Surgical Meth Machine

Υπάρχουν φορές που το όνομα και μόνο ενός project σε προϊδεάζει για την ηχητική κατεύθυνση που ακολουθεί. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το νέο project του Al Jourgensen, που έπειτα από τον αδόκητο χαμό του Mike Scaccia και το τέλος των Ministry, μας απασχολεί ξανά με όχημα έκφρασης πλέον τους Surgical Meth Machine. Συνεργός του σε αυτήν τη δουλειά, ο Sam D’ Ambruoso, μηχανικός ήχου των τελευταίων άλμπουμ των Ministry, που εκτός του drum programming αποτέλεσε και συνοδοιπόρο του στις κραιπάλες κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Για να δούμε, όμως, τι μας έχει σκαρώσει αυτή τη φορά ο γερο - Al.

Ο δίσκος μοιάζει σαν μια συμπυκνωμένη, σχιζοφρενική ανασκόπηση της καριέρας του δημιουργού του. Ξεκινά χαοτικά, με ταχύτατους, σχεδόν thrash ρυθμούς να επικρατούν στα κομμάτια, θυμίζοντας έντονα μπάντες του digital hardcore όπως οι Mad Capsule Markets και οι Atari Teenage Riot. Παράλληλα, η δουλειά που έχει γίνει στα samples είναι εντυπωσιακή, καθώς ξεπετάγονται από το πουθενά, μοιάζοντας όμως τοποθετημένα με χειρουργική ακρίβεια ώστε να συνεισφέρουν στη ροή του δίσκου. Ο πανταχού παρών punk ηχητικός χαρακτήρας επιβεβαιώνεται με τη συμμετοχή του Jello Biafra στο "I Don’t Wanna", αυξάνοντας κατακόρυφα την ένταση μέχρι και το "Unlistenable" των έμμεσων, ειρωνικών spoken words μερών σχετικά με την αρνητική επίδραση των κοινωνικών δικτύων στις ζωές μας.

Από εκεί κι έπειτα, οι ταχύτητες πέφτουν, με τα ψυχεδελικά και space στοιχεία να κυριαρχούν στις συνθέσεις. Η διασκευή στο "Gates Of Steel" των Devo είναι εξαιρετική και τόσο ταιριαστή ως το μεταίχμιο, από την παρανοϊκή στην τριπαριστή πλευρά του δίσκου, όπου τα trance beats καταφέρνουν και χαλαρώνουν τον ακροατή έπειτα από το ανελέητο σφυροκόπημα που προηγήθηκε. Αποκορύφωμα αυτής της αλλαγής, το lounge "I'm Invisible" που κλείνει την αυλαία, που μοιάζει σαν το μικρότερο αδερφάκι του "Evidence" των Faith No More και αποτελεί ξεκάθαρα την πιο πιασάρικη στιγμή του δίσκου.

Καταλήγοντας, το άλμπουμ αντικατοπτρίζει πλήρως τη φάση στην οποία βρίσκεται ο γερο - Al σήμερα, όντας αυθόρμητο, κυκλοθυμικό και συνολικά απολύτως διασκεδαστικό σαν άκουσμα, μα ταυτοχρόνως δίχως να έχει να προσφέρει κάτι το καινούργιο στο χώρο. Ωστόσο, καμιά φορά τέτοιοι δίσκοι είναι το πιο ταιριαστό άκουσμα για ανέμελες στιγμές ακρόασης, όταν ο παράγοντας της διασκέδασης είναι ο κύριος γνώμονας επιλογής.