό βέβαια, καθότι ο δίσκος θα ακουστεί όπως και να 'χει. Ένας δίσκος, που δεν φέρνει στο προσκήνιο τα αριστουργήματα του παρελθόντος και που θα κρατήσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με τη δική του δυναμική τον Uncle Acid και τα πρωτοπαλίκαρά του.