Touche Amore

Νομίζω πως είναι πλέον χάσιμο χρόνου αλλά και «χώρου» να γραφτεί κάποιου είδους εισαγωγή για τους Touché Amoré. Η μπάντα δεν έχει απλά μετατραπεί με το πέρασμα του χρόνου σε κάτι το μεγάλο ή αξιόλογο, αλλά αντιθέτως έχει μετουσιωθεί σε κάτι το πραγματικά τεράστιο, που αναμφισβήτητα θα αφήσει -κι έχει ήδη βασικά αφήσει- εποχή. Πέρα απ' το ότι δεν υπάρχει ούτε μέτριο κομμάτι στην πλούσια δισκογραφία της και πέρα απ' το ότι το συγκρότημα δεν έχει αφήσει ούτε μήνα χωρίς να πραγματοιποιήσει κάποιο live, ο τρόπος με τον οποίο έχει καταφέρει να δημιουργήσει οπαδούς σε ολόκληρη την υφήλιο, και να μας αγγίξει όλους με τη μουσική και τους στίχους του, είναι μοναδικός.

Αυτό το οποίο τους ξεχωρίζει από τα περισσότερα συγκροτήματα των μοντέρνων hardcore κύκλων, είναι αυτό το τεράστιο επίπεδο αμεσότητας, μεταξύ μουσικού και ακροατή, που επιτυγχάνεται με απόλυτη φυσικότητα και ειλικρίνεια, μέσα από τα κομμάτια και τους δίσκους τους. Είναι πραγματικά μαγικό και θαυμάσιο ακούγοντας έναν δίσκο, να αισθάνεσαι ότι το μέλος του συγκροτήματος κάθεται μαζί σου σε μια γωνιά, σε χτυπάει στον ώμο φιλικά, και ανταλάσσετε μαζί δυο τρεις κουβέντες που θα σε στιγματίσουν αλλά και θα χαράξουν ενδεχομένως την προσωπικότητά σου. Με απόλυτη συναίσθηση του τι λέγεται αυτή τη στιγμή, κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί «χαλαρά» μέσα από το "Is Survived By", την τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των Αμερικανών Touché Amoré.

Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, οι φράσεις που λέγονται και οι σκέψεις που εκθέτονται, είναι τα ειλικρινή λόγια ενός ανήσυχου μυαλού ή καλύτερα ενός αληθινά δημιουργικού ανθρώπου που όλοι μέσα μας μπορεί να κρύβουμε, γι' αυτό και κατά τη γνώμη μου διαθέτουν αυτή την έντονη ικανότητα να αγγίξουν και να συγκινήσουν σε τέτοιο συγκλονιστικό βαθμό. Η αναζήτηση ένος σκοπού στην ζωή και ενός λόγου για την ύπαρξη, ο τρόπος με τον οποίο θα ζήσεις την ζωή σου και ο τρόπος με τον οποίο θα την καθορίσουν οι μέρες σου, τα έργα σου, τα πάθη και τα λάθη σου, το τί είσαι διατεθειμένος και τι τελικά θα προσφέρεις σε αυτόν που βρίσκεται απέναντι σου, στον αναγνώστη, τον ακροατή, τον φίλο, τον συνάνθρωπο σου, είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που θίγονται σε κομμάτια όπως τα "Just Exist", "To Write Content" και "Harbor", με το τελευταίο μάλιστα να συνοδεύεται από ένα καταπληκτικό και ιδιαίτερα «artistic» video clip. Αποκορύφωμα σε όλα αυτά, στο τί τελικά θα απομείνει από τον εαυτό μας όταν πια αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε αυτό τον κόσμο, είναι το καλύτερο μάλλον κομμάτι του δίσκου, το ανατριχιαστικό "Non Fiction", το οποίο κυριολεκτικά μπορεί να φέρει δάκρυα στα μάτια.

Είναι λανθασμένο να αντιμετωπίσει κανείς το άλμπουμ «γυμνά», παραμερίζοντας είτε του στίχους, είτε όμως και την μουσική. Αυτό είναι ακριβώς ό,τι μπορεί να «σκοτώσει» τα όσα προαναφέρονται. Ο δίσκος πρέπει να ακούγεται με το booklet μπροστά και τα μάτια ορθάνοιχτα, μέχρι το μυαλό να καταφέρει τελικά να απομνημονεύσει τα όσα λέγονται. Τότε είναι που το φανταστικό post-hardcore υπόστρωμα θα ξεδιπλωθεί μπροστά σου και θα φανεί απόλυτα λογικό για «χαλί» όλων αυτών των σκέψεων. Τότε είναι που θα συνειδητοποιήσεις πως το συγκρότημα αφήνει παράμερα τους οργισμένους screamo ρυθμούς του, και πως προσπαθεί να προσεγγίσει την πιο συναισθηματική πλευρά του. Τότε είναι που θα καταλάβεις πως πίσω από τους ήχους του εν λόγω δίσκου, υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο «θέμα» γύρω από το οποίο περιστρέφεται ολόκληρη η μουσική του, τα riff, οι μελωδίες στις κιθάρες, τα φανταστικά γεμίσματα αυτού του ζωηρού μπάσου. Τότε είναι που θα νιώσεις πως το "Is Survived By" αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη του ότι η μουσική και οι ιδέες ενός καλλιτέχνη πρέπει να αντιμετωπίζονται συνολικά, σαν μία ενιαία οντότητα.