Spinal Tap

«Η μεγαλύτερη rock 'n' roll μπάντα όλων των εποχών ξαναχτυπά! Κρύψτε τις κόρες σας και ασφαλίστε τις γυναίκες σας, όσοι έχουν αδύναμη καρδιά ας βάλουν ωτασπίδες και οι υπόλοιποι προχωρήστε με δική σας ευθύνη. Τα σπαθιά ξεθυληκώνονται και οι παρθένες θυσιάζονται στο βωμό του αγνού hard 'n' heavy, τσιρίζοντας τρομαγμένες. Ένας κόσμος Δρυΐδιδων και ξωτικών, μυστικισμού και άκρατης λίμπιντο ανοίγεται μπροστά μας. Γιατί αυτοί, οι Spinal Tap, το συγκρότημα-θρύλος, το γκρουπ που έγινε ντοκυμαντέρ, που όρισε μία ολόκληρη εποχή με το εξωφρενικό stage show του, το συγκρότημα που παίζει με τους ενισχυτές στο 11 και οι μοναδικοί που κατάφεραν να βάλουν umlaut σε σύμφωνο, γιορτάζει την 25η επέτειο της ταινίας που τους έκανε πασίγνωστους στα πέρατα της οικουμένης, επιστρέφοντας από τους νεκρούς! Η ιστορική τριάδα των Nigel Tufnel, David St. Hubbins και Derek Smalls πλαισιώνεται με νέο drummer, τον Gregg Bissonette (μετά τον ατυχή θάνατο των προηγούμενων 23 drummer τους), και τον C.J. Vanston στα πλήκτρα. Παραδίδουν δωρεάν μαθήματα σε όλα τα νεόκοπα συγκροτήματα που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία τους και επανακαταλαμβάνουν τα σκήπτρα των Βασιλιάδων του Rock». Κάπως έτσι θα τελείωνε μία κανονική κριτική για το νέο δίσκο των Spinal Tap, αν αυτοί ήταν ένα κανονικό συγκρότημα. Όμως η πιο καλοστημένη φάρσα στην ιστορία της μουσικής, ένα εσωτερικό αστείο που αποδείχθηκε τόσο πετυχημένο, ώστε να αγκαλιαστεί από σύσσωμη τη ροκ κοινότητα (κοινό, μουσικούς και κριτικούς), μόνο κανονικό συγκρότημα δεν είναι. Πρόκειται για το δημιούργημα τριών Αμερικανών ηθοποιών (Christopher Guest - ο ιθύνων νους, Michael McKean, Harry Shearer) που το ξεκίνησαν ως σκετσάκι για ένα αποτυχημένο τηλεοπτικό show και στη συνέχεια το εξέλιξαν σε ταινία ψευδοντοκυμαντέρ ("This Is Spinal Tap"), όπου και παρουσιάζονταν στιγμιότυπα από τη φανταστική (κυριολεκτικά) καριέρα τους. Η αγάπη που είχαν για τη μουσική αλλά και η ικανότητά τους σε κιθάρα, κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα οδήγησαν τους τρεις ηθοποιούς να συνθέσουν και να ερμηνεύσουν οι ίδιοι τραγούδια τα οποία παρουσιάζονταν στην ταινία και τα οποία αποτέλεσαν φυσικά και το soundtrack της. Αυτά τα τραγούδια επαναεπισκέπτονται εδώ σε νέες ηχογραφήσεις καθώς και μερικά ακόμα που αναφέρονταν στην ταινία αλλά δεν είχαν συμπεριληφθεί στο άλμπουμ που ακολούθησε. Μαζί περιλαμβάνονται και κάποια νέα, όπως το ομώνυμο ή το γραμμένο για το Live Earth «οικολογικό» "Warmer Than Hell", αλλά και τελείως «πειραγμένες» εκδόσεις ορισμένων παλιότερων, όπως το "Sex Farm" σε funky εκδοχή και το "Flower People" ως reggae. Το μεγάλο πλεονέκτημα των Spinal Tap είναι ότι έχουν το δικαίωμα να αντιγράφουν ελεύθερα, αφού κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό, αν όχι αναμενόμενο, στη σάτιρα αλλά και να αναπαράγουν στον υπερθετικό βαθμό όλα τα κλισέ της rock και heavy metal κουλτούρας. Έτσι κανέναν δεν ενοχλεί που το "Tonight I'm Gonna Rock You Tonight" είναι το καλύτερο κομμάτι που δεν έγραψαν ποτέ οι KISS, τα "Back From The Dead" και "Rock 'n' Roll Nightmare" θυμίζουν Alice Cooper, το "Gimme Some Money" είναι ξεδιάντροπα επηρεασμένο από το "I Want Money" των Beatles, η σύντομη τριλογία "Jazz Odyssey" είναι ψευδοjazz της συμφοράς ή που το "Stonehenge" είναι τόσο αστείο στην υποτιθέμενη μυστηριακή ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Αυτό που έκανε τους Spinal Tap πετυχημένους όμως ήταν η αγάπη με την οποία πλαισίωναν τη σάτιρά τους και η γνώση τους για το αντικείμενο. Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει συνθέσεις όπως το "Hell Hole" ή το "Big Bottom" αλλά και, λιγότερο ή περισσότερο, όλες του άλμπουμ να μπορούν να σταθούν αυτόνομα ως αξιόλογα hard rock κομμάτια που τελικά ίσως και να αδικήθηκαν από το χιούμορ της υπόθεσης. Βλέπετε, τα τραγούδια τους μπορεί να ήταν αστεία, αλλά δεν ήταν ποτέ της πλάκας. Η συγκεκριμένη έκδοση προχωράει το επιτηδευμένο κιτς ακόμα και στη συσκευασία, η οποία ανοίγει και διαμορφώνει μία χάρτινη απεικόνιση του συγκροτήματος πάνω στα ερείπια του Stonehenge ύψους είκοσι εκατοστών. Και καθώς οι Spinal Tap είναι πάνω από όλα οπτικοακουστική εμπειρία, συνοδεύεται και από ένα dvd, όπου το συγκρότημα σχολιάζει καθένα από τα τραγούδια του άλμπουμ με το δικό του μοναδικό τρόπο. Αν αγαπάτε το hard rock των '70s και των '80s τόσο που να μπορείτε να γελάσετε με το είδωλο του καθρέφτη όταν τον βάλουν μπροστά σας, ακούγοντας ταυτόχρονα απολαυστική μουσική, το "Back From The Dead" είναι για εσάς. Αν όχι, the joke's on you.