Stormo

Endocannibalismo

Prosthetic Records (2023)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 25/05/2023
Screamo με μοντέρνα τεχνική και επιθετική κατευθυνση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Νόμιζα το "Ere" δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Τουλάχιστον στα γούστα μου. Το επόμενο "Finnis Terrae" κινήθηκε στο ίδιο επίπεδο (προσωπικά το βρήκα λίγο πιο άγουρο) αλλά δεν κατάφερε να ρίξει από την κορυφή της καρδιάς μου το διαμάντι τους. Ερχόμαστε λοιπόν τέσσερα χρόνια μετά με νέα κυκλοφορία και αρκετά μεγάλες προσδοκίες από τους Ιταλούς.

Ο ενδοκανιβαλισμός είναι μια πρακτική κανιβαλισμού που έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει την κατανάλωση λειψάνων σε ένα νεκροταφείο… Ο τίτλος προέρχεται από το έργο της Βραζιλιάνας φωτογράφου Claudia Andujar για τη φυλή Yanomami και την έννοια του ενδοκανιβαλισμού. Για να συνεχίσουμε και να κλείσουμε με αυτή την αηδία, έτρωγαν μέρη αποθανόντων συγγενών τους για να δείξουν το πένθος τους και να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της ψυχής τους… Δεν γράφω άλλα. Σταματάω!

Οι Ιταλοί ουρλιάζουν στην μητρική τους γλώσσα. Στις επιρροές τους και στο στιλ τους σημειώνω τους Loma Prieta, Birds In A Row, La Quiete και Raein. Ο ήχος του δίσκου κρατάει μια hardcore punk παλιομοδίτικη σταθερά, κατά βάθος στις αλλαγές και στα πιο τεχνικά του σημεία ακούγεται λίγο σαν κλασικό mathcore, αλλα τελικά αποδίδεται και αποδομείται σε ένα μοντέρνο screamo με όλα τα αγρια στοιχεία του post-hardcore. Γενικά ειναι επιθετική μουσική. Οι κιθάρες διακρίνονται από ταχύτητα και εντυπωσιακή τεχνική. Μπάσο και τυμπανα κυρίως βαράνε στο ψαχνό. Μπορώ να πω ότι πλέον ακούγονται αρκετά ώριμοι. Όχι μόνο στο παίξιμο, αλλά στις ιδέες, στην ενορχήστρωση και ακόμα περισσότερο στην σύνθεση των κομματιών. Τα κομμάτια έχουν μια συναρπαστική αναταραχή από κουρδισμένα riff και αδέσμευτα blast beats. Αυτή η noise-rock και punk επιρροή διασφαλίζει ότι η δίνη που περιβάλλει το άλμπουμ περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα. Όλα έχουν μια όμορφη λυσσαλέα μορφή που βοηθά να ξεχωρίζει μεταξύ των γενικά πιο λαχανιασμένων τελευταίων δουλειών τους.

Νεύρο και χαοτική ενέργεια. Υπάρχει μια αρνηση παυσης έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Ακόμα και όταν συμβαίνει (σπάνια) είναι για να φορτώσει, για να ξεκινήσει την αναβαση, για να πάρει μπρος το χτίσισμο και να σου ξεσκίσει ότι έχεις και δεν έχεις. Τα γυρίσματα και τα γαργαλητά στις κιθάρες γαμάνε αγρια! Ο δίσκος διαρκεί μόλις μισή ωρίτσα. Ο δίσκος είναι τεφαρίκι για ότι είδος ανέφερα παραπάνω. Ο δίσκος ειναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένος. Ο δίσκος ειναι υπέροχος.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET