The Skelters

Explain To Me

Pan-Vox (2009)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 29/01/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι πάντα ευχάριστο να συναντάς ελληνικά συγκροτήματα που έχουν χτίσει το όνομά τους μέσα από τις συναυλίες και τις ζωντανές εμφανίσεις αντί για κάποιο hype ή το όποιο τρικ του marketing. Οι Skelters από την συμπρωτεύουσα ανήκουν σε αυτήν την περίπτωση και, αν μη τι άλλο, η φήμη που τους συνοδεύει μας εγγυάται ένα μίνιμουμ ποιότητας. Δυστυχώς αυτό ακριβώς λαμβάνουμε και από το CD, το ελάχιστο δυνατό που θα περιμέναμε με τα τόσα καλά λόγια που είχαμε ακούσει.

Το αρχικό "Let's Go Party" μας εισαγάγει με τις καλύτερες προϋποθέσεις σε αυτό που το μυαλό μας προϊδέαζε ακόμα και από το εξαιρετικό artwork που φέρνει στο μυαλό blues rock καταστάσεις (και Led Zeppelin με τα τέσσερα σύμβολα που «παίζει»). Αποτελεί ένα βρώμικο, σκληρό rock 'n' roll που δεν είναι το καλύτερο που έχουμε ακούσει στο είδος του αλλά είναι αρκετό για να κάνει ένα κεφάλι να γυρίσει. Και εδώ έρχεται το πρώτο λάθος των Skelters. Γιατί ακριβώς εκεί που έχουν κερδίσει την προσοχή του ακροατή και πρέπει να τα δώσουν όλα για να τον εντυπωσιάσουν, επιλέγουν σα δεύτερο κομμάτι την μετριότατη μπαλάντα "My Life Has Changed" που και τους τόνους ρίχνει και δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον τουλάχιστον μέχρι το συμπαθητικό μελωδικό σόλο της κιθάρας.

Ξεκινώντας ουσιαστικά πάλι από το μηδέν, μας προσφέρουν ακόμα δύο μπαλαντοειδείς mid-tempo συνθέσεις με τη δεύτερη μόνο να ξεχωρίζει,  την ομώνυμη του δίσκου, που αποτελεί και την καλύτερη ίσως στιγμή του δίσκου. Φτάνουμε στα μέσα του CD για να ανέβουν ξανά οι τόνοι και να φανερώσουν οι Skelters τις επιρροές τους. Το hard rock είναι σαφώς το γήπεδο στο οποίο παίζουν και παρόλο που φανερώνουν ότι οι επιρροές τους είναι από τα 70s, παίζουν την μουσική τους σαν να βρίσκονται στα 80s. Μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό αποτελεί το "She's A Liar" που με τα σύνθια να κυριαρχούν μοιάζει να βγήκε από το «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα» αλλά, ειλικρινά, αυτό δεν αποτελεί μομφή αφού είναι το πιο fun τραγούδι του δίσκου και κρίνεται εξαιρετικά επιτυχημένο.

Εκ νέου αλλαγή κλίματος αλλά αυτή τη φορά μέχρι το τέλος με όμορφα τραγούδια όπως τα bluesy (και με πολύ Hammond) "It's A Pity" και "Journey" και το δυναμικό riff-άτο "Corruption" που αφήνουν την καλύτερη δυνατή επίγευση στο στόμα.

Συνοψίζοντας, το "Explain To Me" ενώ επιδεικνύει υψηλή ποιότητα σε κρίσιμους τομείς όπως είναι οι φωνητικές και μουσικές δυνατότητες και δείχνει ότι υπάρχουν και οι συνθετικές ιδέες για κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές, πάσχει από δύο απόψεις. Καταρχήν πελαγοδρομεί ανάμεσα σε μπαλάντες, 80s hard rock και 70s blues rock και δευτερευόντως έχει πολύ λάθος τοποθετημένα τα τραγούδια με αποτέλεσμα να μην αποκτά ροή παρά μόνο λίγο πριν το τέλος του. Το θετικό είναι ότι και τα δύο αυτά διορθώνονται, άρα στην επόμενη δουλειά θα έχουμε απαιτήσεις για κάτι πολύ καλύτερο.
  • SHARE
  • TWEET