Show Your Face

Οι Show Your Face δεν είναι νέο όνομα στην εγχώρια metal σκηνή. Κάθε άλλο, αφού φέτος συμπληρώνουν το δέκατο έτος παρουσίας τους στον χώρο. Είναι, επίσης, αξιοσημείωτη η δισκογραφική σταθερότητά τους, καθώς από το 2009 μετρούν δύο EP και, όπως υποδηλώνει ο τίτλος του δίσκου που κυκλοφόρησε μερικό καιρό πριν, τρεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες. Καθόλου μικρά κατορθώματα, όσο κι αν τα τελευταία χρόνια μας αρέσει να βλέπουμε την εύκολη πλευρά των πραγμάτων λόγω της τεχνολογίας.

Το γεγονός ότι μετά από τόσο καιρό συνεχίζουν να κινούνται αυστηρά σε underground κύκλους, θα μπορούσε να αποδοθεί σε αρκετές πιθανές αιτίες. Μια από αυτές θα σχετιζόταν με το είδος της μουσικής του σχήματος. Το βαρύ groove metal δεν βρίσκεται ανάμεσα στα trendy παρακλάδια του σκληρού ήχου. Ιδιαίτερα στη χώρα μας και ιδιαίτερα με τις έντονες core επιρροές/αναφορές που υπάρχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Από την άλλη, η καταγωγή της τετράδας καθιστά δύσκολη τη συχνή παρουσία τους στην πρωτεύουσα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όχι πως υστερούν από εμπειρία στη σκηνή, βέβαια, αφού ιδιαίτερα στην επαρχία έχουν μετρήσει πολλά χιλιόμετρα, κάποια από αυτά στο πλάι πραγματικά μεγάλων ονομάτων.

Αντίστοιχα, με την πάροδο του χρόνου το σχήμα έχει κάνει αρκετά βήματα στον ήχο του, κάτι αποτυπώνεται στις στουντιακές κυκλοφορίες. Από το ωμό, ευθύ core του "Unleash", στο περισσότερο συμπαγές και groove-oriented "Apnea" του 2013, η αλλαγή μπορεί να μην ήταν αλματώδης, όμως ήταν σίγουρα αισθητή. Προς την ίδια πορεία συνεχίζει και ο τρίτος δίσκος της παρέας από την Καρδίτσα. Τα riff βρίσκονται στο επίκεντρο των συνθέσεων, με τα ρυθμικά να ακολουθούν από κοντά και τα φωνητικά να παραμένουν σκληρά σε όλη τη διάρκεια. Οι διαθέσεις της μπάντας γίνονται σαφείς από το ξεκίνημα με το καταιγιστικό "I The One" και κορυφώνονται στην τριάδα "Allies In Mud", "Chains Of Denial" και "Proud For Nothing".

Πιθανότατα κάποιοι θα χαρακτηρίσουν το "III" ως metalcore και δεν θα έχουν εντελώς άδικο. Εδώ, ωστόσο, δεν υπάρχουν οι τυπικές εναλλαγές στα φωνητικά, πιασάρικα ρεφρέν, ή οτιδήποτε που μπορεί να παραπέμπει προς αυτήν την πλευρά της σκηνής. Σίγουρα, δεν χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να βρεθούν σημεία που θα θυμίσουν Gojira ή Lamb Of God. Αυτό, όμως, είναι κατά βάση συνειρμικό και δεν γίνεται με τρόπο που να χτυπάει άσχημα. Σε αυτήν τη λογική, νεοτερισμοί και καινοτομίες απουσιάζουν, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό σε τελική ανάλυση. Γνωρίζοντες και μη, οπαδοί του χώρου θα βρουν πολλούς στίχους άξιους για να φωνάξουν κι ακόμα περισσότερους λόγους μια moshing.