The Gathering

Οι Gathering θεωρούνται πολύ μεγάλο συγκρότημα και αυτό αφενός μεν οφείλεται στην παρουσία της Anneke Van Giersbergen τα δεκατρία χρόνια που συμμετείχε στη μπάντα και αφετέρου στη συνθετική ικανότητα των αδερφών Rutten. Το συγκεκριμένο σύνολο, λοιπόν, όπως οι περισσότεροι ήδη γνωρίζουν, κυκλοφόρησε κάποιους δίσκους αριστουργηματικούς το χρονικό αυτό διάστημα, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα άφησαν το στίγμα τους στο χώρο του ατμοσφαιρικού ήχου εν αρχής, αλλά και γενικότερα.

Επειδή όμως οι εξελίξεις στη μπάντα οδήγησαν στη φυγή της «φωνής» των Gathering πριν λίγα χρόνια, πολλοί φίλοι της μπάντας απογοητεύτηκαν και θεώρησαν ότι η απουσία της πιο χαρακτηριστικής γυναικείας φωνής στο rock/metal χώρο την τελευταία δεκαπενταετία από τις τάξεις των Gathering θα οδηγούσε στο τέλος της μπάντας. Και όμως, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του (μέτριου για τα δεδομένα των Gathering) "Home", η μπάντα επιστρέφει με νέο άλμπουμ και όρεξη, όπως φαίνεται, για ένα νέο, φρέσκο ξεκίνημα, με μια νέα παρουσία πίσω από το μικρόφωνο, ονόματι Silje Wergeland.

Η αλήθεια είναι ότι η αντικαταστάτρια της Anneke αποδεικνύεται και ταιριαστή με τον ήχο της μπάντας και ικανή να προσθέσει μια νέα αίγλη στους Gathering, αν και εδώ που τα λέμε η φωνή της σε στιγμές δεν ακούγεται και τόσο διαφορετική από της Anneke. Ή έστω αν δεν προσπαθεί να μιμηθεί κάπως τη μοναδική χροιά της, σε σημεία φαίνεται αρκετά όμοια. Όπως και να 'χει, η παρουσία της φαίνεται να έχει προσδώσει την απαραίτητη ώθηση στους Gathering, με αποτέλεσμα το "West Pole" να είναι και συμπαθητικό ως σύνολο και τελικά άξιο να φέρει το όνομα των Gathering, εν αντιθέσει με τις δυσοίωνες προσδοκίες αρκετών οπαδών του συγκροτήματος.

Οι Gathering, λοιπόν, αποφάσισαν να παίξουν με ασφάλεια το μουσικό παρόν τους και επέλεξαν μια τραγουδίστρια, η οποία ναι μεν έχει μια πολύ όμορφη φωνή, αλλά και οι συνθέσεις ακολουθούν τα γνωστά Gathering στερεότυπα των 2-3 τελευταίων δίσκων, με μια μικρότερη τάση πειραματισμού, αλλά αυτό λίγο σχετικά απασχολεί τον ακροατή, καθώς το ζητούμενο είναι η ομορφιά της μουσικής τους και η ανάλογη απόδοση στην ερμηνεία. Και τα δύο αυτά στοιχεία στο "West Pole" είναι ικανοποιητικά.

Κάποιοι σίγουρα προτιμούσαν το σχετικά μινιμαλιστικό ήχο του "Home" ή τη διάθεση για πειραματισμό και την απλότητα του φανταστικού "Souvenirs". Κάποιοι άλλοι το πιο «rock oriented» ύφος του "Nightime Birds", για παράδειγμα, όπου και οι μελωδίες κυριαρχούσαν, προσδίδοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Στο "West Pole", κατά κάποιο τρόπο, οι Gathering επιστρέφουν σε αυτήν ακριβώς τη χρήση των μελωδιών, που κάτι θυμίζουν από εκείνες τις εποχές, αλλά είναι εμφανέστατη η πρόοδος της μπάντας και η εισαγωγή στοιχείων της μετέπειτα πορείας της. Ακούγεται τελικά σα μια πιο πιασάρικη, δυνατή και κιθαριστική εκδοχή του "Home", με βασική συνταγή φυσικά και το υπόβαθρο του «εναλλακτικού» rock πάντα.

Το ορχηστρικό "When Trust Becomes Sound", που ανοίγει το άλμπουμ, δείχνει επακριβώς και ως εισαγωγή τη διάθεση των Gathering και το ύφος του "West Pole". Για κάποιον που ακούει το άλμπουμ για πρώτη φορά είναι ένα ωραίο «κόλπο», καθώς ο ακροατής περιμένει με αγωνία να ακούσει τη νέα «φωνή» των Gathering και το συγκρότημα τον οδηγεί σε μια τετράλεπτη περαιτέρω αναμονή. Το "Treasure" ακολουθεί, λύνοντας το μυστήριο και παρουσιάζοντας επιτέλους την Silje Wergeland να δίνει μια ομολογουμένως πολύ όμορφη ερμηνεία. Η υψηλή συνθετική ποιότητα λοιπόν των Gathering παραμένει και ακολουθεί τη ροή ολόκληρου του δίσκου. Οι πιο ήρεμες στιγμές, όπως πχ το "West Pole" ή το "Capital Of Nowhere", είναι καθώς φαίνεται γραμμένες για τη φωνή της Silje Wergeland, αν και δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος οπαδός των Gathering, ακούγοντάς τις, να μην αναρωτηθεί πώς θα ηχούσαν υπό τη μοναδική φωνή της Anneke. Στο όμορφο "Pale Traces" συμμετέχει και η Marcela Bovio των Stream Of Passion, ενώ τα "No One Spoke" και "A Constant Run" κλείνουν το άλμπουμ με ένα οικείο μεν συναίσθημα, αλλά και τόσο διαφορετικό, γιατί ενώ θες να ξαναπατήσεις το play και να εμπεδώσεις βαθύτερα το 9ο πόνημα των Ολλανδών, στο τέλος κάτι πάντα θα σε οδηγεί σε συγκρίσεις. Αυθόρμητα και χωρίς ίχνος ντροπής, θα βάλεις το "How To Measure A Planet?" και οι απορίες θα λυθούν.

Παρ' όλα αυτά όμως, το "West Pole" είναι αξιοπρεπέστατο, η επιλογή ερμηνεύτριας κρίνεται συνολικά πετυχημένη, οι Gathering περνάνε λοιπόν στο επόμενο μεταβατικό στάδιο και απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να μην τα καταφέρουν εξίσου καλά.