The Tangent

Down And Out In Paris And London

Inside Out (2009)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 13/01/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Θα μπορούσαν να λέγονται και The Andy Tillison Project αφού όλο και περισσότερο εξελίσσονται σε ένα supergroup με μεταβλητά μέλη που περιστρέφεται γύρω από τον συγκεκριμένο κύριο. Η all-star σύνθεσή του έχει στο παρελθόν φιλοξενήσει μουσικούς των Flower Kings, Van Der Graaf Generator και Beardfish ενώ η παρούσα περιλαμβάνει τους Paul Burgess στα κρουστά (μέλος των 10cc, Jethro Tull, Camel), Jonathan Barrett στο μπάσο, Theo Travis στα πνευστά (έχει συνεργαστεί με όλον τον ντουνιά του progressive με πιο ξεχωριστές τις συμμετοχές του σε Gong, Porcupine Tree, Soft Machine) και Guy Manning στα ακουστικά όργανα. Οι δύο τελευταίοι είναι οι μόνοι που έχουν απομείνει από τη σύνθεση που δημιούργησε το αριστουργηματικό περυσινό "Not As Good As The Book".

Μία προσεκτική εξέταση των παραπάνω αποκαλύπτει την μη ύπαρξη ηλεκτρικού κιθαρίστα, καθήκοντα που αναλαμβάνει ο Tillison παράλληλα με τα keyboards και τη φωνή. Αν και είναι φανερό ότι η πραγματική του κλίση βρίσκεται πάνω στα ασπρόμαυρα πλήκτρα δεν τα πάει και άσχημα στις έξι χορδές ενώ και η φωνή του, πέρα από ορισμένες φανερές αδυναμίες, έχει αποκτήσει έναν χαρακτηριστικό τρόπο ερμηνείας που γίνεται ελκυστικός ειδικά μετά από επανειλημμένες ακροάσεις. Αντίστοιχα ο Travis αναδεικνύεται σε δεύτερη ηγετική μορφή του συγκροτήματος κι ας είναι η συμμετοχή του περιορισμένη σε συγκεκριμένα μόνο μέρη. Τα περάσματά του είναι τόσο χαρακτηριστικά όσο και απαραίτητα.

Με τα παραπάνω συστατικά προσπαθούν οι Tangent να επαναλάβουν το επιτυχημένο περυσινό τους καλλιτεχνικό αποκορύφωμα και φτάνουν αρκετά κοντά. Μπλέκουν και πάλι όλα τα είδη του progressive από τα πιο κλασικά μέχρι τα πιο σύγχρονα δημιουργώντας κάτι ταυτόχρονα ρετρό και μοντέρνο. Από το πόσο ξεδιάντροπα μιμούνται τους ήχους των κλασικών του είδους (δεν είναι λίγες οι φορές που νομίζεις ότι στα πλήκτρα βρίσκεται ο Tony Banks ενώ αλλού κάνει την εμφάνισή του ο Dave Stewart και μαζί του παρελαύνει ολόκληρη η σκηνή του Canterbury) είναι εύκολο να παραγνωρίσει κανείς το πόσο δημιουργικοί είναι.

Η έμφαση δίνεται πάντα στη μελωδία και οι συνθέσεις δεν αποπροσανατολίζουν ούτε αποτελούν σπαζοκεφαλιά για τον ακροατή, αποφεύγοντας τις γρήγορες εναλλαγές ρυθμών και ιδεών. Για το λόγο αυτό η συνταγή τους δουλεύει καλύτερα στις συνθέσεις που τους αφήνουν χώρο να αναπνεύσουν, δείχνοντας και στο φετινό τους δίσκο ότι στην καλλιτεχνική ελευθερία των μεγάλης διάρκειας κομματιών αποδίδουν καλύτερα. Ξεχωρίζουν οι τρεις μεγαλόπνοες συνθέσεις και ειδικότερα το σχεδόν 20-λεπτο λυρικό "Where Are They Now?", το χαμηλών τόνων "Perdu Dans Paris" και το "Canterbury Sequence Vol. 2" που είναι φόρος τιμής σε αυτό που ο τίτλος υπονοεί.

Μπορεί να είναι not as good as "Not As Good As The Book" αλλά και το "Down And Out In Paris And London" αναδεικνύει (και γιατί όχι εδραιώνει) τους Tangent ως ένα από τα κορυφαία prog rock σχήματα που οι κυκλοφορίες του θα αποτελούν σημείο αναφοράς αρκεί να αντέξουν στην υπερπαραγωγικότητα που μέχρι τώρα επιδεικνύουν.
  • SHARE
  • TWEET