The Jesus Lizard

Οποιοδήποτε γκρουπ κι αν επέστρεφε στην δισκογραφία μετά από 26 (!) ολόκληρα χρόνια, το γεγονός θα χαρακτηριζόταν ως τουλάχιστον αξιοσημείωτο. Εδώ όμως δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε μπάντα αλλά για τους βασιλιάδες του 90s noise rock αυτοπροσώπως, συνεπώς η συγκεκριμένη επιστροφή μπορεί άνετα να σταθεί ως το κορυφαίο γεγονός για το φασαριόζικο rock του 2024. Μετά το άδοξο φινάλε με το "Blue" του 1998, το έβδομο άλμπουμ τους με τίτλο "Rack" έρχεται να βάλει κάποια πράγματα στην θέση τους.

Χρειάζεται το noise rock του 2024 την επιστροφή των The Jesus Lizard; Πέραν της νοσταλγίας και της αγάπης που φέρνουν μαζί τους τα γκρουπ του παρελθόντος - αυτήν την αίσθηση σαν να συναντάς έναν πολύ παλιό φίλο - μια πρώτη απάντηση θα ήταν "Όχι". Η σημερινή εποχή έχει τους δικούς της μπροστάρηδες και ήρωες και το ευθύβολο, ανατρεπτικό rock της τετράδας από το Chicago ακούγεται κλασικό μα και παρελθοντικό - σαν μια γερή υπενθύμιση του πόσο φανταστικά ήταν τα 90s. Φανταστικά αλλά και τέσσερις δεκαετίες πίσω.

Πριν όμως χαρακτηρίσει κανείς το "Rack" ως αχρείαστο, καλό είναι να σταθεί μπροστά στα 11 τραγούδια του και να αναρωτηθεί: πόσα σημερινά noise rock παράγουν μουσική που ακούγεται τόσο φυσική και αβίαστη, μακριά από την αίσθηση ότι περιαυτολογούν ή ότι προσπαθούν υπερβολικά να πείσουν για κάτι; Οι Lizard χρειάζονται απλώς 38 λεπτάκια για να επιδείξουν μια στιλιστική υπεροχή, ως φυσικό επακόλουθο του ταλέντου και της εμπειρίας τους.

Το "Rack" μπορεί λοιπόν να διαχειριστεί τις punk καταβολές του ("Hide & Seek", "Dunning Kruger") χωρίς να πουλήσει επανάσταση. Να υπονοήσει βαριές rock n’ roll και blues τακτικές ("Armistice Day", "Moto(R)" χωρίς υπερβολές και να χτίσει ενοχλητικές κιθαριστικές δυσαρμονίες ("Alexis Feel Sick", "Is That Your Hand?") χωρίς να προσποιηθεί ότι κάνει «τέχνη». Το γκρουπ καταθέτει καταπληκτικές ιδέες και παιξίματα, αποδεικνύοντας ότι είναι καλύτεροι από πολλές σύγχρονες μπάντες γιατί, καταρχάς, παίζουν καλύτερα τα όργανα τους. Λεπτομέρεια που κάποιες φορές οι μπάντες ξεχνάνε!

Με όπλο την μουσική τους άνεση και την πηγαία αυθάδεια των τραγουδιών τους, οι The Jesus Lizard ακούγονται ακόμα δηλητηριώδεις, φωνακλάδες και σαρκαστικοί. Ο κόσμος μάλλον δεν έγινε καλύτερος από τα 90s για να κάνει την τοξικότητα της μουσικής τους να ακούγεται παράταιρη, μάλλον το αντίθετο. Το "Rack" δεν είναι τελικά ένα νοσταλγικό, εκτός φάσης άλμπουμ, αλλά μάλλον μία ακόμη δουλειά ενδεικτική ενός συγκεκριμένου σκηνικού και κλίματος που έρχεται διαχρονικά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κι όταν η μπάντα αποφασίζει να γίνει πιο ατμοσφαιρική και αφηγηματική στο κορυφαίο "What If?", δεν θα αισθανθείς απλώς μια παράξενη jazz σκοτεινιά αλλά και τις βάσεις της horror διάθεσης που κάνει μπάντες όπως οι Chat Pile να ακούγονται τόσο επίκαιροι.

Είναι φυσικά παντελώς αχρείαστο να συγκρίνει το "Rack" με τα αριστουργηματικά πρώτα τρία τους άλμπουμ, ως προϊόντα διαφορετικών εποχών. Όμως όλα έχουν φτιαχτεί από τους ίδιους ανθρώπους, από τις ίδιες καρδιές και τα ίδια χέρια, συνεπώς εδώ βρίσκονται τα ίδια συστατικά. Οι The Jesus Lizard του 2024 δεν συνταράζουν αλλά επιστρέφουν, όχι για τα ένσημα, αλλά γιατί η μουσική τους πετάει ακόμα φωτιές. Πρόκειται για την επιστροφή πραγματικών θρύλων που δεν είναι απλώς αξιοπρεπής αλλά θυμίζει, διδάσκει και θέτει νέα παραδείγματα.

Bandcamp