The U.N. Band

Μετά από δύο χρόνια μας έρχεται η δεύτερη δουλειά των U.N. Band, ενός συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη που ακολουθεί classic rock / hard rock κατευθύνσεις. Η συνέχεια αυτή είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη αφού, πέρα από την σταθερή έμπνευση, σημαίνει και σοβαρότητα ως προς την ενασχόλησή τους με τη δισκογραφία τους. Πολύ περισσότερο όταν και ποιοτικά κάνουν μικρά βήματα εμπρός.

Από το "Losing My Mind" που ξεκινά τον δίσκο με ένα riff-άκι ακουσίως (;) αναφορικό προς το "Gimme Shelter" των Rolling Stones μέχρι και το πατενταρισμένο από τους AC/DC ύφος του "Lights Out" είναι σαφές ότι οι U.N. Band ούτε να πρωτοτυπήσουν προσπαθούν, ούτε να είναι «με το ζόρι» σύγχρονοι. Οι αναφορές τους καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα μεν, μίας συγκεκριμένης μουσικής οικογένειας δε, που ξεκινάει από τα blues και προχωράει μέσα στις δεκαετίες μέχρι το hard rock των '80s αλλά και του τώρα το οποίο εκφράζεται με κάποια πιο grunge και post grunge στοιχεία. Για παράδειγμα το όμορφο "Thinking Of You" μου θυμίζει τις blues αναφορές που έκαναν τους Cinderella το πιο συμπαθές από τα «hair metal» συγκροτήματα. Η φωνή του Imad Hassan βοηθάει σε αυτό και από την άλλη παραμένει όσο «βρώμικη» χρειάζεται για να μη γίνει γραφική. Το "Luxury Slaves" από την άλλη θα μπορούσε να τους εξασφαλίσει μία support θέση σε μία υποτιθέμενη συναυλία των Pearl jam ή των Alice In Chains.

Παρότι ο δίσκος έχει έντεκα τραγούδια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχουν fillers οπότε και η ακρόασή του είναι στρωτή και ευχάριστη. Συνεπικουρεί σε αυτό κυρίως η πολύ καλή κιθαριστική δουλειά που σε κάθε τραγούδι έχει κάτι να δώσει (από ένα όμορφο solo μέχρι έναν funky ρυθμό) αλλά και η ρυθμική βάση που έχει στοιχεία ευφάνταστου παιξίματος. Η στιγμή που πιο κεφάτα αποδίδουν τον ήχο τους, στο "Ding Dong" δηλαδή είναι αυτή που μάλλον ξεχωρίζει και από κοντά το πιο συναισθηματικό "Artemis" αλλά γενικότερα η δύναμη του "Underdog Narrations" είναι στο σύνολο. Τείνω να πιστέψω και στις ζωντανές τους εμφανίσεις.

Παρότι δεν είναι αυτό που λέμε crossover συγκρότημα, δεν θα είναι δηλαδή εύκολο να απευθυνθούν και να προσελκύσουν ακροατές άλλων ειδών του rock, για τους φίλους του ήχου που υποστηρίζουν είναι μία σίγουρα σημαντική παρουσία στην τοπική σκηνή και (θα μπορούσαν να γίνουν) μία αξιόλογη προσθήκη στη δισκοθήκη τους. Ειδικά όταν φαίνεται να χτίζουν μία συνέπεια στις κυκλοφορίες τους, τακτική που συχνά στην Ελλάδα η σημασία της υποτιμάται.