Shadowside

Στο ποδόσφαιρο ξέρεις ότι ο μέσος Βραζιλιάνος που θα έρθει για να παίξει μπάλα στη χώρα μας -ακόμα και με καράβι ξένων όπως έφερναν παίκτες κάτι προεδράρες στις «καλές» εποχές του ελληνικού ποδοσφαίρου- είναι, συνήθως, αρκετά καλύτερος από τον μέσο, οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας ξένο. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να πω ότι ισχύει για το hard rock και το heavy metal...

Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, οι περισσότερες μπάντες της βραζιλιάνικης σκηνής δείχνουν να στηρίζονται περισσότερο στην ψυχή παρά στην τεχνική και η πλειονότητα των κυκλοφοριών είναι συμπαθητική, αλλά δυσκολεύεται να κάνει το κάτι παραπάνω. Στην περίπτωσή μας, οι Shadowside είναι σαν ένας παίκτης που κάνει πολύ αξιόλογες χρονιές στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα, έχοντας φτάσει στην προ-επιλογή κάποιας μικρής εθνικής ομάδας παλιότερα και τώρα ετοιμάζεται για το μεγάλο βήμα στην καριέρα του.

Όντως, με το τρίτο τους άλμπουμ, "Inner Monster Out", είναι μισό βηματάκι παραπάνω από τον μέσο όρο των συμπατριωτών τους, όντας λίγο περισσότερο αρτίστες από το σύνηθες, στο μελωδικό metal που πρεσβεύουν. Μουσικά, παντρεύουν κλασικές δομές και συνταγές με σχετικά πιο μοντέρνο ήχο, χωρίς να ξεκαθαρίζουν απόλυτα σε ποιο πεδίο θέλουν να παίξουν, έχοντας μια ελαφρά κλίση στον πιο κλασικό heavy χώρο, όπου θα τοποθετούσα το target group τους. Να πω την αλήθεια, αυτά τα μεσοβέζικα αν είναι καλοπαιγμένα μου αρέσουν και οι Shadowside -αν μη τι άλλο- φαίνεται να ξέρουν λίγη μπαλίτσα.

Η φωνή της τραγουδίστριας Dani Nolden έχει ωραία χροιά, κινούμενη κατά κύριο λόγο σε υψηλές νότες, προσδίδοντας μια καλώς εννοούμενη μελωδικότητα, ενώ τα κοφτά riff μοντερνίζουν στη λογική που το κάνουν οι Symphony X (χωρίς να είναι τόσο τεχνικά και φυσικά τόσο εμπνευσμένα). Προσπαθώντας να παραλληλίσω τον ήχο τους μου ήρθε στο μυαλό η περσινή δουλειά των συμπατριωτών τους, Almah, σε κάποια σημεία μου θύμισαν Firewind, ενώ ορισμένες φωνητικές γραμμές με παρέπεμψαν στις τελευταίες προσωπικές δουλειές του James LaBrie.

Το στοίχημα είναι το songwriting και εδώ τα πράγματα είναι μοιρασμένα, αφού κάποια τραγούδια όπως τα "Gag Order" και "Habitchual" κερδίζουν τις εντυπώσεις, αλλά από την άλλη υπάρχουν και αδιάφορες συνθέσεις όπως το ομώνυμο, παρόλο που συμμετέχουν σε αυτό οι Mikael Stanne (Dark Tranquillity), Björn 'Speed' Strid (Soilwork) και Niklas Isfeldt (Dream Evil), με τη συμμετοχή τους να οφείλεται πιθανότατα στο ότι η μίξη και το mastering του άλμπουμ έγιναν στα πασίγνωστα (και ολίγον πολυφορεμένα) Fredman studios. Γενικά, το ότι έχουν κρατήσει τις συνθέσεις σε μια μέση τετράλεπτη διάρκεια λειτουργεί θετικά, ενώ η διασκευή στο "Ace Of Spades" με την οποία κλείνουν το άλμπουμ είναι χαμένο στοίχημα από χέρι. Ως δυνατό σημείο τους πάντως θα έλεγα πως έχουν τα πιασάρικα ρεφρέν.

Μιας και το μπλέξαμε με ποδοσφαιρικούς όρους, στη Β' Εθνική οι Shadowside ανέβαζαν την ομάδα κατηγορία, έπαιρναν φανέλα βασικού ως 6άρι σε μια μικρομεσαία ομάδα της Α' Εθνικής κι ενδεχομένως με μερικές εμφανίσεις σαν αυτές του "Inner Monster Out" να έπαιρναν μια μεταγραφή σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Εκεί θα τα έβρισκαν σκούρα, όχι μόνο να πρωταγωνιστήσουν, αλλά να πάρουν και παιχνίδια στα πόδια τους. Οι καμμένες μπαλαδόφατσες, πάντως, τη βρίσκουν να συζητάνε για τέτοια φυντάνια...