Tankard

Μπύρα, thrash metal, πάρτυ, διασκέδαση. Λέξεις που θα βρει κανείς αν ψάξει με συντομία να καταλάβει τι ακριβώς παίζουν οι Tankard. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονται στο προσκήνιο δισκογραφικά για 26 συναπτά χρόνια. Σίγουρα αυτό είναι δείγμα ότι ο κόσμος από τότε τους έχει «αγκαλιάσει», αγαπώντας και στηρίζοντας την μουσική τους. Βεβαίως και οι ίδιοι ανταποδίδουν με το παραπάνω την αγάπη του κοινού, δίνοντας πάντα εξαιρετικές ζωντανές εμφανίσεις που μένουν αξέχαστες σε όλους.

Φέτος, κυκλοφορόντας την νέα τους δουλειά "A Girl Called Cerveza", είχαν μια μεγάλη αλλαγή. Αυτή της δισκογραφικής εταιρείας, αφού πια η Nuclear Blast τους έχει υπό την σκέπη της. Αυτό φυσικά δεν τους επηρέασε από το να κυκλοφορήσουν άλλον έναν υπέροχο δίσκο. Αυτό το κουαρτέτο είναι το κάτι άλλο. Παρόλο που πια δεν διανύουν τα νιάτα τους, παίζουν σαν έφηβοι. Ο ακροατής από το πρώτο τραγούδι "Rapid Fire (A Tyrant's Elegy)" θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Κολασμένες thrash metal συνθέσεις υψηλών ταχυτήτων όπως απαιτεί το είδος, με ωραία ευφάνταστα riff που σπάνε κόκαλα και ρεφρέν που σου προσφέρουν μια εσωτερική ευμάρεια που μετατρέπεται σε απότομη έκρηξη αδρεναλίνης, ντύνουν μουσικά και την παρθενική τους προσπάθεια στο νέο «σπίτι» τους. Είναι πολύ «παράξενο», αλλά και χαρμόσυνο συνάμα πώς αυτοί οι τέσσερις μουσικοί έχουν καταφέρει να είναι μια συνεχής μηχανή παραγωγής τραγουδιών, γράφοντας εδώ και χρόνια το όνομά τους στο πάνθεον του εν λόγω μουσικού ιδιώματος με χρυσά γράμματα.

Στο "A Girl Called Cerveza" θα συναντήσεις ηχητικά ό,τι σε έχουν συνηθίσει όλα τα προηγούμενα έτη. Επαναλαμβανόμενο headbanging, συνεχή κίνηση κορμιού και thrash metal συνθέσεις υψηλού επιπέδου που θέλεις να τρέχεις γύρω γύρω, όπως όταν είσαι στις συναυλίες. Όλα τα χρόνια αυτό κάνουν. Σε διασκεδάζουν. Έτσι και φέτος, στο τέλος της ακρόασης του άλμπουμ τους, αυτό που θα σου μείνει είναι το χαμόγελο που έχεις μετά από κάτι αρκετά ανεβαστικό με έντονη την αίσθηση ικανοποίησης στο κορμί σου. Για αυτούς δεν είναι δύσκολο. Το αντίθετο. Είναι απ' ότι φαίνεται αρκετά εύκολο, αφού έχουν το ταλέντο να ποιούν τραγούδια που άνετα θα έμπαιναν σε μια συλλογή τους μαζί με τις τόσες πολλές παλιές επιτυχίες. Και η νέα τους δουλειά δείχνει περίτρανα ότι το συγκρότημα παραμένει σε τρελά κέφια παραγωγής μουσικής, κάνοντάς σε να ιδρώσεις θέλεις δε θέλεις. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορέσεις να μείνεις ακίνητος και απαθής σε κάθε νότα.

Το καινούριο άλμπουμ έχει ηχογραφηθεί στο διάσημο Studio 23 από τον Michael Mainx, ο οποίος έχει κάνει όλα τα κομμάτια να ηχούν παλιομοδίτικα, φρέσκα αλλά και «γήινα». Στο "The Metal Lady Boy" μοιράζονται τα μικρόφωνα με την Doro Pesch, κίνηση που ίσως σε κάποιους πάει ο νους ότι είναι marketing τρικ της δισκογραφικής. Για μένα όμως είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο σεβαστοί είναι σε όλα τα μουσικά στυλ. Ακούστε την Doro που δίνει το 100% της απόδοσής της και θα νιώσετε το όλο feeling που αποπνέει η νέα μουσική απόπειρα. Σημειώστε επίσης ότι το ομότιτλο τραγούδι θα αποτελέσει και το πρώτο video clip του δίσκου. Είναι ένα από αυτά που καταπολεμούν τα άλατα του λαιμού!

Οι Tankard όσα χρόνια είναι στην σκηνή παίζουν την μουσική που πρώτα από όλους οι ίδιοι γουστάρουν, χαρακτηρίζοντάς τους δικαίως μια από τις πιο αγνές μπάντες που έχει αναδείξει η Γερμανία. Φέτος το καλοκαίρι, παράλληλα με τα αθλήματα των Ολυμπιακών αγώνων, ακούστε οπωσδήποτε την νέα δουλειά. Είναι από τις καλύτερες που μας έχουν χαρίσει αυτοί οι τρελοί Γερμανοί. Μην ξεχάσετε, βεβαίως, να έχετε δίπλα σας το μεγαλύτερο ποτήρι μπύρας που θα βρείτε και είθε να μην αδειάζει, όσο κι αν πίνετε, ε;