Thee Merry Widows

Όταν πρωτοπήρα στα χέρια μου το συγκεκριμένο cd για κριτική, μόλις έριξα μια ματιά στο εξώφυλλο το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ένα γνωστό σουξεδάκι της δεκαετίας του '80, μιας κοπελίτσας τότε εν ονόματι Αλέξια, «τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ένα μυστικό / οο, έτσι κάνω κι εγώ / έτσι είμαι κι εγώ». Μη γελάτε, δεν έχει καθόλου πλάκα αυτό που ακολούθησε: πέντε μαύρες χήρες της κακιάς ώρας που φέρουν τα ονόματα Miss Eva von Slut (φτυστή η Χέλγκα στη φωτογραφία και φωνή νταλικέρη σε συνδυασμό με τα πλούσια tattoos που καλύπτουν τα στιβαρά της μπράτσα), Nikki Nightbreed, Andrea, Mistress Mandy και Nishone προσπαθούν να παίξουν psychobilly / surf με απογοητευτικά, αν όχι κλεψιμαίικα, αποτελέσματα.

Το "Revenge Served Cold" περιλαμβάνει 14 βασανιστικά (για μένα που τα άκουσα) κομμάτια, διάρκειας 36 και κάτι λεπτών, εντελώς αδιάφορα και βουτηγμένα στην επανάληψη - νομίζεις ότι έχει κολλήσει το cd player και παίζει το ίδιο πράγμα. Λίγο ίσως μπορεί να ξεχωρίσει κανείς το ομώνυμο, με το εντυπωσιακό στιχουργικό φινάλε "you 've got to die" (oh, yes I do babe!) και το "Fetish Queen" το οποίο είναι και bonus track (τι τύχη!), για να μην αναφερθώ στο εκπληκτικό "Talk Shit, Spit Blood" όπου η Χέλγκα ή ρεύεται ή τραγουδάει είναι ένα και το αυτό. Είτε είστε φαν του είδους, είτε όχι, μην κάνετε τον κόπο να σταθείτε σε αυτή την κυκλοφορία (αν πιάσω στα χέρια μου αυτόν που υπέγραψε το συμβόλαιο...), αν και ρίχνοντας μια ματιά στο οπισθόφυλλο, εκτός από το γέλιο που θα σας προκαλέσει, θα καταλάβετε και το λόγο που τα κορίτσια έβγαλαν δίσκο! Μάλλον λάθος επάγγελμα διάλεξαν και λάθος δρόμο έχουν πάρει: υπάρχει άλλωστε η Σόλωνος, η Φυλής, η Συγγρού βρε αδερφέ!

Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσω μόνο: η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, αν και καμιά φορά καυτό στα μούτρα έχει περισσότερη πλάκα! Μάλλον ούτε σε αυτό συμφωνώ τελικά. Στο λάκκο, στο λάκκο...