Today Is The Day

Οι Today Is The Day δεν είναι η περίπτωση της συμβιβαστικής μπάντας. Είναι προφανώς καταιγιστικοί αλλά στην εικοσάχρονη ιστορία τους δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες του εκάστοτε προηγούμενου άλμπουμ τους. Κάθε δίσκος τους ήταν μία πρόκληση, τόσο για εμάς όσο και γι' αυτούς. Για εμάς, σίγουρα γιατί κάθε κυκλοφορία τους έχει μια άρρωστη μιζέρια που θέλει άντερα να την αντέξεις. Για αυτούς ήταν πρόκληση γιατί με κάθε δίσκο τους επιχειρούσαν να σπρώξουν τα όριά τους ακόμα παρά πέρα. Γιατί ήθελαν να ξεπερνάνε τον εαυτό τους, όχι τόσο ποιοτικά, όσο ηχητικά. Από τις noise rock παραφροσύνες των "Supernova" (1994) και "Willpower" (1995), στο ακραία άρρωστο noisecore ανοσιούργημα του "Temple Of The Morning Star" (1997), στη grindcore λύσσα του "In The Eyes Of God" και μετά στο υπέρτατα μίζερο "Soundtrack For The Blind" (αναφορά στο 2,5 ωρών αριστούργημα των Swans) για τον doom / sludge ήχο, "Sadness Will Prevail" (2002). Οι Today Is The Day ποτέ δεν συμβιβάστηκαν. Με το προ τριετίας "Pain Is A Warning" το απέδειξαν αυτό, αφού τα μεταλλικά hardcore ξεσπάσματά του έδωσαν νέα πνοή στον ήχο τους. Φυσικά όταν μιλάμε για τους Today Is The Day μιλάμε, στην ουσία, για τον πολυπράγμονα, Steve Austin αφού μπασίστες και ντράμερ έρχονται και παρέρχονται εδώ και είκοσι χρόνια τώρα (μεταξύ αυτών και οι Dailor και Kelliher των μετέπειτα Mastodon, στο "In The Eyes Of God").

Με το "Animal Mother", οι Today Is The Day ντεμπουτάρουν στη Southern Lord του Greg Anderson [των SunnO)))] και κάνουν μια βουτιά στα παλιά. Το "Animal Mother" έχει την παράνοια του "Temple Of The Morning Star" και την προσβασιμότητα του "Willpower", επαναλαμβάνοντας μερικώς τους εαυτούς τους. Στην ουσία επαναφέρουν τις χαρακτηριστικές υψηλών συχνοτήτων, τσιριχτές κιθάρες που θυμίζουν τους Ιάπωνες τιτάνες Zeni Geva και πλαισιώνουν τις doom / sludge δομές τους χωρίς όμως να αποβάλλουν, ούτε στιγμή, τις noisecore αναφορές τους.

Ο Austin έχει εξελίξει, εμφανέστατα, τα φωνητικά του και ακούγεται πιο ώριμος από ποτέ. Αν και δεν έχει αποβάλλει τις εφεδιασμένες τσιρίδες, εδώ -όπως και στο "The Pain Is A Warning" αλλά σε μικρότερο βαθμό- λειτουργεί μέσα σε μια μεγαλύτερη γκάμα με αποτέλεσμα να τον ακούμε, εκτός από το να τσιρίζει, να χρησιμοποιεί πιο σταράτα sludge ουρλιαχτά, τρομακτικούς ψίθυρους και καθαρά φωνητικά. Ηχητικά, ίσως επιδεικνύοντας μια μικρή (πολύ μικρή όμως) τάση για προοδευτικότητα, δημιουργεί μικρές αλλά δαιδαλώδεις συνθέσεις με συνεχείς εναλλαγές. Μπορεί η βάση να παραμένει το συντριπτικό sludge αλλά μέσα από αυτό αναδύονται αλλοπρόσαλλοι, πολλές φορές ατονικοί ρυθμοί που υπογραμμίζουν την μαεστρία του δημιουργού τους. Το μπάσο, πίσω από την κιθάρα, προσφέρει έναν τρομερό όγκο ενώ τα τύμπανα είναι εκπληκτικά, δίνοντας πολλές φορές έναν οργιαστικό ρυθμό. Δείγμα της ποικιλίας του δίσκου είναι το οργιαστικό "Sick Of Your Mouth" με τα κολλητικά riff, το ακουστικό, στοιχειωτικό "Outlaw" το οποίο επαναλαμβάνεται αργότερα στην ηλεκτρική εκδοχή σχεδόν αγνώριστο με εκκωφαντικά ξεσπάσματα, ο noisecore παροξυσμός του "Masada" το οποίο αλλάζει ρότα τρεις φορές και μοιάζει να αποτελείται από τρία διαφορετικά κομμάτια και το μελωδικό (!), οκτάλεπτο "Bloodwoοd" που κλείνει τον δίσκο.

Κατά διαστήματα, το "Animal Mother" μοιάζει σαν να το έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν (από την ίδια τη μπάντα) και αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν, σκόρπιες, αρκετές μέτριες και αδιάφορες στιγμές. Παρ' όλα αυτά, οι Today Is The Day παραμένουν απολαυστικοί και χωρίς να συμβιβάζονται ούτε στιγμή, τελικά κερδίζουν τις εντυπώσεις βάζοντας άλλον έναν μεγάλο και ξεχωριστό δίσκο στην εκπληκτική δισκογραφία τους.